Το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου για το 2019 έλαβε τέλος πριν μερικές ημέρες. Πετυχημένο, με κόσμο στις περισσότερες παραστάσεις του και μ’ ένα καλλιτεχνικό πρόγραμμα ισοδύναμο ευρωπαϊκών φεστιβάλ.
Όμως, παρόλα τα καλά μαντάτα και το θετικό πρόσημο ένα σύννεφο με ερωτηματικά υπήρχε…. Ποιος θα είναι ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής (το αρσενικό γένος δε χρησιμοποιείται τυχαία); Η υπουργός Πολιτισμού επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ Κα Ζορμπά είχε δώσει απλώς παράταση μερικούς μήνες στον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο (το ίδιο συνέβη και στο Εθνικό Θέατρο με τον Στάθη Λιβαθινό) ούτως ώστε να ολοκληρώσει το Φεστιβάλ για το 2019 και η καινούργια κυβέρνηση να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Να πω την μαύρη μου αλήθεια αυτό που περίμενα ήταν έναν εγκάθετο, βαμμένο μπλε και αναχρονηστή.
Σήμερα, ο κύβος ερρίφθη και το αποτέλεσμα μόνο αυτό δεν ήταν, ευτυχώς. Η Κατερίνα Ευαγγελάτου είναι η εκλεκτή και κύματα αισιοδοξίας και χαράς γέμισαν τους καλλιτεχνικούς κύκλους και τα social media.
Η Ευαγγελάτου είναι απόφοιτος του Εθνικού θεάτρου, ενώ oι μεταπτυχιακές σπουδές της είναι στην Σκηνοθεσία Θεάτρου (Master of Arts), με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση, στο Πανεπιστήμιο Middlesex του Λονδίνου, απ’ όπου αποφοίτησε με διάκριση, αλλά και στη Ρωσική Ακαδημία Θεατρικής Τέχνης GITIS της Μόσχας (σκηνοθετικό τμήμα).
Απόγονος μιας εξέχουσας καλλιτεχνικής οικογένειας μιας και παππούς της ήταν ο αρχιμουσικός Αντίοχος Ευαγγελάτος, μητέρα της η πρόωρα χαμένη ηθοποιός Λήδα Τασσοπούλου και πατέρας της ο σκηνοθέτης και ακαδημαϊκός Σπύρος Ευαγγελάτος.
Μετράει ήδη αρκετά χρόνια στον χώρο (ξεκίνησε ως ηθοποιός), ενώ οι παραστάσεις της είναι αυτό που λέμε στα ελληνικά talk of the town. Έχει σκηνοθετήσει από σύγχρονα έργα έως σημαντικά κλασικά έργα, όπως την περσινή σαιζόν τον Βόυτσεκ του Μπύχνερ και την Κωμωδία των παρεξηγήσεων του Σαίξπηρ. Σημαντική η συνεργασία της με την όπερα του Πέρμ και τον Θεόδωρο Κουρετζή στην όπερα του Όφενμπαχ “Τα παραμύθια του Χόφμαν” . Την επόμενη σαιζόν την περιμένει η αναμέτρηση με τον Σαιξπηρικο “Άμλετ” αλλά το σημαντικότερο όλων, την επαναλειτουργία του Αμφι-θεάτρου μετά από σχεδόν μια δεκαετία (δυστυχώς μόνο γι’ αυτή τη παράσταση).
Όλα ωραία και κάπου εδώ κανονικά πρέπει να κλείσω ευχόμενος καλή επιτυχία στην νέα καλλιτεχνική διευθύντρια… έλα, όμως, που η Ευαγγελάτου είναι η πρώτη γυναίκα καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, ενός φεστιβάλ που ήδη είναι στο 65ο του έτος. Δηλαδή, τόσες δεκαετίες το φύλο ήταν μέσα στα απαραίτητα προσόντα για την θέση.
65 χρόνια και λογικά πρέπει να πέρασαν γύρω στους 20 με 25 διευθυντές. Ήταν όλοι πετυχημένοι; Mάλλον όχι. Για να είμαστε ειλικρινείς οι περισσότεροι εξυπηρετούσαν κομματικά και συντεχνιακά συμφέροντα. Καμία σχέση με τέχνη δηλαδή. Τόσα χρόνια καμιά δεν ήταν άξια; Καμιά δεν είχε τα προσόντα να αναλάβει; Γυναίκες υπουργούς Πολιτισμού είχαμε αρκετές. Από την Μελίνα μέχρι την Κα Μενδώνη πέρασαν ουκ ολίγες, σαν αυτή η καρέκλα να θέλει γόβες. Γυναίκες καλλιτεχνικές διευθύντριες σε ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. επίσης είχαμε πολλές. Αλλά σε τόσο προβεβλημένες θέσεις, όπως η καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού, του ΚΘΒΕ, του Φεστιβάλ Αθηνών ποτέ.
Μπορώ άραγε να το συνδέσω με το ότι δεν είχαμε ποτέ γυναίκα πρωθυπουργό (αφήνω εκτός την από σπόντα τοποθέτηση της Κας Θάνου) ή Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Tο κακό δεν είναι ελληνικό αλλά παγκόσμιο, ελάχιστες γυναίκες κατέχουν θέσεις εξουσίας σε σχέση με την τέχνη. Φυσικά δεν μπορούμε να βάλουμε την Ελλάδα στο ίδιο τσουβάλι με χώρες της δυτικής Ευρώπης ή της πρώην Σοβιετικής Ένωσης πχ. Όμως, ο σεξισμός καλά κρατεί και κάτι πρέπει να γίνει, γιατί οι γυναίκες έχουν αποδείξει ότι είναι άκρως αποτελεσματικές. Παντοτινό παράδειγμα η μια και μοναδική Πίνα Μπάους που πήρε ένα άσημο θέατρο στο Βούπερταλ και το μετέτρεψε σε παγκόσμιο πόλο έλξης.
Σήμερα είναι μια όμορφη μέρα γιατί ο τόσων δεκαετιών συντηρητισμός πήγε για λίγο σπίτι του. Γιατί μια νέα, ταλαντούχα και με αρκετή Κεφαλλονίτικη τρέλα γυναίκα πήρε τα ηνία του σημαντικότερου ελληνικού φεστιβάλ. Και η έκπληξη ότι η επιλογή έγινε από μια συντηρητική κυβέρνηση. Ο συντηρητισμός δηλαδή νίκησε τον συντηρητισμό…. παράλογο;;;
Σε μια περίοδο που οι γυναικοκτονίες είναι καθημερινή είδηση, σε μια περίοδο που ο κόσμος γίνεται ολοένα και πιο συντηρητικός αυτή η κίνηση μοιάζει σχεδόν ριζοσπαστική, ενώ θα έπρεπε να είναι μια απλή πολιτιστική είδηση.
Καλοτάξιδη Κατερίνα Ευαγγελάτου ελπίζω κανένας κύριος να μην αισθανθεί “απειλή” .
