Πόσοι άραγε θυμούνται τον 22χρονο Α. Δαγκλή το 1995, τον άγνωστο κατά συρροή δολοφόνο του 2008, την διαπόμπευση των 26 γυναικών του 2012 ή την πρόσφατη υπόθεση γνωστών επιχειρήσεων με θύματα sex traffcking; Τα θύματα των δολοφόνων ήταν σις και τρανς εργαζόμενες στο σεξ σε στούντιο, στριπτιτζάδικα ή σε διαμερίσματα απομονωμένες. Τα τηλεοπτικά και θεσμικά θύματα της διαπόμπευσης του 2012 φυλακίστηκαν για πολλούς μήνες. Πόσοι άραγε θυμούνται ότι αθωώθηκαν οι οροθετικές γυναίκες που διαπομπεύθηκαν το 2012 και δεν αποδείχθηκε ποτέ ότι ήταν εργαζομενες στο σεξ;
Η 26χρονη Αθηνά Λαζάρου, η 29χρονη Ελένη Παναγιωτοπούλου, η 60χρονη Μαρίνα, και η 57χρονη Ζάνα άφησαν την τελευταία τους πνοή εκείνα τα ατυχή βράδια του 1995 και του 2008. Η 34χρονη Κατερίνα το 2014 και η 32χρονη Μαρία το 2016 έδωσαν τέλος στη ζωή τους από ντροπή και οδύνη για τον δημόσιο διασυρμό τους. Πόσα θύματα δεν καταγράφονται ως εγκλήματα μίσους ή ρατσιστικής βίας; Πόσες τρανς και σις γυναίκες αλλά και πόσοι άνδρες θα πάρουν τον τελευταίο τους πελάτη και δεν θα επιστρέψουν ποτέ ξανά στο σπίτι τους; Πόσα τηλεοπτικά και πολιτικά θύματα δεν προστατεύονται;
Το 2019, όμως, θα μπορούσαν να είχαν σωθεί οι βασικές μάρτυρες κατά του κυκλώματος εμπορίας ανθρώπων, ιδιοκτητών γνωστών επιχειρήσεων. Δυστυχώς την ημέρα της δίκης μετά από 7 χρόνια αναβολές, οι αρχές ανέφεραν ότι δεν γνωρίζουν που είναι αυτές οι γυναίκες-μακροχρόνια θύματα trafficking. Μάλλον δολοφονημένες..και οι θύτες ελεύθεροι. Πόσα εγκλήματα κατά θυμάτων σεξουαλικού trafficking θα αποσιωπηθούν;
Πόσοι θύτες είναι ακόμα ελεύθεροι και συνεχίζουν τα εγκλήματά τους; Όλες και όλοι εμείς στο Red Umbrella Athens δεν θέλουμε να θρηνήσουμε άλλα θύματα, δεν θέλουμε να χαθούν άλλες όμορφες ψυχές γιατί δεν μπορεί κανείς να τους προστατεύσει, γιατί η πολιτική ηγεσία και οι εκπρόσωποι της δικαιοσύνης αρνούνται να αναθεωρήσουν το Ν2734/1999 «Εκδιδόμενα επ’ αμοιβή πρόσωπα και άλλες διατάξεις».
Τα επίσημα στοιχεία δεν αποτυπώνουν την σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι άνθρωποι που εργάζονται στο σεξ σε συνθήκες παρανομίας λόγω έλλειψης δίκαιου νομοθετικού πλαισίου με συνέπεια να είναι έρμαια εκμεταλλευτών, προστατών, δολοφόνων, και παντός είδους κακοποιητών (θεσμικών, τηλεοπτικών, βίαιων, οικονομικών, κ.ά). Ο φόβος, το παράνομο εργασιακό καθεστώς και η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς είναι οι βασικοί λόγοι που δεν καταφεύγουν οι εργαζόμενοι/ες στο σεξ σε καμία έννομη διαδικασία προστασίας και απονομής δικαιοσύνης. Η βία, ο κοινωνικός αποκλεισμός και οι πολλαπλές διακρίσεις που υφίστανται καταστρατηγούν κάθε ανθρώπινο και εργασιακό δικαίωμα με συνέπεια την εξώθηση σε συνθήκες κοινωνικής επισφάλειας, φτώχειας, βίας και κινδύνου για τη σεξουαλική τους υγεία.
Η 17η Δεκεμβρίου ξεκίνησε το 2003 να γίνεται η μέρα μνήμης όλων των θυμάτων εργαζόμενων στο σεξ για να σπάσουμε τη σιωπή και να απαιτήσουμε δικαιοσύνη για τα εγκλήματα μίσους που διαπράττονται κάθε χρόνο κατά τρανς και σις εργαζόμενων στο σεξ. Η ιδέα αυτή της παγκόσμιας ημέρας «International Day to End Violence against Sex Workers» γεννήθηκε από την ιδρύτρια του Sex Workers Outreach Project USA Robyn Few και τη Dr. Annie Sprinkle, ως ημέρα μνήμης για τα θύματα του Green River Killer στο Seattle (Washington), ο οποίος δολοφόνησε 71 άτομα στην πλειονότητά τους εργάζονταν στο σεξ.
Με αφορμή τη σημερινή ημέρα, το «Red Umbrella Athens» καλεί για 3η χρονιά την Ελληνική Πολιτεία και όλα τα εμπλεκόμενα μέρη να ταχθούν στην πλευρά του αυτονόητου, στην πλευρά της ισονομίας, της προστασίας των δικαιωμάτων και της καταπολέμησης των διακρίσεων που υφίστανται καθημερινά οι άνθρωποι που εργάζονται στο σεξ, και να προβούν σε άμεση αναθεώρηση του Ν2734/1999 «Εκδιδόμενα επ’ αμοιβή πρόσωπα και άλλες διατάξεις».
Μαρία Ξανθάκη, Υπεύθυνη Επικοινωνίας Red Umbrella Athens
