Οφήλιος
Ξύπνησα σήμερα το πρωί, γεμάτος διάθεση, έτοιμος να αδράξω τη μέρα. Είχα δει σε ένα βίντεο το προηγούμενο βράδυ πώς μπορείς να ενεργοποιήσεις σωστά το μυαλό σου το πρωί, ώστε να είσαι παραγωγικός όλη την υπόλοιπη ημέρα, και ο βασικός τρόπος ήταν να μείνεις μακριά από το κινητό για τουλάχιστον μια ώρα, αφότου έχεις ξυπνήσει. Έτσι λοιπόν ξύπνησα ήρεμα, έκανα τις ανασούλες μου σε στάση γιόγκι, έφτιαξα το τσάι μου, βούρτσισα τα δόντια μου με το αριστερό (ενεργοποιεί τον εγκέφαλο καλύτερα) και έκατσα να απολαύσω το πρωινό μου τσάι. Μία ώρα χωρίς κινητό και όμως τα κατάφερα. Άνοιξα λοιπόν το wifi για να συγχαρώ την προσπάθειά μου και τότε το είδα. Ένα πουλί. Ένα περίεργο πουλί.
Όνομα παραλήπτη… γνωστό. Ούτε φίλος, ούτε εχθρός. Απλά κάποιος που έχω στο facebook. Κουβέντες που να έχουμε ανταλλάξει… δυο-τρεις. Δικά του σχόλια σε φωτογραφίες που ανέβαζα και απαντήσεις δικές μου που λέω ευχαριστώ. Κι όμως: αυτή η αλληλεπίδραση ήταν αρκετή για να κάνει τον φίλο μας να νιώσει την απαραίτητη οικειότητα να μου στείλει το πουλί του στις 8 η ώρα το πρωί και μάλιστα συνοδεύοντας το και με ευχούλα: Όμορφη μέρα, κούκλε.
Αποστροφή. Τι βλέπω; Τι ορθώνεται μπροστά μου σαν τείχος και με κοιτάει; Όλη μου η ψυχική προετοιμασία για να ξεκινήσω τη μέρα μου όμορφα πήγε στράφι. Πάνε τα τσάγια, πάνε οι ανάσες, πάει το βούρτσισμα με το αριστερό… Τώρα απλά κοιτούσα με αποστροφή το θέαμα και η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Γιατί να το δω αυτό; Δεν το ζήτησα. Και τότε συνειδητοποίησα ότι εν τέλει όλη η ρουτίνα που ακολούθησα το πρωί με προετοίμασε γι’ αυτό ακριβώς το σκηνικό. Γιατί φαντάσου να ‘ταν αυτό το πουλί το πρώτο πράγμα που θα έβλεπα με το που άνοιγα τα μάτια μου.
Οι τύποι που σου στέλνουν το πουλί τους χωρίς να τους το ζητήσεις, στα μάτια μου μοιάζουν με κάτι επιδειξίες που θα βρεις στη γωνιά του δρόμου. Είναι αυτοί οι αηδιαστικοί τύποι που θα δουν ότι περνάς και θα θελήσουν να σου ευχηθούν καλημέρα με τον δικό τους τρόπο. Όσον αφορά τις ντικ-πικς, φανταστείτε έναν ψηφιακό δρόμο, όπου ο καθένας μπορεί να σου δείχνει το αποτέτοιο του χωρίς την έγκρισή σου, οποτεδήποτε του κάνει κέφι και όρεξη, κι οποτεδήποτε θέλει να το ‘χει καμάρι.
Μα είναι αυτό που οδηγεί πολλούς άντρες να στέλνουν φωτογραφία το πουλί τους; Φταίει η χαμηλή τους αυτοεκτίμηση; Θέλουν να ακούσουν έναν καλό λόγο; Θέλουν να νιώσουν περήφανοι για κάτι; Δεν μπορώ να καταλάβω. Το μυαλό μου τρέχει και συνδέει τα νήματα με τρόπους που με ξεπερνούν. Κι όλα αυτά για να μπορέσω να καταλάβω τι συμβαίνει στο μυαλό ενός ψηφιακού επιδειξία.
Μία μεγάλη μερίδα ανδρών φαίνεται να επιβεβαιώνουν τον ανδρισμό τους μέσα από τη σεξουαλικότητά τους. Το σεξ είναι το επίκεντρό τους. Εδώ παρερμηνεύουν την ευγένεια και νομίζουν ότι θέλεις να τους ρίξει στο κρεβάτι. Πολλές φορές δε σου προσφέρουν βοήθεια, αν δεν ξέρουν ότι θα πάρουν ως αντάλλαγμα το σεξ, και όχι εύθικτέ μου φίλε, δε μιλάω για όλους σας, αλλά παραδέξου το, ότι ένα σημαντικό ποσοστό ανδρών υιοθετεί αυτήν την κουλτούρα, η οποία είναι ανδρική κουλτούρα. Τους χαμογελάς, νομίζουν ότι τους γουστάρεις και θέλεις σεξ. Φοράς ένα κολλητό ρούχο, νομίζουν ότι το κάνεις για να προκαλέσεις την ερωτική τους διέγερση, και εν τέλει να καταλήξετε στο σεξ. Όλα γυρίζουν γύρω από το σεξ.
Όλα αυτά λοιπόν, με κάνουν να πιστεύω ότι πολλοί άνδρες θέλουν μέσα από την σεξουαλικότητά τους, από τον ανδρισμό τους, από το πουλί τους, να επιβεβαιωθούν. Να νιώσουν ότι έχουν κάτι ωραίο πάνω τους. Να πάρουν έναν καλό λόγο, ρε αδερφέ. Ή έστω να δημιουργήσουν μια αντίδραση. Αυτό όμως που δεν σκέφτονται είναι η ψυχολογία του ατόμου που θα λάβει τις ντικ-πικς τους. Δεν σκέφτονται πως αυτό που ονομάζουν «μια απλή ντικ-πικ είναι, πώς κάνεις έτσι;» είναι ουσιαστικά και απλούστατα online σεξουαλική παρενόχληση.
Ποια η διαφορά του επιδειξία στον δρόμο με τον τύπο που σου στέλνει φωτογραφίες το πουλί του χωρίς να το ζητήσεις; Γιατί η μόνη διαφορά που βλέπω εγώ είναι την έλλειψη παντελούς ενσυναίσθησης και ευφυίας, σε συνδυασμό με το πατριαρχικό προνόμιο που γεννάει άντρες επιδειξίες, που θέλουν να επιβεβαιώσουν τον ανδρισμό τους, μέσα από την σεξουαλικότητά τους, που ευνοείται από την ανωνυμία του διαδικτύου. Δεν τον νοιάζει τον άλλον να πατήσει το κλικ. Άμα αλλάξει γνώμη για αυτό που σου έστειλε, μπορεί απλά να διαγράψει το μήνυμα. Αλλά την εικόνα από το μυαλό σου ποιος θα τη διαγράψει; Ποιος θα διαγράψει τον χτύπο στην καρδιά σου και τον κρύο ιδρώτα σου, όταν έλαβες το πουλί φάτσα φόρα χωρίς να το ζητήσεις, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να ξεφύγεις από μια εικόνα που δεν επέλεξες να δεις; Και μιας που μιλάμε για διαγραφές:
Ποιος θα διαγράψει επιτέλους την ανάγκη αυτών των ανδρών να προβάλλουν τον «ανδρισμό» τους στα σώματά μας;
Γράφει ο Οφήλιος
