newsroom
Στις 10 Μαρτίου, ο Jerry Collins πέθανε ήσυχα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Ουαλίας σχεδόν 24 ώρες, μετά τον γάμο του με τον αγαπημένο του σύντροφο, που ήταν μαζί για 11 χρόνια. Ήταν μόλις 30 ετών.
Ο Jerry διαγνώστηκε με καρκίνο την παραμονή των Χριστουγέννων, αλλά πίστευαν ότι υπήρχε ελπίδα ότι θα ανακάμψει, ότι θα συνεχίσει να ζει μια μακρά, ευτυχισμένη ζωή. Όμως, λίγες μέρες πριν από το θάνατό του, οι γιατροί τους μετάφεραν την είδηση ότι ο καρκίνος είχε εξαπλώθηκε στους πνεύμονές του.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών του, ο Jerry εκπλήρωσε ένα από τα όνειρά του, να παντρευτεί τον σύντροφό του Andrew Godfrey-Collins. Η τελετή, αν και δεν είναι νομικά δεσμευτική, έγινε τις τελευταίες στιγμές του Jerry, παγιώνοντας την αγάπη του ενός για τον άλλον, καθώς η ζωή του έφτανε στο τέλος της.
«Ήταν πραγματικά μια υπέροχη στιγμή, στη μέση όλων αυτών», λέει ο Andrew στο PinkNews λίγες εβδομάδες μετά την απώλεια του συζύγου του.
«Με ρώτησε, «Θέλεις πραγματικά να παντρευτείς έναν άντρα που πεθαίνει;» και είπα, «Απολύτως».
Ο Andrew άρχισε αμέσως να ετοιμάζει όλα τα του γάμου τους, αλλά σύντομα ανακάλυψε ότι η ύπαρξη μιας νομικά δεσμευτικής τελετής θα ήταν δύσκολη σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Τελικά, συμβιβάστηκαν σε μια συμβολική ένωση, αντί για μια νομική, αφού ο Andrew συνειδητοποίησε ότι ένα κομμάτι χαρτί δεν είχε σημασία.
«Είχαμε αυτήν την τελετή και βασικά μπήκε ο ιερέας, μας μίλησε για πέντε λεπτά και μετά έφυγε και είπε ένα είδος ευλογίας, που επικεντρώθηκε στη διαρκή δύναμη της αγάπης. Αφού το διάβασε, ανταλλάξαμε τους δικούς μας όρκους και θυμάμαι το βλέμμα στο πρόσωπό του. Απλώς με κοίταζε, γεμάτος με πολλή αγάπη. Και το τελευταίο κομμάτι των όρκων του ήταν:
«Και θα σε δω από την άλλη πλευρά.»
«Ήταν μια πολύ πολύτιμη στιγμή. Αυτό ήταν και το μοναδικό ανταποδοτικό πράγμα από εκεί μέσα, εκτός από το πόσο υπέροχη είναι η οικογένειά του, και πόσο υπέροχο ήταν το προσωπικό, ήταν προφανώς απαίσιες μερικές μέρες.»
Ο Jerry Collins πέθανε σε λιγότερο από 36 ώρες μετά την τελική διάγνωση
Τα γεγονότα που οδήγησαν στον γάμο τους και ο θάνατος του Jerry δε θα μπορούσαν ποτέ να προβλεφθούν. Τον Φεβρουάριο του 2020, ο Jerry – ο οποίος ζούσε στο Κάρντιφ – επισκέφθηκε έναν οδοντίατρο. Είχε πρήξιμο στο πλάι του προσώπου του και διαγνώστηκε με μια πάθηση που ονομάζεται TMJ.
Αλλά στην τρίτη επίσκεψή του στον οδοντίατρο μήνες αργότερα, παραπέμφθηκε για μαγνητική τομογραφία, η οποία αποκάλυψε ότι δεν είχε τελικά TMJ. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι είχε κακοήθη μελάνωμα. Η μόνη θεραπευτική του επιλογή ήταν η ανοσοθεραπεία. Η διάγνωση έγινε την παραμονή των Χριστουγέννων.
«Δεν το περίμενα καθόλου», λέει ο Andrew. «Σε ένα σημείο τον θυμάμαι ακόμη και να λέει: «Θα μπορούσε να είναι όγκος στον εγκέφαλο;» και έπρεπε να είμαι τύπου «Όχι, όχι, μην πανικοβάλλεσαι. Είναι εντάξει. Θα ήταν πολύ απίθανο να συμβεί αυτό. «Δυστυχώς, απίθανα πράγματα συμβαίνουν».
Την επόμενη μέρα, ο Andrew και ο Jerry πέρασαν τα πρώτα τους Χριστούγεννα μαζί, και στις 28 Δεκεμβρίου, γιόρτασαν την επέτειό τους. Ήταν μια «γλυκόπικρη» εβδομάδα, λέει ο Andrew, με τη διάγνωση του καρκίνου να κρέμεται πάνω τους.
Μετά τα Χριστούγεννα, ο Jerry ξεκίνησε τη θεραπεία. Στις αρχές Μαρτίου, ενώ έλαβε θεραπεία για παρενέργειες στο νοσοκομείο, οι γιατροί παρατήρησαν ότι ο Jerry είχε «λίγο δύσπνοια.»
«Φαινόταν ότι θα πήγαινε στο νοσοκομείο για λίγες μέρες ξανά, και θα έβγαινε, όταν θα είχαν υποχωρήσει οι παρενέργειες», λέει ο Andrew.
«Αλλά συνέχισαν να τον εξετάζουν. Τον μετέφεραν από το κέντρο καρκίνου στο γενικό νοσοκομείο και μετά στη ΜΕΘ. Το πρωί της Δευτέρας, μπήκε σε ICU. Είπαν ότι πρέπει να μπει σε οξυγόνο, νόμιζαν ότι θα επιβιώσει. Στη συνέχεια, μερικές ώρες αργότερα, είπαν: «Τα αποτελέσματα της σάρωσης έφτασαν. Ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί. Δεν είναι θεραπεύσιμος. Δεν έχει νόημα να τον βάλουμε στο οξυγόνο. Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ελπίζουμε ότι θα μπορέσει να πάει στο σπίτι για λίγο.»
Λίγο μετά την τελετή του γάμου τους, ο Jerry είπε ότι δε θα μπορούσε να επιστρέψει στο σπίτι για να ζήσει εκεί τις τελευταίες μέρες του, καθώς τα επίπεδα οξυγόνου του «μειώθηκαν σιγά-σιγά».
«Πέρασαν λιγότερο από 36 ώρες από τότε που είχαμε την τελική διάγνωση, μέχρι που πέθανε», λέει ο Andrew.
Όταν ο Jerry είπε ότι δε θα ανακάμψει, έπρεπε να καλέσει τους γονείς του για να ανακοινώσει τα νέα. Εκείνη τη στιγμή, έκανε επίσης coming out ως ομοφυλόφιλος για πρώτη φορά, λέγοντας τελικά ότι αυτός και ο Andrew ήταν σε σχέση. Τους καλωσόρισαν με ανοιχτές αγκάλες και οι γονείς του Jerry είπαν ότι το γνώριζαν εδώ και χρόνια και ότι ήταν μαζί του. Οι γονείς και η αδερφή του Jerry ήταν εκεί τις τελευταίες μέρες του και περιτριγυρίστηκε από αγάπη όταν πέθανε. Τα τελευταία του λόγια, ήταν «Σας αγαπώ τόσο πολύ».
Ο «γενναιόδωρος» Jerry συγκέντρωσε χρήματα για να τροφοδοτήσει οικογένειες που αγωνίζονται μέσω της πανδημίας
Ο Andrew θέλει να θυμόμαστε τον Jerry για ως ένα ευγενικό, στοργικό άτομο που ήταν πραγματικά. Περιγράφει τον αείμνηστο σύζυγό του ως «σοφό», αλλά λέει ότι συχνά ήταν «ντροπαλός».
«Του άρεσε να κάνει αστεία στους ανθρώπους. Μία από τις φίλες του, η οποία ήταν διευθύντρια εστιατορίου, μου είπε ότι όποτε την έπαιρνε τηλέφωνο έκανε ότι ήταν πελάτης που παραπονιέται γι’ αυτήν: «Έχω μια καταγγελία γι’ αυτό το ψηλό, μελαχρινό κορίτσι, που είναι διευθύντρια στο εστιατόριό σας. «Ήξερε ότι ήταν αυτός, αλλά έπαιζαν μαζί την υποτιθέμενη σκηνή».
Αλλά, ο Jerry ήταν επίσης ένα απίστευτα γενναιόδωρο άτομο που αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του – συμπεριλαμβανομένων των τελευταίων μηνών του – για να προσφέρει σε κοινότητες που έχουν ανάγκη. Όταν διαγνώστηκε με καρκίνο, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να δωρίσει 1.000 £ σε ένα ταμείο που αγοράζει φορητούς υπολογιστές για παιδιά σχολείου στις Φιλιππίνες. Έστελνε συνεχώς χρήματα στην οικογένειά του στις Φιλιππίνες και ξόδεψε μεγάλο μέρος της περιόδου της πανδημίας COVID-19 συγκεντρώνοντας χρήματα για να στείλει πακέτα τροφίμων σε ανθρώπους στις Φιλιππίνες, που είχαν πληγεί σοβαρά από την κρίση της δημόσιας υγείας.
Ο Andrew συγκεντρώνει σήμερα χρήματα στη μνήμη του Jerry για να βοηθήσει στη διανομή αγροτεμαχίων στο Caloocan City της Μανίλα, όπου μεγάλωσε.
«Ακόμη και άνθρωποι που δεν τον γνώρισαν ποτέ, μόνο από λίγες ιστορίες γι’ αυτόν, τον άγγιξαν πολύ», λέει ο Andrew.
