Χαίρετε! Είμαστε η Χαρά τρε Κάπως και η Μαρία Μάζη και είμαστε οι επιμελήτριες του «Και μετά τι έγινε;» ! Για όσες και όσους δεν το ξέρουν από πιο παλιά, τι είναι όμως αυτό;Είναι οι ιστορίες μας, οι ιστορίες σας, για το πώς καταλάβαμε και πώς είπαμε στους άλλους ότι έχουμε διαφορετικές απ τις δικές τους προτιμήσεις. Ότι είμαστε ΛΟΑΤΚ (LGBTIQ)* βρε αδερφέ! Ίσως και μερικές συμβουλές στο “Νομίζω ότι είμαι λεσβία/γκέι/μπάι/τρανς* και δεν ξέρω τι να κάνω.”
Διαβάστε άφοβα και μοιραστείτε και τη δική σας ιστορία μαζί μας! (αφήνοντας ένα δυο στοιχεία, ηλικία, πόλη και ενασχόληση ασπούμε) Όσοι φίλοι/ες ετερόφυλοι/ες , είναι ευπρόσδεκτοι/ες να μας πουν τι σκέφτηκαν/ένιωσαν όταν τους είπε κάποιος/α δικός/ή τους ότι είναι LGBTIQ.ΥΓ. Και έτσι απλά για να μη μπερδευόμαστε, ο όρος “coming out” δεν έχει να κάνει μόνο με το να “πω στους γονείς μου ότι είμαι γκέι/λεσβία/μπάι/τρανς/κουήρ” αλλά κυρίως να το παραδεχτώ στον εαυτό μου και μετά να το εξωτερικεύσω, αρχικά σε στενούς φίλους και στη συνέχεια σε όσους κρίνω πως θέλω να ξέρουν. Το περιοδικό και η καινούργια του αυτή στήλη σας καλωσορίζουμε, καλή μας αρχή!
Το mail μας είναι : [email protected]* Lesbian Gay Bisexual Trans Intersex Queer
Λεσβίες Ομοφυλόφιλοι Αμφιφυλόφιλοι/ες Τρανς*
Γιατί είμαι άνθρωπος..
Με λένε Σωτήρη .Είμαι δεκαεννιά χρονών , φοιτητής στην Λάρισα , και μεγάλωσα στην Αθήνα .
Αν θα έπρεπε να με κατηγοριοποιησετε κάπου , να μου κολλήσουν μια ταμπέλα θα έλεγα να με λέτε queer . Για αυτούς που δεν ξέρουν τι είναι , μπορείτε να με πείτε gay .
Coming out? Ναι ! Θα ήταν άδικο να επιλέξω μια από τις πολλές φορές που έκανα coming out για να σας πω αφού κάθε μια «ιστορία» ξεχωριστά είναι μοναδική και με ξεχωριστή αξία η καθεμία .
Οπότε προτίμησα να ξεκινήσω με ένα ξεχωριστό coming out για μένα . Ούτε στους γονείς μου , ούτε στον αδερφό μου, ούτε στους φίλους μου αλλά το πρώτο coming out σε μένα
Στον Σωτήρη . Την πρώτη φορά που με αποδέχτηκα
Η συνειδητοποίηση ήρθε στην ηλικία των 15 μισό . Όλα ξεκίνησαν όταν σε ένα εφηβικό μπουγέλο «σκάλωσα» με την θέα ενός αντρικού σώματος .Του συμμαθητή μου.
Τρόμαξα , αγχώθηκα αλλά και ταυτόχρονα σαν να ξεκλείδωσε κάτι μέσα μου . Ξεκίνησα αγχωμένος , με τύψεις και απορίες. Γιατί σε μένα ? Τι έφταιγε ? Γατί όχι στον αδερφό μου που είμαστε και δίδυμοι ? Ξεκίνησα να το ψάχνω στο ίντερνετ , ενοχικά αλλά συνέχισα και συνέχισα μέχρι να βρω απάντηση . Δεν βρήκα ποτέ , αλλά άρχισα να ανοίγομαι . Να μιλάω σε chatrooms , να καυλώνω αλλά και πάλι δεν ήμουν ακόμα έτοιμος να το πω παραπέρα από εμένα .
Μου πήρε χρόνο .Ήμουν μόνος αλλά και όχι τελείως . Είχα την ανωνυμία μέσα από την οθόνη του υπολογιστή . Και έτσι πέρασε ένας χρόνος . Μια περίεργη χρονιά , με κρυφά ενοχικά βλέμματα καύλας προς συμμαθητές , τυχαίους και μια δειλή ζωή να εξελίσσεται μπροστά μου.. Έτσι έφτασε Ιούνης . Και ένα απόγευμα κάπου στην αχανής ζωή του ίντερνετ άκουσα κάτι σαν ..pride ? τι ήταν αυτό ? Α…ημέρα υπερηφάνειας YΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ? Δεν το χα διανοηθεί.. οκ και συνέχισα. Και συνέχισα , και έψαξα κι άλλο .
2009..και το pride ξεκίνησε .Δεν μπορούσα να ηρεμήσω . να πάω , να μην πάω ? Τι να κάνω εγώ εκεί πέρα? δεν ξέρω κανέναν. και άμα με δουν ? αλλά από την άλλη άμα βρω παρέα ? γατί όχι ? και έτσι το αποφάσισα .. πήγα σαν blogger , πράγμα που δεν ήταν τελείως ψέμα αφού είχα blog . ! Κατέβηκα από το μετρό στην Κοραή και τους είδα . Πάγωσα . Ήταν μπροστά μου .. Και τώρα τι ? Επί ένα τέταρτο φλέρταρα με την σκέψη να γυρίσω πίσω . Ένα τσιγάρο ακόμα και πάω , είπα στον εαυτό μου .
Έκανα ότι μου ερχόταν , το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό . Πήγα στο πρώτο περίπτερο που βρήκα μπροστά μου όπου και αποδείχτηκε ότι ήταν η γραμματεία . Ντρεπόμουν να ΠΡΟΧΩΡΗΣΩ παραπέρα . και έτσι άρχισε :
-Γεια σας .Ονομάζομαι Σωτήρης και είμαι blogger.θα μπορούσα να μιλήσω σε κάποιον , να του πάρω συνέντευξη ? …
Αμήχανο ύφος. Ήμουν έτοιμος να κάνω μεταβολή και να φύγω αλλά με πρόλαβαν 2 κοπέλες . Με φέραν κοντά τους και έκατσα μαζί τους .Μιλούσα αρχικά για να σπάσω τον πάγο κάνοντας τις κλασσικές τυπικές ερωτήσεις . Τι είναι εδώ ? γιατί ? αντιμετώπιση κοινωνίας , ορατότητα .. ότι είχα προσχεδιάσει . Κρατούσα σημειώσεις και καλά . Καταλήξαμε να μιλάμε μισή ώρα και .. Γελούσαμε, συζητήσουμε , κάναμε πλάκα και μιλούσαμε . Γνώρισα κι άλλα παιδιά . Λίγο προτού φύγω ήρθε η καμπάνα .Την μόνη ερώτηση που δεν είχα προσχεδιάσει .
-Είσαι gay; ..
Ήταν η ερώτηση που δεν περίμενα . Χαμογέλασα και την ρώτησα
-Εσύ τι νομίζεις;
-Ό,τι κι αν είσαι είσαι άνθρωπος . …
Της ξαναχαμογελαω και της λέω ευχαριστώ
Και το εννοούσα με όλη μου την καρδιά .
Φεύγοντας το χαμόγελο δεν έφυγε ποτέ από τα χείλη μου .Μέχρι και τώρα που γράφω αυτές τις σειρές χαμογελάω . Πόσο μάλλον όταν κατάλαβα ότι στο τετράδιο που είχα μου είχε γράψει μια φράση του μικρού πρίγκηπα
«On ne voit bien qu’avec le cœur. L’essentiel est invisible pour les yeux.” (Δεν βλέπεις καθαρά παρά μόνον με την καρδιά. Το ουσιώδες είναι αόρατο για τα μάτια)¨..
Και τότε έκανα coming out σε μένα ..
Και τώρα τι ? Τι γίνεται μετά ? Θα ήταν εύκολο να σου πω ότι όλα θα είναι πιο εύκολα και λοιπά αλλά μπορεί και να μην είναι . Θα σου πω ότι δεν ξέρω ..δεν έχω ιδέα .. αλλά θα σου πω το δικό μου μετά . Είμαι καλά , ερωτευμένος και έχω φίλους που με αγαπάνε πραγματικά για αυτό που είμαι όχι για αυτό που θα θελαν να είμαι . Τώρα είμαι στο ΚΤΕΛ και πάω στο αγόρι μου να κάνω διακοπές με την οικογένεια του . Και η αλήθεια είναι ότι για μένα το «μετά» είναι καλό …
Οπότε άμα με ρωτήσεις τι είμαι θα σου πω ότι είμαι gay , bi ,lesbian , trans, queer , intersex..
Γιατί είμαι άνθρωπος..
[divider]
[box type=”shadow” ]
Στείλτε μας εδώ την ιστορία σας:
Σφάλμα: Η φόρμα επικοινωνίας δε βρέθηκε.
[/box]
