Πάλι καλά που έχω χιουμορ και μπορώ ακάμα να γελάω.
Είμαι 16 χρόνια οροθετικός ή όπως προτιμώ πλέον να λεω, οροουδέτερος. Είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται (πολύ πρόσφατα) για να περιγράψει όσους παίρνουν κάποιου είδους αγωγή για τον HIV. Είτε για να μην τον κολλησουν (PrEP) είτε για να τον καταστείλουν, ώστε να μην ειναι κίνδυνος για τον εαυτό τους και τους άλλους (HAART η αντιρετροϊκή θεραπεία).
Έχω επιλέξει να κάνω σεξ χωρις προφύλαξη και εξεταζομαι πολύ συχνά. Γυρνώντας πίσω στην Ελλάδα, μετά από 16 χρόνια στο Λονδίνο ανακάλυψα με μεγάλη μου λύπη και τρόμο πως οι Έλληνες ζουν σε μια εντελώς δική τους σφαιρα και συγκεκριμένα στον πλανήτη Στρουθοκάμηλο! Εκτός του ότι ειναι παραπληροφορημένοι ή εντελώς απληροφορητοι, με τη στάση τους διαιωνίζουν το στίγμα του HIV/AIDS, που τόσο προσπαθούμε να εξαλείψουμε. Ειδικά με τις έρευνες που έχουν δημοσιευτεί τα τελευταία 2 χρόνια που καθιστούν τον HIV ακίνδυνο, εφόσον κάποιος είναι ή σε αγωγη ή παιρνει PrEP . Αν ακόμα δε γνωριζετε, γκουκγλάρετε “Undetectable=Untransmittable” και θα μαθετε.
Οι Ελληνες gay έχουν μια τελείως δική τους μοναδική αντιμετώπιση, που πραγματικά μόνο στη σφαίρα του σουρρεαλισμού ανήκει! Ε, λοιπόν πρόσφατα, μου συνέβη μια πρωτιά και όσο και να έχει, οι πρωτιές κάθε είδους πρέπει να γιορτάζονται. Έφαγα απόρριψη από έναν οροουδέτερο, γιατί δεν άνηκα στην ίδια κατηγορια οροουδετερότητας με εκείνον!!! Μείνετε μαζί μου, ακολουθεί εξιστόρηση:
Είμαι που λέτε στο Ρομεο ανενεργός, βασικά το κραταώ ανοιχτό με εκείνη την υπερφυσική ελπίδα ότι κάτι κάποτε ίσως συμβεί ενώ βλέπω το πρώτο επεισόδιο του Pose (2η σεζόν, χάνι). Και τότε πέφτει μήνυμα από γείτονα. Όπως πάντα, το πρώτο πράγμα που έκανα είναι να τον ενημερώσω ότι κάνω ακάποτο σεξ.
Μου λέει “me too, I’m on PrEp. Are you on PrEP?” (στα αγγλικά, ενώ είμαστε και οι δυο Έλληνες, ΛΟΛ). Του απαντάω “yes”, για λόγους κοινωνικής έρευνας. Με ρωτάει, πάλι στα αγγλικά “do you have ur prep with you?” Του απαντάω “no, I left it in Antarctica” (ναι ξέρω, έχω πολύ κουλό χιούμορ). Μου λέει “I wanna see to believe”. Του λέω “άσε μας ρε αγάπη, μισό να βγάλω φωτογραφία. Η αλήθεια ειναι πως είμαι 16 χρόνια οροθετικός και είμαι σε θεραπεία”. Και μου λέει το μνημειώδες: “Τότε δεν θα έπρεπε να κάνεις safe; I don’t trust you take your meds dear”.
Εκεί άρχισα μόνη μου να ουρλιάζω απο τα γέλια. Κλαυσίγελως ήταν, αλλά ας το πουμε γελια.
Απο πού να το πιάσω; Πού να το αφήσω; Πού να κλάψω; Πού να γελάσω; Πού να κλειστώ σε ένα κουτί και να μην ξαναβγώ; Πού να βγω γυμνή στους δρόμους ουρλιάζοντας;
Ότι δηλαδή κάποιος παίρνει PrEP και συνεχίζει να φοβάται οτι θα κολλήσει HIV;
Ότι νομίζει οτι κάποιος θα του πει αλήθεια στις online εφαρμογές;
Ότι και αλήθεια να του πει, η άγνοια του και η ηλιθιότητα του θα τον οδηγήσει να απορρίψει κάποιον που ειναι στην ίδια κατάσταση μ’ αυτον ουσιαστικά και να διαιωνίσει ενα στίγμα που κρατάει πάνω απο 30 χρόνια;
Ότι ενώ έχει επιλέξει να πάρει μια σχετικά νεα προληπτική θεραπεία, του διαφεύγει όλη η γνώση της έρευνας των τελευταίων 5 χρίνων, που εχει αποδειξει το Undetectable = Untransmittable;
Και το σημαντικότερο: Ότι κάποιος που είναι ειλικρινής και λέει ότι είναι οροθετικός 16 χρόνια, δεν θα έχει τη στοιχειώδη προσωπική φροντίδα, ώστε να παίρνει τα φάρμακά του;
Καταλαβαίνω πως για την Ελληνική πραγματικότητα όλα αυτά είναι πολύ καινούρια. Οτι οι περισσσότεροι από εσάς δεν θα καταλάβουν τη στάση ζωής μου και θα βιαστούν να με κατακρίνουν. Δυστυχώς έχω διαλέξει έναν πολύ δύσκολο δρόμο, αυτό του ανοικτού δημόσιου λόγου, γιατί πιστεύω πως πρέπει να συζητάμε γι’ αυτα τα πράγματα, να ενημερωνόμαστε και να είμαστε λιγάκι πιο καλοί ο ένας στον άλλο. Αν με δείτε εκεί έξω, ρωτήστε με, αν θέλετε, να μάθετε κάτι ή μοιραστείτε την ιστορία σας μαζί μου. Ας προσπαθήσουμε να εξαλείψουμε το απαίσιο στίγμα του HIV και ας μην χώνουμε το κεφάλι μας άλλο στην άμμο.
Και για να τελειώσω με μια αισιόδοξη νότα, μολις μου έστειλε μήνυμα 24χρονο παιδί που εκτός του οτι αναγνώρισε τη drag persona μου και δε λάκισε, μόλις του είπα τα καθέκαστα, αντέδρασε πολύ σωστά και λογικά το ψήνουμε να βρεθούμε. Γιατί υπάρχουν και κάποιοι λίγοι που επιλέγουν την ενημέρωση και δεν κάνουν το γελοίο shaming της άγνοιας που κοστίζει πάρα πολύ σε κάποιους από εμάς.
Χαίρομαι που διαβάσατε την ιστορία μου. Υπάρχει ελπίδα σ’ αυτόν τον κόσμο.
Με αγάπη, Άγγελος/Καγγέλα
