Έφυγε από την ζωή, σε ηλικία 93 ετών, ο επιφανής γλύπτης και εικαστικός Παναγιώτης Βασιλάκης, γνωστός με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Takis.
Είχε ταλαιπωρηθεί από αρκετά προβλήματα υγείας τους τελευταίους μήνες.
«Θα μείνει για πάντα αλησμόνητος […] Σήμερα, χάσαμε όλοι ένα εξαιρετικό πνεύμα», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Ίδρυμα Takis, το οποίο ανακοίνωσε τον θάνατο του καλλιτέχνη.
«Η ‘ζωντανή’, κινητική τέχνη του αποτελεί η ίδια ένα φαινόμενο, που εξακολουθεί να μαγεύει τους επισκέπτες των σημαντικότερων μουσείων Σύγχρονης Τέχνης του κόσμου και κάνει την Ελλάδα υπερήφανη» δήλωσε σε συλλυπητήριο μήνυμά της η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη.
Τα έργα του κοσμούν τις μόνιμες συλλογές σπουδαίων μουσείων όπως το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης George Pompidou στο Παρίσι, το ΜΟΜΑ και το Guggenheim Museum της Νέας Υόρκης, τη De Menil Collection στο Χιούστον, την Tate Modern του Λονδίνου, την Peggy Guggenheim Collection στη Βενετία, όπως αναφέρει το Ίδρυμα.
Στη Γαλλία, το Μουσείο του Jeu de Paume, το Palais de Tokyo και το Fondation Maeght έχουν οργανώσει μεγάλες αναδρομικές εκθέσεις αφιερωμένες στον καλλιτέχνη. Το έργο του επίσης εκτίθεται στους κήπους της UNESCO στο Παρίσι και στην περιοχή της La Défense.
Γεννηθείς το 1925 στην Αθήνα η παιδική ζωή του και η εφηβεία του σημαδεύονται από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την κατοχή και τον Εμφύλιο.
Ξεκινά την καλλιτεχνική του σταδιοδρομία σε ηλικία περίπου 20 ετών, μολονότι η οικογένειά του, που είχε πληγεί οικονομικά από την Μικρασιατική Καταστροφή δεν αποδεχόταν την κλίση του προς τις καλές τέχνες.
Το 1952 δημιουργεί το πρώτο του ατελιέ με τους παιδικούς του φίλους και καλλιτέχνες Μίνω Αργυράκη και Ραϋμόνδο στην περιοχή της Ανάκασας ενώ στα τέλη του 1953 αναχωρεί για το Παρίσι.
Τα επόμενα χρόνια αρχίζει να αφήνει το στίγμα του, εξερευνώντας τις μαγνητικές δυνάμεις και την ενέργεια των μαγνητικών πεδίων, που αποτελούν θεμέλια του έργου του. Πειραματίζεται επίσης με τον ηλεκτρισμό, τον ήχο και το φως.
Το 1968 μετακομίζει στη Μασαχουσέτη των Ηνωμένων Πολιτειών όπου προσκαλείται με υποτροφία ως ερευνητής από το πανεπιστήμιο του ΜΙΤ. Εκεί δημιουργεί μια σειρά από Ηλεκτρομαγνητικά γλυπτά.
Το 1974, έχοντας επιστρέψει πάλι στο Παρίσι, ξεκινά να δημιουργεί τα Ερωτικά του γλυπτά. Το 1986 επιστρέφει στην Ελλάδα και ιδρύει το Κέντρο Ερευνών για την Τέχνη και τις Επιστήμες (KETE) στο Γεροβουνό Αττικής, του οποίου τα επίσημα εγκαίνια πραγματοποιούνται το 1993.
Εκεί άφησε την τελευταία του πνοή σήμερα τα ξημερώματα.
