Ο Αλέξανδρος νοσηλεύτηκε στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας. Σύμφωνα με όσα καταγγέλλει, κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί έπρεπε να τρώει σε πλαστικά πιάτα ενώ, όπως τον ενημέρωσαν, θα έπρεπε να αλλάξει θάλαμο, γιατί “είναιοροθετικός και χρησιμοποιεί την ίδια τουαλέτα με τους άλλους ασθενείς”.
Σοκαρισμένος από την πολιτική του νοσοκομείου για τα άτομα που ζουν με HIV αλλά και απ΄την προσβλητική συμπεριφορά μελών του προσωπικού, ο ίδιος θέλησε να γνωστοποιήσει το περιστατικό με την ελπίδα να τελειώσει αυτός ο κύκλος στίγματος.
“Θέλω απλά ο κόσμος να μάθει αυτή την ιστορία. Μπας και αλλάξει κάτι. Εγώ το πέρασα σήμερα, δεν θέλω να το περάσει και κάποιος άλλος. Να αλλάξουν τους κανονισμούς στα νοσοκομεία.”
H καταγγελία
Μπήκα στο νοσοκομείο στις 24 Ιανουαρίου με διάγνωση “αυτόματος πνευμοθώρακας”. Πριν μου κάνουν επέμβαση, τους ενημέρωσα ότι είμαι θετικός στον HIV+. Μου έκαναν την επέμβαση. Πέρασαν μερικές μέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων εγώ δεν είχα παρατηρήσει ότι μόνο σε εμένα έφερναν το φαγητό μου σε πλαστικά πιάτα και με πλαστικά μαχαιροπίρουνα.
Όμως, σήμερα μπήκε η νοσοκόμα για να με ενημερώσει ότι θα με πάνε σε άλλον θάλαμο. Την ρώτησα ποια είναι δικαιολογία και μου απάντησε: “έλα στο γραφείο να σου πω”. Πήγα στο γραφείο έκλεισε την πόρτα και μου είπε: “δεν είσαι οροθετικός;”. Όταν στη συνέχεια της είπα “ναι, αλλά τι πάει να πει αυτό;”, εκείνη απάντησε: “Μου είπε ο διευθυντής να σε πάμε στον άλλο θάλαμο, επειδή είσαι οροθετικός και χρησιμοποιείς μέσα στον θάλαμο την ίδια τουαλέτα με τους άλλους ασθενείς”.
Σε κατάταση σοκ, της απαντάω ότι αυτό που λέει είναι πολύ αστείο και ελπίζω να μου κάνει πλάκα. Μου λέει πως είναι “πολιτική του νοσοκομείου”. Της λέω ότι αυτό που κάνουν είναι παράνομο και ότι μπορώ να τους κάνω καταγγελία. Όταν μάλιστα με ρώτησε βάσει ποιου νομου θα τους καταγγείλω, της απάντησα “σύμφωνα με τον αντιρατσιστικό”. Στη συνέχεια μου ζήτησε να πάω στον θάλαμο όσο αυτή θα μιλά με τον διευθυντή.
Μπαίνω στον θάλαμο, ξαπλώνω λίγο για να σκεφτώ τι έχει γίνει. Έρχεται η ώρα του μεσημεριανού και μας σερβίρουν. Εγώ τότε κατάλαβα, ότι όλες αυτές τις μέρες έτρωγα σε πλαστικά πιάτα, έπινα σε πλαστικά ποτήρια και χρησιμοποιούσα πλαστικά μαχαιροπιρουνα. Την ίδια στιγμή που οι υπόλοποι ασθενείς έτρωγαν σε κανονικά σερβίτσια. Εκεί έπαθα το δεύτερο σοκ. Σηκώνομαι και πάω πάλι στο γραφείο της και της λέω: “Ώστε έτσι, Μας έχετε για ζώα; Άλλος θάλαμος και πλαστικά πιάτα μιας χρήσης;”
Έτρεμα ολόκληρος και δεν μπορούσα να το πιστέψω, μου απαντάει ότι είναι κανονισμός του νοσοκομείου. Πάω ξανά στον θάλαμο. Εκείνη έρχεται μετά από 10 λεπτά και μου λέει δυνατά για να το ακούσουν όλοι στον θάλαμο: “Μίλησα με τον διευθυντή και μου απάντησε ότι θα μείνεις στον ίδιο θάλαμο και ότι και καλά σιγά το πρόβλημα αφού κανένας δεν πρόκειται εδώ μέσα να κάνει σεξ μαζί σου”.
Δύσκολο να περιγράψω αυτό που έχει συμβεί. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι στα δημόσια νοσοκομεία δουλεύουν τέτοιοι άνθρωποι. Πραγματικά αισθάνθηκα βρώμικος, με το στίγμα του HIV.
Θέλω απλά ο κόσμος να μάθει αυτή την ιστορία. Μπας και αλλάξει κάτι. Εγώ το πέρασα σήμερα, δεν θέλω να το περάσει και κάποιος άλλος. Να αλλάξουν τους κανονισμούς στα νοσοκομεία.
