Η Ιρλανδία έγραψε ιστορία λέγοντας “ναι” στον γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, πριν από πέντε χρόνια, αποδεικνύοντας ότι η αγάπη πάντα, πάντα κερδίζει!
Πριν από πέντε χρόνια, το 62% των ανθρώπων της Ιρλανδίας με δημοψήφισμα αποφάσισε υπέρ του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών.
https://avmag.gr/59627/irlandia-se-ischi-apo-simera-o-nomos-pou-epitrepi-ton-gamo-omofilofilon/
Ήταν μια ιστορική στιγμή για μια χώρα, γνωστή διεθνώς ως κοινωνικά συντηρητική. Η ομοφυλοφιλία ήταν παράνομη στην Ιρλανδία ακόμη και μέχρι το 1993. Το διαζύγιο ήταν παράνομο έως το 1997, και η άμβλωση παρέμεινε αντικείμενο συνταγματικής απαγόρευσης έως το 2018.
Το ιστορικό δημοψήφισμα για την ισότητα των γάμων στις 22 Μαΐου 2015 ήταν ουσιαστικό μέρος αυτής της διαδικασίας αλλαγής. Αλλά η αλλαγή δεν ήρθε σε μια νύχτα – οι ακτιβιστές των ΛΟΑΤ+ οργανώσεων πέρασαν χρόνια αγώνων, με την ελπίδα ότι μια μέρα θα μπορούσαν να παντρευτούν τις/τους συντρόφους τους. Στις 23 Μαΐου, όταν έγινε σαφές ότι ο γάμος μεταξύ των ομοφυλοφίλων ατόμων θα γινόταν πραγματικότητα στην Ιρλανδία, ο κόσμος συγκεντρώθηκε στο Κάστρο του Δουβλίνου για να γιορτάσει.
Τρία άτομα, που ηγήθηκαν ακτιβιστικά της αλλαγής, μιλούν για την απίστευτη στιγμή, που η Ιρλανδία είπε «Ναι» .
Gráinne Healy
«Προτρέψαμε τους ανθρώπους να ψηφίσουν “ναι” επειδή πίστευαν στην ισότητα. Κι αυτό το μήνυμα δε θα μπορούσε ποτέ να μεταδοθεί ,χωρίς την ακούραστη δουλειά ανθρώπων σε όλη τη χώρα. Οι εθελοντικές μας ομάδες πήγαν πόρτα-πόρτα, ζητώντας από τους γείτονές τους να ψηφίσουν “ναι” για την ισότητα – και το μήνυμα λειτούργησε. Γνωρίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι που λένε, «Ήξερα εβδομάδες νωρίτερα ότι θα κερδίζαμε» , αλλά μπορώ να πω ότι εγώ δεν το πίστευα. Είχα την ελπίδα, αλλά όταν τρέχεις μια καμπάνια, το τελευταίο πράγμα που μπορείς να κάνεις, είναι να επιτρέψεις σε οποιοδήποτε άτομο να αισθάνεται εφησυχασμένο με τη δουλειά που πρέπει να γίνει, μέχρι την τελευταία στιγμή. Μόνο το πρωί της καταμέτρησης, όταν ο David Quinn, από το εθνικό ραδιόφωνο το ανακοίνωσε, μόνο τότε μπόρεσα να ανασάνω. Κι αυτό που ένιωσα ήταν ανακούφιση. Αισθάνθηκα υπερήφανη που συμμετείχα στην εκστρατεία και ως επί το πλείστον ένιωθα πολύ ευχαριστημένη για όλες/ους, γκέι και στρέιτ, που είχαν παίξει ρόλο στο δημοψήφισμα. Για όσα από εμάς είμαστε ΛΟΑΤ+ θα είναι πάντα ένα καταπληκτικό ορόσημο, ένα σημάδι του αισθήματος ότι ανήκουμε σε αυτήν τη χώρα, σα να είμαστε αποδεκτοί.»
Moninne Griffith
«Ποτέ δε φαντάστηκα ότι θα έρθει από ένα δημοψήφισμα, οπότε ήταν πολύ άβολο, η πλειοψηφία των ανθρώπων, να κρατά στα χέρια της τα δικαιώματα μιας μειονοτικής ομάδας. Ήταν μια τρομακτική προοπτική για τις ακτιβίστριες και τους ακτιβιστές: όχι μόνο έπρεπε να πείσουν τους πολιτικούς να κάνουν αλλαγές, αλλά έπρεπε να πείσουν ολόκληρο το έθνος. Τελικά, όλα λειτούργησαν και ήταν μια από τις πιο σημαντικές εμπειρίες που ως ΛΟΑΤ+ άτομα έχουμε ζήσει, το να γνωρίζουμε ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων στη χώρα μας πιστεύει, ότι αξίζουμε την ισότητα και την ίση προστασία στις σχέσεις μας.
Στο τέλος αισθανθήκαμε ασταμάτητες/οι, γιατί υπήρχαν άνθρωποι από όλες τις πλευρές, από όλους τους τομείς της ιρλανδικής κοινότητας, που μας στήριζαν. Παππούδες και γιαγιάδες, νέες/οι, η εργατική τάξη, η μεσαία τάξη, οι γυναίκες, οι άνδρες, οι ομάδες νεολαίας – ένα τεράστιο σύνολο ανθρώπων. Είχαμε μια τόσο μεγάλη ποικιλία φωνών, που όλες έλεγαν το ίδιο πράγμα, δηλαδή, ψηφίστε “ναι” . Αισθανόμουν αρκετά σίγουρη, όταν φτάναμε στις τελευταίες μέρες. Ο κόσμος ήξερε απλώς τι ήταν σωστό να κάνει και ήταν περήφανες/οι που μπορούσαν να ασκήσουν την ψήφο τους» .
Το βράδυ πριν από την ψηφοφορία, είδε εικόνες να πλημμυρίζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με ανθρώπους που ταξίδευαν με αεροπλάνο, τρένο και πλοίο για να φτάσουν στον τόπο τους, για να ψηφίσουν.
«Ήταν τόσο συγκινητικό, έκλαψα σα μωρό» , θυμάται. «Ήταν τόσο συγκινητικό να βλέπουμε τους ανθρώπους να γυρίζουν στον τόπο τους και να γίνονται μέρος αυτού του κινήματος.”
Πέντε χρόνια μετά, η Griffith λέει ότι αισθάνεται «πιο επιβεβαιωμένη, εκτιμημένη και σεβαστή» στη χώρα της, λόγω της ισότητας του γάμου.
Tiernan Brady
«Ήταν αυτή η υπέροχη στιγμή του εορτασμού, όπου μια χώρα είχε ψηφίσει για να πει: «Είστε μέσα» . Αξίζει να θυμόμαστε, ότι η χαρά δε συνδέθηκε καθόλου με το άγχος που προηγήθηκε. Για τόσα πολλά ΛΟΑΤ+ άτομα και τους γονείς, και τα αδέλφια τους, και τις φίλες και τους φίλους τους, το να υπάρχει ένα δημοψήφισμα για τα δικαιώματα και την αξιοπρέπειά τους, είναι δύσκολο. Η διαδικασία ήταν πολύ αγχωτική για τους ανθρώπους. Οπότε δεν ήταν μόνο, η μέρα αυτή, μία υπέροχη στιγμή χαράς για το αποτέλεσμα, ήταν επίσης, και μία μέρα ανακούφισης, μετά από μια σκληρή εκστρατεία με τον κόσμο.
Νομίζω ότι αυτά τα δύο πράγματα ενώθηκαν εκείνη την απίστευτη μέρα, που είναι χαραγμένη στη μνήμη, όχι μόνο των ΛΟΑΤ+ ανθρώπων, αλλά και στη μνήμη των Ιρλανδών γενικά. Κατά κάποιο τρόπο, απλώς έσπασε οποιοδήποτε στερεότυπο μπορεί να είχε κάποιος για την Ιρλανδία. Οι άνθρωποι που κέρδισαν αυτήν την εκστρατεία ήταν άνθρωποι σε χωριά και πόλεις σε όλη την Ιρλανδία, που αποφάσισαν ότι θα έλεγαν την ιστορία τους, επρόκειτο να μιλήσουν με την οικογένειά τους, επρόκειτο να χτυπήσουν πόρτες στο δρόμο τους. Αυτό κέρδιζε επιτόπου, και κέρδιζε από άτομα που επέτρεψαν στους ανθρώπους, στο Cashel, στο Wexford και το Donegal να καταλάβουν ότι η ισότητα των ΛΟΑΤ+ δεν είναι κάτι, είναι κάποια άτομα. Άφησαν τους ανθρώπους να κάνουν αυτό το ταξίδι. Το έκαναν με αξιοπρέπεια και σεβασμό και αυτό είχε έναν θετικό συναρπαστικό τόνο. Όχι μόνο κέρδισαν την ψηφοφορία, αλλά μετέτρεψαν τον τόπο παντού, γιατί αυτό ήταν πιθανώς ένα ζήτημα που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είχαν σκεφτεί, και ξαφνικά έγινε θέμα για τη Μαργαρίτα ή τον Κέβιν» .
https://avmag.gr/55322/i-proti-protasi-gay-gamou-meta-to-dimopsimisma-stin-irlandia-3/
Πηγή: pinknews
