Τι είναι ρε παιδιά οι «Επαγγελματίες Ομοφυλόφιλοι»;

25/02/2021

«Επαγγελματίες Ομοφυλόφιλοι». Πού δηλώνω; Πώς μπορώ να βάλω συμμετοχή; Παρακολουθείς μαθήματα; Δε ρωτάω εγώ, ένας φίλος μου.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο, που μπορεί ο καθένας να βγαίνει και να κάνει λόγο δημόσια για επαγγελματίες ομοφυλόφιλους. Κι αν δεν ξέρετε σε τι αναφέρομαι, μιλάω για τη δήλωση υπεράσπισης του Αλέξη Κούγια για την υπόθεση Λιγνάδη, ο οποίος υποστήριξε πως δε μιλάμε για θύματα βιασμού που κατηγορούν τον Λιγνάδη, αλλά για επαγγελματίες ομοφυλόφιλους. Ομοφυλόφιλους που το ‘καναν δουλειά μπας και βγάλουν κάνα φράγκο.

Οι ομοφυλόφιλοι, σου λέει, βγαίνουν σε πολλές μορφές, χρώματα και μοντέλα. Συνήθως, λένε ότι, θα τους βρεις σε κάποιο κλαμπ, όπου «ανεύθυνα» ανταλλάζουν ιδρωμένα φιλιά και «μεταδίδουν ιούς». Θα τους βρεις να «υποκινούν συστήματα», ώστε μέσα από την παγκοσμιοποίηση να μας κάνουν όλους σαν κι αυτούς. Θα τους δεις, επίσης, «στο κρεβάτι οποιουδήποτε άντρακλα» που τους έχει λαχτάρα και φετίχ. Κατά κοινή ομολογία σου λέει, θα τους βρίσκεις σε κάποιο κρεβάτι. Οι ομοφυλόφιλοι, βέβαια, μπορούν να εντοπιστούν και στις μικρές αγγελίες, όπου ψάχνουν για δουλειά, ώστε να αξιοποιήσουν το ταλέντο τους, το χάρισμά τους, την ομοφυλοφιλία τους: τον πλέον νούμερο ένα τρόπο να βγάλει κανείς χαρτζιλίκι. Κι όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να καταστρέψουν, σου λέει, τη φήμη κάποιου. Αυτός ο κάποιος συνήθως είναι ετεροφυλόφιλος, τέλειος, αναμάρτητος, και δεν έχει πειράξει ποτέ κανέναν. Γενικά, τα έχει κάνει όλα σωστά. Κι οι ερασιτέχνες ομοφυλόφιλοι τον ζηλεύουν, σου λέει, γι’ αυτό και θέλουν να γίνουν επαγγελματίες, για να τον εκδικηθούν.

Οι ομοφυλόφιλοι είναι «άρρωστα» παιδιά. Τουλάχιστον πριν το 1973, όποτε και σταμάτησαν να θεωρούνται ψυχικά ασθενείς εξαιτίας της ομοφυλοφιλίας τους. Αλλά, σου λέει, «έναν κάλο στο κεφάλι τον έχουνε», όλοι μπορούν να συμφωνήσουν. «Αλλόκοτοι» άνθρωποι σου λέει. Σαν την θεία, που θα σου πει «Αυτός ο τάδε είναι πολύ καλό παιδί. Κι ας είναι και πούστης, αλλά είναι από τους καλούς». Γιατί υπάρχουν και οι καλοί και οι κακοί, και οι γιν-γιανκ που τα συνδυάζουν όλα.

Οι ομοφυλόφιλοι είναι, ωστόσο, «κακή επιρροή» σου λέει και «οδηγούν» τους ετεροφυλόφιλους στο έγκλημα. Όπως στο σύστημα της δικαιοσύνης της Αμερικής που υπάρχει το gay panic defense (άμυνα γκέι πανικού), το οποίο πάμπολλες φορές έχει σώσει ετεροφυλόφιλα άτομα από το να τιμωρηθούν και να φυλακιστούν, επειδή σκότωσαν ένα γκέι άτομο. Αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν, λέει, μεγάλη απειλή από έναν γκέι, που τους πλησιάζει, το βρίσκουν τόσο προσβλητικό και τρομακτικό, που δεν μπορούν, παρά να αντιδράσουν εν βρασμώ, χωρίς τον έλεγχο της λογικής τους. Ψάξτε το στην βικιπαίδεια. Θα πάθετε πλάκα.

Οι ομοφυλόφιλοι «σε κάνουν» σου λέει ομοφυλόφιλο. Εάν φταρνιστούν δίπλα σου, οι πιθανότητες να κολλήσεις είναι μεγάλες. Βέβαια, αν φοράς μάσκα οι πιθανότητες μικραίνουν. Αν φοράς μάσκα και κρατάς και δύο μέτρα απόσταση, τότε είσαι σχεδόν ασφαλής. Αν όμως έχει μεταλλαχθεί ο ιός τους, και από λευκό γκέι, βγαίνει και σε μαύρο γκέι, ή γκέι γυναίκα, ή γκει τρανς άτομο, τότε πρέπει να φορέσεις διπλή μάσκα, μια πάνινη και μία μιας χρήσης. Χάστανγκ μένουμε σπίτι.

Οι ομοφυλόφιλοι δε γεννιούνται ομοφυλόφιλοι, σου λέει. «Γίνονται» έτσι ακούγοντας Beyonce και Lady Gaga και παίζοντας με κούκλες. Γι’ αυτό πάρτε το παιδί σας μακριά από τις ξαδέρφες τους, που παίζουν με κοριτσίστικα παιχνίδια και προς Θεού, κλείστε το MTV!!! Ακόμα, και τον σατανά με γκλίτερ και τακούνια θα δεις να έχει βίντεο κλιπ εκεί.

Ακούμε για το τι είναι ομοφυλόφιλοι από τόσα στρέιτ στόματα, και έχω την εντύπωση πως ακόμα δεν έχουμε καταλάβει τι είναι ακριβώς. Τι έγινε, ρε παιδιά; Χαλασμένο τηλέφωνο παίζουμε; Απ’ το ένα αυτί στο άλλο μεταδόθηκε η πληροφορία και φοβάμαι τι να πιστέψω. Οι ομοφυλόφιλοι τελικά είναι άρρωστοι, ή άμα φταρνιστούν θα κάνουν εμάς άρρωστους; Είναι οι ομοφυλόφιλοι εγκληματίες, ή αλλάζουν μορφή σαν τους πάουρ ρέιντζερς, ενώνονται, γίνονται μέγκαζορντ, και επιτίθενται στους εγκληματίες; Μπιγιόνσε ρε παιδιά να ακούμε τέλος πάντων;

Φτάνει. Τα ακούσαμε. Τα ακούμε από πάντα. Τέρμα. Οι μόνοι που γνωρίζουμε τι είναι οι ομοφυλόφιλοι είμαστε εμείς. Οι ομοφυλόφιλοι οι ίδιοι. Αν υπήρχε σχολή για να μάθεις για τους ομοφυλόφιλους θα την περνούσαμε με δέκα. Ξέρω να σου πω όλα τα στερεότυπα, όλες τις λαϊκές σοφίες, τα ανέκδοτα, τις ατάκες, τα πάντα. Έχω λίστα με ταινίες και σειρές που μιλούν για ομοφυλόφιλους, που προβάλουν ομοφυλόφιλους, όχι με τον τρόπο που βιώνουμε εμείς την εμπειρία μας, αλλά με τον τρόπο που την παρατηρούν αυτοί. Οι άλλοι. Οι ετεροφυλόφιλοι. Ξέρω το μάθημά μου απ’ έξω και ανακατωτά. Και άμα θες στο λέω και ανάποδα.

Όλα τα έχουμε ακούσει, και τώρα ακούμε πως και η σεξουαλικότητά μας είναι «πρόσθετο» χαρακτηριστικό που λαμβάνουμε όσο μεγαλώνουμε, κατ’ επιλογήν φυσικά, γιατί είπαμε, «δεν γεννιέσαι γκέι, γίνεσαι». Και μάλιστα έχεις προοπτικές να ανελιχθείς επαγγελματικά και να γίνεις σούπερ. Σούπερ γκέι. Κλαρκ Κεντ (Σούπερμαν), αλλά όταν βγάζεις τα γυαλιά και τη γραβάτα, βάζεις τακούνι και αποπλανείς παιδεραστές για να τους καταστρέψεις, για να πάρεις λίγη από την δόξα τους, για να καταστρέψεις το υπουργείο πολιτισμού. Πάλι καλά που έχουμε λοιπόν ανθρώπους μορφωμένους, δικηγόρους, που έχουν φάει τη ζωή τους διαβάζοντας για το δίκαιο και για τον άνθρωπο, να μας ενημερώνουν για το τι είμαστε.

Εγώ λέω να ξυπνήσουμε. Το παραμύθι με τον ωραίο γκεϊμωμένο τελείωσε. Από ό,τι μαθαίνουμε, δεν έχει να κάνει ούτε η μόρφωση, ούτε η κατάρτιση, ούτε η δόξα με το αν καταλαβαίνεις πως δυο και δυο κάνουν τέσσερα. Βαρεθήκαμε να ακούμε ανθρώπους με βήμα να μιλάνε για μας, να μας αναλύουν, να μας απολύουν από τη δουλειά εξαιτίας της σεξουαλικότητάς μας και έπειτα να μας «διορίζουν» ως επαγγελματίες. Οι ετεροφυλόφιλοι που ‘χουν βήμα ας κάνουν ένα βήμα πίσω και ας αφήσουν εμάς να μιλήσουμε για τα τομάρια μας. Για το πώς είναι να ζεις σε μια κοινωνία που σε δείχνει με το δάχτυλο πριν καν μάθεις να περπατάς. Ξέρει για σένα, πριν μάθεις εσύ για σένα, και όταν μαθαίνεις για σένα, λέει πως είσαι επικίνδυνος. «Γιατί άφησες τον ιό να εξαπλωθεί; Γιατί είσαι πιο γκέι από ό,τι ήσουν 5 χρόνια πριν; Πήγες Αθήνα και ξεβιδώθηκες τελείως. Όσο περνούν τα χρόνια δε σε αναγνωρίζω».

Ναι ρε, δε με αναγνωρίζεις, και δε θα με αναγνωρίσεις ποτέ σε ανθρώπους που πληρώνονται για να καταστρέφουν φήμες. Δε θα με βρεις ποτέ σε ανθρώπους που το ‘χουν βάλει σκοπό ζωής να φταρνιστούν σε 7 δισεκατομμύρια άλλους και να τους κάνουν όλους γκέι. Θα με βρεις στον άνθρωπο που παλεύει να ζει με αξιοπρέπεια, την αξιοπρέπεια που ορίζει εκείνος για τον εαυτό του. Στον γείτονα, στον γιο σου, στην κόρη σου, στον φίλο σου από τα παλιά, στον υπάλληλο του σούπερ μάρκετ, στον μαθητή σου, στον πολίτη σου, αγαπητό κράτος. Κράτος και κοινωνία αυτών που καταπιέζουν και έχουν βήμα. Δε θα με βρεις εκεί. Θα με βρεις στον άνθρωπο. Γιατί πέρα από όλες τις κατηγορίες που μου προσάπτεις, αυτό είμαι πάνω από όλα. Και αν δεν το ‘ξερες μέχρι χθες, μάθε το σήμερα. Από εμένα. Τον ομοφυλόφιλο. Τον άνθρωπο.


Γράφει ο Οφήλιος

 

Οφήλιος

Αμφιταλαντεύομαι σε ένα σκοινί. Από την μια η κοινωνία, από την άλλη εγώ. Από την μια η τρέλα της, από την άλλη η τρέλα μου. Σταθμός μου τα προηγούμενα χρόνια η Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, στα βαγόνια της οποίας ανακάλυψα το πάθος μου για τα ανθρωπιστικά κινήματα, τον φεμινισμό και τα lgbtqi+ ζητήματα. Μέσα από το γράψιμο προσπαθώ να αποδομήσω τα μελανά σημεία της κοινωνίας, κι ας πούμε να τους βάλω λίγο χρώμα. Ίσως και να ‘μαι η αρσενική εκδοχή της ηρωίδας του Σαίξπηρ.




Δες και αυτό!