Ο Μάριος Ιωάννου πρωταγωνιστεί στην πρωτότυπη παράσταση «Tea Ceremony», η οποία παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα, για τέσσερις μόνο παραστάσεις (1 – 4 Απριλίου) στο BIOS. Λίγο πριν την πρεμιέρα, ο βραβευμένος ηθοποιός μιλά για τον ιδιαίτερο μονόλογο που καλείται να διαχειριστεί και περιγράφει τη ζωή του μετά τη –coming out- συνέντευξή του σε περιοδικό της Κύπρου.
Μιλήστε μας λίγο για την παράσταση και για τον ρόλο σας.
Η παράσταση κινείται στα χρονικά όρια μιας τελετής τσαγιού όπου όλα ρέουν με απαλότητα και ευγένεια μα δεν μένουν εκεί. Υποδομούνται με τελετουργική ακρίβεια. Η Γκέισα Κικουνοχάνα κατά τη διάρκεια της ιδιότυπης τελετής της προκαλεί τον εαυτό της και το κοινό. Ποιοι μαζεύουν το μυρωδάτο μας τσάι; Ποιοι και κάτω από ποιες συνθήκες μαζεύουν το χρυσό που κοσμεί τα φλιτζάνια μας; Οι απαντήσεις οδηγούν σε ένα ταξίδι από ζοφερές αλήθειες που αφορούν την σύγχρονη δουλεία και την παιδική εργασία. Το όνομα μου σημαίνει ανθισμένο χρυσάνθεμο. ‘Έχω περάσει πολλά στη ζωή μου για να μάθω να ψυχαγωγώ με τέχνη τους καλεσμένους μου. Ευγενικά και απαλά, με χορό, παραμύθια απόκοσμα και καθοδηγούμενους διαλογισμούς παρασέρνω το κοινό σε ένα γλυκόπικρο ταξίδι.
Τι σημαίνει να υποδύεσαι μια Γκέισα;
Απλώνω στο πρόσωπο χρώμα άσπρο του χιονιού. Ζωγραφίζω τα χείλη με κόκκινο κραγιόν. Βάζω δύο διακριτικές πινελιές στις άκρες των ματιών. Περούκα βαριά διακοσμημένη περίτεχνα, Ο Achim μπαίνει στο καμαρίνι και μου δένει σφιχτά το όμπι. Ο ρυθμός της αναπνοής αλλάζει. Τοποθετώ τη βεντάλια στα δεξιά. Φοράω στα πόδια τα άσπρα τάμπι. Κοιτιέμαι στον καθρέφτη. Το είδωλο είναι οικείο μα και ξένο. Μέχρι τη σκηνή ξεκινώ τον ιδιαίτερο βηματισμό έχοντας λυγισμένα γόνατα, ίσια σπονδυλική στήλη και πέλματα που ξεκολλούν ελάχιστα από το έδαφος. Το σώμα αντανακλά στην ψυχή. Νιώθω απαλότητα. Το φως ανάβει και ο στόχος είναι πάντα η «συμφωνία» που έχει δημιουργηθεί στις πρόβες να ακολουθείται με ευλάβεια. Μια «συμφωνία» από λέξεις εκφερόμενες με μεταξένια τονικότητα, βλέμματα απαλά και σαγηνευτική κίνηση της βεντάλιας.
Ποια είναι η σχέση της παράστασης με τη σημερινή ελληνική κοινωνία;
Το έργο σχετίζεται με κάθε κοινωνία της οποίας τα πλείστα μέλη δουλεύουν σκληρά σε οχτάωρα για να βγαίνει ένα νοίκι και για να αγοράζουν εν αγνοία τους, τις περισσότερες φορές, πράγματα και θαύματα που έχουν φτιάξει σε ακόμη πιο σκληρά ωράρια άνθρωποι από πολύ πιο άτυχες κοινωνίες. Ένας φαύλος κύκλος που εξυπηρετεί τους πραγματικούς τρομοκράτες της γης που λέει και η Γκέισα Κικουνοχάνα που φοράνε κολλαριστά πουκάμισα και οδηγούν μαύρες λιμουζίνες.
Πώς αντιλαμβάνεστε τον όρο διαφορετικότητα;
Ανέτρεξα στη wikipedia. Λέει πως είναι (νεολογισμός) η ιδιότητα του διαφορετικού, του να είναι κάποιος διαφορετικός. Αμέσως αναρωτήθηκα. Διαφορετικός από ποιον;
Πριν από (περίπου) πέντε χρόνια μιλήσατε ανοιχτά για τη σεξουαλική σας ταυτότητα. Πόσο έχει αλλάξει η ζωή σας μετά από αυτό;
Την ώρα που μοιραζόμουν με τη δημοσιογράφο που έπαιρνε τη συνέντευξη, στην οποία αναφέρεστε, πως στη ζωή μου ερωτεύτηκα τους άντρες ένιωσα ευτυχία. Ένα είδος ευτυχίας που σου χαρίζεται, όταν τολμάς να είσαι ειλικρινής για κάτι που για χρόνια ντρεπόσουν. Η ψυχή μου αλάφρυνε. Έφυγε ένα βάρος. Το μέσα μου μετακινήθηκε. Άμα συμβαίνει αυτό, όλα αλλάζουν.
Τι σημαίνει να ζεις ως ένα ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο στην Κύπρο;
Δεν ξέρω να σας πω. Δεν υπήρξα ποτέ μου κάτι άλλο για να μπορώ να συγκρίνω. Αυτό που ζω πάντως, όντας εγώ, είναι καλό και με ικανοποιεί.
Θεωρείτε ότι η τέχνη βοηθά στην καταπολέμηση των κοινωνικών στερεοτύπων;
Η Τέχνη ελευθερώνει. Η ελευθερία δεν έχει χώρο για κοινωνικά στερεότυπα.
Τι άλλο πρέπει να γνωρίζουμε για εσάς;
Πως πιστεύω πως ο πιο antivirus τρόπος ζωής είναι αυτός της αγάπης και της ελεύθερης έκφρασης.
https://vimeo.com/392284512
Πληροφορίες
BIOS: Πειραιώς 84, τηλ. 2103425335
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή 1 Απριλίου, Σάββατο 2 Απριλίου, Δευτέρα 4 Απριλίου, ώρα 21.00 Κυριακή 3 Απριλίου, ώρα 19.00
