Η διορατική πρακτική του Ανδρέα Αγγελιδάκη εκτείνεται πάνω από τα όρια της τέχνης και της αρχιτεκτονικής, του ρεαλισμού και της φαντασίας, του δημόσιου και του ιδιωτικού χώρου. Είναι ένα αμάλγαμα του αστικού τοπίου της Αθήνας σε όλη την ωμή ομορφιά της. Η Αθήνα φέρει αποδείξεις μιας διαδοχικής ανάπτυξης και πτώσης του πλούτου, της κρατικής και ιδιωτικής εξουσίας και των αισθητικών αντιλήψεων στο πέρασμα του χρόνου. Φέρει τα σημάδια της οικονομικής κρίσης στις κενές, μισοχτισμένες προσόψεις ή τα κτίρια που καταρρέουν καθώς και στα θρυμματισμένα μάρμαρα και τις απέραντες επιφάνειες τοίχου καλυμμένες με γκράφιτι – προϊόν της οργής της νεολαίας.
Ο Αγγελιδάκης διερευνά τους τρόπους με τους οποίους οι οικονομικές και πολιτικές συνθήκες επηρεάζουν το περιβάλλον ως κτίσμα. Το πανοραμικό του όραμα περιλαμβάνει τα μνημεία της αρχαιότητας και το Βυζάντιο, το béton-brut που υιοθετήθηκε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας περισσότερο για οικονομικούς παρά αισθητικούς λόγους, τα δήθεν μεταμοντέρνα κτίσματα-τούρτες και τα κτίρια διαφόρων ηλικιών σε διάφορα στάδια κατασκευής και (αυτό)καταστροφής.
Η εγκατάστασή του στη The Breeder, με τίτλο “A Submissive Confirmation of Powerlessness”, αποδίδει αυτές τις δυναμικές σε ένα περιβάλλον τόσο οπτικά σύνθετο και επιθετικό όσο η ίδια η Αθήνα: δυνατός φωτισμός, έντονα χρώμα, επιβλητικές δομές και αντιφατικές, συχνά γοητευτικές, λεπτομέρειες.
Το κίτρινο χρώμα κυριαρχεί εδώ όπως και στην οικοδομή. Στον φυσικό αλλά και στον χτισμένο κόσμο, το έντονο κίτρινο αξιοποιείται ως σηματοδότης και προειδοποίηση. Τα κίτρινα πλαίσια ντέξιον κρατούν διάφανα πάνελ που καλύπτονται από πυκνά τυπωμένες επαναλαμβανόμενες μηδενιστικές φράσεις, δημιουργώντας ένα οπτικό λαβύρινθο που μας προκαλεί να ψάξουμε μάταια για νόημα, τάξη και δομή. Πέρα από αυτούς τους τοίχους υπάρχουν πολλές μακέτες. Σκοτεινά ή παιγνιδιάρικα, αυτά τα οικοδομικά αδύνατα αρχιτεκτονήματα παρουσιάζονται σε στατικές ή περιστρεφόμενες βάσεις. Οι μοντερνιστικές προτάσεις εναλλάσσονται με παλιές φωτογραφίες και χαρακτικές των αθηναϊκών αξιοθέατων, με επεμβάσεις του Αγγελιδάκη ώστε να ταιριάζουν στη σύγχρονη χωροταξία. Δύο μνημειώδεις κολώνες από κίτρινους κουβάδες – εκείνες που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά μπαζών από έναν όροφο στο έδαφος – πλαισιώνουν μια φωτογραφία εποχής της Πύλης του Αδριανού. Οι στοιβαγμένοι κουβάδες παραπέμπουν στους σπόνδυλους ενός αρχαίου ναού.
Στο υπόγειο υπάρχει μια νέα εκδοχή της σειράς “Domestic Ruins” – τεράστιοι όγκοι αφρολέξ με καλύμματα από ροζ βινύλιο τυπωμένο με σχέδιο μάρμαρου. Αναγνωρίσιμοι ως (αρχαίοι) οικοδομικοί όγκοι, αναφέρονται επίσης στα δημοφιλή καθίσματα modular της δεκαετίας του ’70.
Όπως και στην ίδια την Αθήνα, οι επισκέπτες πρέπει να περάσουν λίγο χρόνο σε αυτή την έκθεση για να ανακαλύψουν όλα τα ενδιαφέροντα πράγματα που έχει να προσφέρει.
κείμενο: Andrea Gilbert
Μέχρι τις 31 Αυγούστου
THE BREEDER
Ιάσονος 45, Μεταξουργείο
Τρίτη-Παρασκευή 12.00-20.00, Σάββατο 12.00-18.00
