Vasilis Thanopoulos
Κάθε φορά ζητάμε από έξι (σ.σ. διαφορετικά) άτομα να μας γράψουν για ένα διαφορετικό θέμα. Αυτή τη φορά γράφουν «για έναν καλοκαιρινό έρωτα».
Sam Krik
κοινωνιολόγος
Υπάρχει κάτι ξέγνοιαστο και απροσδόκητο με τους καλοκαιρινούς έρωτες. Νέα πρόσωπα κάνουν την εμφάνισή τους για πρώτη και ίσως τελευταία φορά. Ο πρώτος μου έρωτας ήταν καλοκαιρινός, στην εφηβεία μου, εκεί που όλα είναι αβέβαια, άβολα και περίεργα βρέθηκαν δύο πράσινα μάτια που έφεραν μια απροσδόκητη ισορροπία στο 16χρονο μυαλό μου. Ανάμεσα σε ντροπαλά βλέμματα, πρώτα αγγίγματα, γεύσεις από ροδάκινο κι αλάτι βρήκα ένα κομμάτι του εαυτού μου που για χρόνια απέφευγα. Χρωστάω πολλά σε αυτόν έρωτα, όμως, παρά τις εφηβικές μου αμφιβολίες, ήρθαν κι άλλοι μετά από αυτόν, καλοκαιρινοί και μη. Ο καθένας ιδιαίτερος με τον δικό του τρόπο, με τη δική του ιστορία. Έρωτες που δεν άντεξαν να μη συμβούν, πάντα δυνατοί, αυθόρμητοι και εφήμεροι. Αυτό είναι που τους κάνει τόσο δυνατούς, ξέρουμε πως δε θα κρατήσουν οπότε αφηνόμαστε πλήρως σε αυτούς, να ζήσουμε κάθε στιγμή στο έπακρό της. Οι αναμνήσεις τους, όμως, πάντα μαζί μας, να μας ταξιδεύουν σε μέρες ξέγνοιαστες.
Παναγιώτα Βούκα
φοιτήτρια Διεθνών Σχέσεων
Τα κλισέ του καλοκαιρινού έρωτα πάντα τα κορόιδευα και πότε δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί γινόταν τόσος μεγάλος χαμός γύρω από αυτόν. Ίσως επειδή το καλοκαίρι έχει ημερομηνία λήξης και τα συναισθήματα μας είναι πολύ πιο έντονα όταν ξέρουμε ότι κάτι σύντομα θα τελειώσει. Όταν όμως ο δικός μου καλοκαιρινός ερωτάς ήρθε, κατάλαβα για τι πράγμα μιλούσαν όλοι. Ήταν με ένα άτομο που ήξερα 3 μέρες και επειδή του είχα πει ότι μ ’αρέσει το θέατρο με πήγε στην Επίδαυρο, που του είχα πει ότι μου άρεσε το κάμπινγκ και περάσαμε με την παρέα του το βράδυ εκεί, σε μια παραλία της Επιδαύρου. Ο καλοκαιρινός μου έρωτας ήταν αυτός που μου έμαθε πόσο εύκολος και γρήγορος είναι ο έρωτας. Ο καλοκαιρινός μου έρωτας με περίμενε κάθε βράδυ να σχολάσω από την δουλειά για να του μιλήσω για την βάρδια μου, για να με ακούσει. Με έκανε να νιώσω ότι για πρώτη φορά μπορώ να ακουστώ χωρίς να κριθώ. Μου έμαθε τι σημαίνει αποδοχή, σεβασμός, αυτοεκτίμηση, θαυμασμός για το άτομο διπλά σου, τι σημαίνει κάποιο να σε θεωρεί όμορφο και να μην ντρέπεται να στο πει. Από τον καλοκαιρινό μου ερωτά ήλπιζα να μην μείνει μόνο στο καλοκαίρι αλλά αν δεν ήταν αυτός δεν θα είχα τι να γράψω εδώ. Μερικοί έρωτες ακόμα και αν μέσα μας δεν έχουν τελειώσει έρχονται απλά για να μας δείξουν τι σημαίνει να αγαπάς και πως είναι να σε αγαπάνε.
Ανδρέας Π.
φοιτητής
Ένας καλοκαιρινός έρωτας… Ας μπω κατευθείαν στο ψητό. Το δικό μου καλοκαιρινό Love Story συνέβη πέρυσι στην Κρήτη. Καλοκαίρι και Κρήτη είναι δύο λέξεις που πάνε μαζί, καθώς το νησί γεμίζει από κόσμο και το φλερτ είναι παντού. Όλα ξεκίνησαν ένα βράδυ του Αυγούστου. Σε μια από τις εξόδους μου για ποτό, αντιλαμβάνομαι μία ιδιαιτέρως ευχάριστη και όμορφη παρουσία στο απέναντι τραπέζι. Η οπτική επαφή (aka eye contact*) έδειχνε πως υπήρχε ενδιαφέρον κι από τις δύο πλευρές. Καθώς η ώρα πέρασε κι ο χορός ξεκίνησε, ήρθαμε πιο κοντά. Χορός, γέλιο, φιλιά… Αργότερα, αποφασίσαμε να βγούμε έξω που ήταν πιο ήσυχα, ώστε να καθίσουμε και να μιλήσουμε πιο άνετα. Ο μοναχικός ταξιδιώτης, όπως έμαθα αργότερα, ήταν από την Ισπανία, οπότε και η όλη ιστορία είχε κάποια διορία. Η βραδιά εξελίχθηκε πολύ όμορφα, καταλήγοντας να κανονίζουμε να κάνουμε ένα road trip. Ο χρόνος πέρασε τόσο γρήγορα που δεν το καταλάβαμε. Όλη μέρα θάλασσα και το βράδυ το περνούσαμε στην παραλία, αγκαλιά, με τη μουσική από τα διπλανά μαγαζιά στο background. Μέσα σ’ όλο αυτό το όμορφο κλίμα που επικρατούσε, τα έντονα συναισθήματα και των δύο δεν μας άφησαν να βαρεθούμε στιγμή. Η μονοήμερη εκδρομή κατέληξε να παρατείνεται για δύο μέρες ακόμα, έως ότου δηλαδή αναχωρήσει για Ισπανία. Η αποχώρηση μας έφερε λύπη, αλλά ήταν γνωστό εξαρχής οπότε προσπαθήσαμε να περάσουμε τον χρόνο που είχαμε όσο καλύτερα γινόταν. Λίγο πριν φύγει για το αεροδρόμιο, που έδωσε ένα από τα βραχιόλια που είχε – το αγαπημένο του, όπως μου είπε (τα έφτιαχνε ο ίδιος, οπότε είχε μία μεγαλύτερη σημασία για μένα). Φυσικά, κρατάμε ακόμα επικοινωνία μέχρι σήμερα, επομένως όταν κάποια στιγμή ο δρόμος μας βγάλει και πάλι κοντά θα έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε και πάλι. Συμβουλή: πάντα να γίνεται με προσοχή, γιατί αν δεν υπάρχει ανταπόκριση γίνεται αρκετά άβολο για το άλλο άτομο!
Σύλβια Κουρεντζή
ψυχολόγος
Ένας Καλοκαιρινός έρωτας που θυμάμαι! Ήταν Καλοκαίρι του 2015. Σχεδόν τότε είχα ολοκληρώσει τη φυλομεταβαση μου, καθώς είχα γεννηθεί «διαφορετικά», από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας μου. Μια διαφορετικότητα την οποία δεν επιλέγεις, αλλά γεννιέσαι μ αυτή. Το βλέμματα μας συναντήθηκαν για πρώτη φορά σε παραλιακό μαγαζί της Καλοκαιρινής Αθήνας! Εγώ ήμουν με δύο φίλες και εκείνος με παρέα φίλων του. Κανείς απ’ τους δύο μας δεν μπορούσε, να μείνει μόνο σε εκείνο το αδιακοπα αχώριστο, ερωτικό και χαρούμενο βλέμμα. Έκανε την πρώτη κίνηση, πλησιάζοντας με και ζητώντας μου να χορέψουμε, πράγμα που εκτίμησα ιδιαιτέρως και για αυτό ανταποκρίθηκα. Ήταν ο μοναδικός άνδρας που με αγάπησε για αυτό που είμαι, για αυτό γεννήθηκα. Ολοκληρωμένος, ασταμάτητος και παθιασμένος έρωτας, γεμάτος στιγμές αγάπης και φιλιά. Σύντομα με γνώρισε στην οικογένεια του και ήμουν η μοναδική κοπέλα που πήγε στο πατρικό του και μάλιστα σε επαρχία. Η αποδοχή της οικογένειας του ήταν αληθινή, καθώς έβλεπαν ότι μας ενώνει αληθινή αγάπη. Αυτός ο καλοκαιρινός έρωτας, λοιπόν, ήταν η μεγαλύτερη σχέση της ζωής μου, μέχρι τώρα. Με έμαθε να μην κάνω όνειρα και να μην κοιτάω μπροστά, αλλά να ζω στο τώρα κάθε στιγμή. Μας χώρισε η ίδια η ζωή, καθώς ο Πάνος είναι πια ουράνιος Άγγελος. Τώρα επιλέγει εκείνος το πότε έρχεται πλέον στα όνειρα μου. Όταν γυρνούσαμε από την επαρχία για το σπίτι μας στην Αθήνα, όπου μέναμε με τον αγαπημένο του αδερφό, μου ζητήσει να μην φοβάμαι τίποτα, «τουλάχιστον όσο εγώ θα βρίσκομαι σε αυτή τη ζωή». Από τότε που τον έχασα άρχισα να φοβάμαι. Όμως ποτέ δεν θα χαθεί η άνευ όρων αγάπη που έζησα μαζί του ! Στο Άγγελο μου Πάνο … από Θεσπρωτία.
Ιάσονας Μανδηλάς
καλλιτέχνης
Νομίζω ο πιο γλυκός καλοκαιρινός έρωτας που θυμάμαι πολύ έντονα, ήταν όταν ήμουν πολύ μικρός στην Σύρο. Γενικά στην Σύρο, έχω ζήσει τους δυο πιο ωραίους και δυνατούς έρωτες, ο ένας έμεινε για πάντα ανεκπλήρωτος και ο άλλος όχι. Οπότε ας μιλήσουμε σήμερα γι’ αυτόν που είχε happy end. Ήμουν στο Λύκειο και στην παραλία δίπλα από το σπίτι μου, μόλις είχε ξεκινήσει να δουλεύει ένα παιδί στις ξαπλώστρες. Με πολλά βλέμματα και προσπάθεια κατάφερα να τον πλησιάσω, να μάθω το όνομα του και ότι ήταν στην ίδια ηλικία με εμένα. Για πολύ καιρό κάναμε παρέα στην παραλία και μιλάγαμε με μηνύματα. Καταλάβαινα ότι υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον, αλλά ήμουν πολύ μικρός και δεν ήξερα πως να φλερτάρω ή να καταλάβω αν ήταν gay. Του άρεσε η pop μουσική, η φωτογραφία, καθόμασταν όλη μέρα μαζί στην παραλία και μιλάγαμε, για εβδομάδες, χωρίς να κάνουμε τίποτα άλλο. Ένα βράδυ κατέβηκε με το μηχανάκι του, εκεί που εμένα, και πήγαμε στην άκρη της παραλίας και μιλάγαμε με τις ώρες ξαπλωμένοι και κοιτάζαμε τα αστέρια. A classic love story straight out of a movie. Μετά από πολύ σκέψη κατάφερα να βρω το κουράγιο και να απλώσω το χέρι μου και να πιάσω το δικό του. Δεν είπαμε λέξη για αρκετή ώρα, μέχρι που κοιταχτήκαμε και δώσαμε το πρώτο μας φιλί. Από εκεί και πέρα ήμασταν αχώριστοι, όλο το καλοκαίρι κάθε μέρα μαζί. Ήταν από τις πιο όμορφες και αγνές αναμνήσεις και δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό το καλοκαίρι. Πολλές φορές εύχομαι να μπορούσα να γυρίσω πίσω σε αυτή την τόσο αγνή και ρομαντική ηλικία.
Katherine Reilly
Εκπαιδευτικός, συγγραφέας
«Καλησπέρα! Θέλεις να χορέψουμε;» με ρωτάει καθώς μένω καρφωμένη στα υπέροχα γαλάζια μάτια του. Ήταν το τρίτο συνεχόμενο Σάββατο που με κοίταζε με κλεφτές ματιές από το μπαρ της ντίσκο. Κάθε φορά του χαμογελούσα ντροπαλά ενώ χόρευα ανέμελα στη πίστα. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα μου μιλούσε, πόσο μάλλον να χορέψει μαζί μου. «Πώς σε λένε;» με ρωτάει γλυκά και επανήλθα στην πραγματικότητα. «Κάθρην» απαντάω μονολεκτικά καθώς δεν ήθελα να ακούσει την χροιά της φωνής μου. «Γιώργος» και με απαλές κινήσεις βρίσκομαι στην υπέροχη αγκαλιά του. Η μουσική, το άρωμά του και αυτό το υπέροχο χαμόγελο με μάγεψε. Με χάιδεψε απαλά στο λαιμό. Χαλάρωσα και αφέθηκα ελεύθερη… ίσως πιο ελεύθερη απ’ ότι θα ήθελα. «Είσαι ντροπαλή» παρατήρησε καθώς απομάκρυνα το σώμα μου ελαφρά από το δικό του. «Λιγάκι» χαμογέλασα αμήχανα. Τι να του πω; Ότι είχα στύση; Δεν ήμουν απόλυτα σίγουρη εάν γνώριζε ότι είμαι τρανς. Εάν όχι, ποια θα ήταν η αντίδρασή του όταν το μάθαινε; Με πλησίασε πάλι και είπα να το ρισκάρω. Εξάλλου, είμαι θαμώνας του χώρου. Όλοι γνώριζαν για μένα. Αποκλείεται να μην ήξερε. Με πλησιάζει απαλά. Η καρδιά μου χτυπούσε με δύναμη. Ήρθε επιτέλους η στιγμή που θα με φιλήσει για πρώτη φορά ένας άντρας. Κλείνω τα μάτια μου και ξαφνικά, τράνταξαν τα ηχεία… Rasputin από Boney M. Ανοίγω τα μάτια μου και βγάζω ένα απαλό γέλιο. Μου δίνει το χέρι του και με συνοδεύει στο μπαρ. Με ρωτάει τι δουλειά κάνω. Του απαντάω, καθηγήτρια. Αυτός, πολιτικός μηχανικός. Μου κρατούσε το χέρι όση ώρα μιλούσαμε και με χάιδευε στο μπράτσο. Ζούσα ένα όνειρο. Δεν ήθελα να ξυπνήσω. Ήταν πλέον ώρα να φύγω. Τον πλησίασα. Ήρθε η στιγμή που περίμενα. Κατέβασα όμως το βλέμμα μου και δίστασα. Αρκέστηκα στο να τον φιλήσω σταυρωτά, όπως κάνουν δύο γνωστοί. Γιατί το έκανα αυτό; Αφού ήθελα να με φιλήσει. Γιατί δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να ευτυχήσει; Του χαμογελάω μια φορά ακόμη και αποχώρησα. Είχε ήδη καλοκαιριάσει και αισθάνθηκα ένα απαλό ζεστό αεράκι να γλιστράει ανάμεσα στα μαλλιά μου. Ετοιμαζόμουν να μπω στο αυτοκίνητο όταν άκουσα γοργά βήματα πίσω μου. Γυρνάω, και βλέπω τα υπέροχα γαλάζια μάτια του καρφωμένα πάνω μου. Πέφτω στην αγκαλιά του και ενστικτωδώς κλειδώσανε τα χείλη μας, κάτω από το φως του καλοκαιρινού φεγγαριού.
