newsroom
Ο 42χρονος Σέιριφ Χάντιντ Τζέκινς μοιράζεται την ιστορία του για την απόρριψη που δέχτηκε από τον πατέρα του, όταν έκανε coming out ως γκέι, αλλά και την επανασύνδεσή τους, όταν έμαθε ότι ήταν οροθετικός.
Ο Τζέκινς είναι από το Λάνκαστερ της Πενσιλβανία και σήμερα ζει στη Νέα Υόρκη. Μοιράστηκε την ιστορία του με ένα βίντεο για το “I’m From Driftwood” , μία διαδικτυακή πλατφόρμα που συγκεντρώνει ιστορίες ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.
Διηγείται ότι πάντα το ήξερε ότι ήταν διαφορετικός και εξαιτίας αυτού έτρωγε μπούλινγκ στο σχολείο. Όταν έκανε coming out στη μητέρα του, εκείνη απάντησε: “Υπάρχει ο Αδάμ και η Εύα, όχι ο Αδάμ και ο Στιβ.”
“Όταν έκανα coming out στον πατέρα μου υπήρξε ένταση. Βασικά, με πήγε σε έναν αδελφικό του φίλο, που ήταν ψυχολόγος, με το αίτημα: “Θεράπευσε τον γιο μου” . Κι ο ψυχολόγος του είπε ότι είμαι γκέι και ότι εκείνος έπρεπε να το αποδεχτεί.”
“Οπότε η δική του εκδοχή αποδοχής ήταν, ωραία, θα σε πηγαίνουμε στο τζαμί κάθε μέρα, θα μάθεις πώς να είσαι άνδρας, και θα μάθεις πώς να έχεις θέληση και αποφασιστικότητα, επομένως, δε θα συμπεριφέρεσαι ως γκέι, δε θα σκέφτεσαι άλλους άνδρες, και κάπως έτσι θα είναι τα πράγματα. Και μετά από κάνα δυο μήνες, έκανα απόπειρα αυτοκτονίας. Πήρα κάτι χάπια και, δόξα το Θεό, δεν πέθανα. Απλά ξύπνησα και είδα τον πατέρα μου δίπλα μου να μου λέει: “Οκ, αν είναι να είσαι γκέι, δε μπορώ να κάνω κάτι. Αλλά δε μπορείς να είσαι γκέι στο σπίτι μου.” Και κάπως έτσι βρέθηκα στον δρόμο χωρίς τους γονείς μου.”
Ο Τζέκινς φιλοξενήθηκε σε έναν ξενώνα για παιδιά για τα επόμενα 2-3 χρόνια. Στο μεταξύ ο πατέρας του τον βρήκε και ξεκίνησε να του τηλεφωνεί σε γιορτές και ειδικές περιπτώσεις, ωστόσο, ακόμη ήταν αδύνατον για τον πατέρα του να συζητήσει για τη σεξουαλικότητα του γιου του. Ο Τζέκινς μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και έμεινε με τον σύντροφό του. Μια οξεία σκωληκοειδίτιδα τον οδήγησε στα επείγοντα του νοσοκομείου, μετά από την επιμονή του συντρόφου του.
“Ο πατέρας μου ήρθε την επόμενη μέρα με τη σύζυγό του. Έπιασε το χέρι του συντρόφου μου και του είπε: “Σ’ ευχαριστώ που έσωσες τη ζωή του παιδιού μου” και έκατσε μαζί μας στο δωμάτιο. Ήταν η πρώτη φορά, μετά το coming out μου, που μου έδειξε πραγματικά ότι με αγαπάει και ότι το ότι είμαι γκέι δε θα έμπαινε εμπόδιο στην αγάπη του.”
Το πεντάλεπτο τηλεφώνημα με τον πατέρα του μια στο τόσο, έγινε δεκάλεπτο.
Μετά από μερικά χρόνια ο Τζέκινς διαγνώστηκε θετικός στον ιό του HIV. Αδύναμος να το πει στους γονείς του, τους είπε ότι έχει καρκίνο. Δε μπορούσε να βγει τις λέξεις να τους πει για τον HIV.
“Μου τηλεφωνούσαν πιο συχνά, όμως, ο μπαμπάς μου ήρθε να με δει από κοντά. Με έβγαλε έξω για φαγητό. Και τότε ήταν που του είπα ότι είμαι οροθετικός.”
“Και έκλαψε. Μου είπε ότι το ήξερε: “Είσαι ο μοναδικός μου γιος. Είμαι ο μοναδικός σου πατέρας. Έχεις μόνο μία και μοναδική ζωή. Δε θα περάσει ούτε μία εβδομάδα που να μην σου μιλήσω.” Ήταν, για τον ίδιο, σα να μου έλεγε ότι όλη η ομοφοβία που κουβαλούσε μέσα του δεν άξιζε τίποτα μπροστά στο να έχω τον γιο μου στη ζωή μου. Γιατί έτσι αισθάνθηκε ότι ήταν. Πρόκειται να σε χάσω και δε θα το αφήσω έτσι. Κι αυτού του είδους η αγάπη από τους γονείς που με πέταξαν από το σπίτι ήταν απροσδόκητη. Αυτό ήταν που με έβγαλε από την κατάθλιψη, που μου προκαλούσε η σκέψη “Ω Θεέ μου, έχω HIV” . Αυτό μου έδωσε ζωή.”
“Οπότε σήμερα έχω μία επιχείρηση, μία εταιρία non-binary μόδας. Φτιάχνω harnesses, εσώρουχα, φόρμες. Ο πατέρας μου είναι μαζί μου και σχεδιάζει κασκόλ και τσάντες. Ενδιαφέρον δεν είναι; Ο άνθρωπος που δε μπορούσε να αποδεχτεί τον γκέι γιο του να ασχολείται με τη μόδα. Πολύ εντυπωσιακό.”
“Κι από εκεί που δεν έβλεπα τον πατέρα μου καθόλου, σήμερα, όχι μόνο δε μοιραζόμαστε μόνο πέντε λεπτά, αλλά δουλεύουμε μαζί, σε μία επιχείρηση πατέρα-γιου. Κι αυτό βλέπω ότι τον κάνει χαρούμενο και εγώ αισθάνομαι όμορφα. Μου είπε την ιδέα του να κάνουμε ένα project μαζί, οπότε σχεδιάσαμε τα βήματα κι αυτό μας έχει φέρει πιο κοντά.”
Ο πατέρας του εξακολουθεί να είναι θρησκευόμενος, αλλά τώρα πια έχει μία νοοτροπία που σέβεται τους άλλους: “Πιστεύει ότι η ζωή σου είναι μεταξύ του εαυτού σου και του Θεού σου.”
Ο Τζέκινς εξακολουθεί να έχει μία μακρινή σχέση με τη μαμά του, αλλά είναι οκ μ’ αυτό πια: “Το ξέρουμε ότι αγαπιόμαστε, αλλά είμαστε ενήλικες άνθρωποι, άνω τον 40 ετών, που ζούμε τις ζωές μας, μακρυά ο ένας από τον άλλον.”
