Ο τρανς άνδρας Φρέντυ Μακκόνελ (Freddy McConnell), ο οποίος πέρσι έχασε το δικαίωμά του, μετά από δίκη, να μπορεί νομικά να ονομάζεται “πατέρας” ή “γονέας” για το παιδί του, πηγαίνει την υπόθεση στο Εφετείο.
Ο Μακκόνελ, ένας δημοσιογράφος, που γέννησε τον γιο του το 2018, παλεύει σ’ έναν δύσκολο δικαστικό αγώνα, ώστε να αναγνωρίζεται νομικά ως “πατέρας” ή “γονέας” του παιδιού του στα επίσημα έγγραφα, αντί για την αναφορά τους ως “μητέρα” που αναγράφεται σήμερα.
Αρχικά, τον Σεπτέμβριο του 2019, ο δικαστής σ’ ένα Ανώτατο Δικαστήριο στο Λονδίνο αποφάσισε σε βάρος του, παρά το γεγονός ότι ο Μακκόνελ έχει τακτοποιήσει νομικά τα έγγραφά του, ως τρανς άνδρας, αναφορικά με την ταυτότητα φύλου του, οπότε επίσημα αναφέρεται ως άνδρας.
Όμως, ο δικαστής Άντριου Μακφάρλαν (Andrew McFarlane), πρόεδρος οικογενειακού τομέα του Ανώτερου Δικαστηρίου, αποφάσισε ότι οι άνθρωποι που έχουν γεννήσει πρέπει νομικά να αναφέρονται ως “μητέρα” στο πιστοποιητικό γεννήσεως του παιδιού τους, ανεξάρτητα από το φύλο τους. Αυτό δημιούργησε τον πρώτο νομικό ορισμό της μητέρας στο κοινό δίκαιο.
Χθες, 4 Μαρτίου στις 10:30, ο κύριος δικαστής Ίαν Μπέρνετ (Ian Burnett), η κύρια δικαστής Έλενορ Κινγκ (Eleanor King) και ο κύριος δικαστής Ραμπίντερ Σινγκ (Rabinder Singh) άκουσαν την υπόθεση του Μακκόνελ στο Εφετείο.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο Σκοτ Χάλιντει (Scott Halliday), δικηγόρος και οικογενειακός σύμβουλος της δικηγορικής εταιρείας Irwin Mitchell, δήλωσε: “Η απόφαση του Ανώτερου Δικαστηρίου ήταν εξαιρετικά απογοητευτική, αλλά το Εφετείο προσφέρει μια ευκαιρία να αναγνωριστεί με ακρίβεια η σχέση μεταξύ του Φρέντυ και του παιδιού του και, συνεπώς, να σταθεί στη σωστή πλευρά της ιστορίας, όταν πρόκειται για τα δικαιώματα τρανς ατόμων.
“Το επιχείρημα, που χρησιμοποιήθηκε για να αντισταθεί η έδρα στην αλλαγή του νόμου φαινομενικά επιτρέπει στα τρανς άτομα να αναλαμβάνουν δικαιώματα στο αποκτημένο νόμιμο φύλο τους, μόνο υπό ορισμένες περιστάσεις. Πρόκειται για μια αποσπασματική προσέγγιση και είναι εξαιρετικά προβληματική.”
Η τρανς κοινότητα θα παρακολουθεί την υπόθεση, ως ένα μέτρο, για τον τρόπο που ο νόμος αντιλαμβάνεται τις ανάγκες των τρανς ατόμων και τα θεμελιώδη δικαιώματά τους, ως μία επιλεκτική πολιτική, που δε μπορεί απλά να πάει μπροστά τα πράγματα, και τα δικαστήρια χρειάζεται να το αναγνωρίζουν αυτό, όταν το ακούν να συμβαίνει σε μία υπόθεση.
Στην ουσία της ιστορίας βρίσκεται ένας άνθρωπος και το παιδί του, που επιθυμεί να έχει την οικογενειακή ζωή που αντικατοπτρίζει την προσωπική του πραγματικότητα – το να μην έχει αυτό το βασικό δικαίωμα είναι μια τραγωδία και πρέπει να διορθώσουμε το νόμο.”
Η ιστοριά ενός τρανς άνδρα που αποφάσισε να γεννήσει το παιδί του
