Λίγο πριν την εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής, η Κατερίνα Νοτοπούλου μάς μιλά για την υποψηφιότητά της και τον αγώνα της κατά της οπισθοδρόμησης της Θεσσαλονίκης.
Για ποιο λόγο αποφασίσατε να διεκδικήσετε τον δήμο Θεσσαλονίκης;
Δεν νιώθω ότι… διεκδικώ το δήμο Θεσσαλονίκης. Αυτό το αίσθημα νομίζω ότι το έχουν αυτοί που νιώθουν σαν είναι οι «νόμιμοι ιδιοκτήτες» της πόλης και που τώρα δίνουν αγώνα για να πάρουν πίσω αυτό που τους «ανήκει». Μιλάω για όλους τους υποψήφιους που προέρχονται από το φάσμα της συντήρησης και με τον ένα ή το άλλο τρόπο ήταν μέρος του καθεστώτος που διοίκησε την πόλη μας από το 1985 έως και το 2010. Ήταν στελέχη ή υποστηρικτές ενός μοντέλου διοίκησης που απέτυχε, δικάστηκε και κατέληξε στις φυλακές Διαβατών. Συμμετέχω λοιπόν σε αυτή την πολύ κρίσιμη αυτοδιοικητική μάχη, μαζί με μία σπουδαία ομάδα ανθρώπων που στελεχώνουν την παράταξη μας και τα ψηφοδέλτια της «Θεσσαλονίκη Μαζί», πρώτα από όλα για να σταματήσουμε αυτή την… αντεπίθεση όσων υποστηρίζουν την οπισθοδρόμηση της πόλης, όσων θέλουν μία Θεσσαλονίκη συνώνυμο της συντήρησης, του εθνικισμού και του πουριτανισμού. Αλλά το να τους σταματήσουμε δεν φτάνει. Είναι σημαντικό για να συνεχίσουμε να βαδίζουμε στους προοδευτικούς δρόμους που άνοιξε η διοίκηση του Γιάννη Μπουτάρη μετά το 2010, αλλά δεν φτάνει. Θέλουμε στη διοίκηση του δήμου Θεσσαλονίκης μία προοδευτική συμμαχία που θα ανοίξει νέους δρόμους για την πόλη μας.
Στο ερώτημα τι εκπροσωπεί η Κατερίνα Νοτοπούλου τι απαντάτε;
Διαβάζοντας κείμενα υποστήριξης της υποψηφιότητας μου, κείμενα φίλων αλλά και ανθρώπων που δεν γνωρίζω, που γράφουν και εξηγούν το «γιατί με την Κατερίνα», πρέπει να σας πω ότι συχνά αισθάνομαι κάπως παράξενα για το τι βλέπουν αυτοί πως εγώ εκπροσωπώ. Ξέρετε είναι κάπως δύσκολο να σηκώσεις την εκπροσώπηση όλων των γυναικών που σε κάποια φάση της ζωής τους δέχτηκαν χυδαίες επιθέσεις. Ή να πρέπει να εκπροσωπήσεις τους τριαντάρηδες που από τα είκοσι τους βρέθηκαν στη δίνη μίας μεγάλης κοινωνικής και κοινωνικής κρίσης, που χτυπήθηκαν αλύπητα από την ανεργία, που στερήθηκαν προοπτικές και ελπίδες που είχαν οι εικοσάχρονοι στο παρελθόν. Είναι δύσκολο. Πιστεύω όμως πως σε αυτή την εποχή που ζούμε πρέπει να σηκώνουμε ευθύνες, και εκπροσωπήσεις, που ίσως και να μην μας αναλογούν. Είναι μία εποχή που οι νέοι άνθρωποι, γυναίκες και άνδρες, οφείλουν να μπουν στον αγώνα για το κοινό καλό, για το δημόσιο συμφέρον και για τις ανάγκες των πολλών. Και αυτό θα είναι και το κρίσιμο για την έκβαση του αγώνα που δίνουμε για τη Θεσσαλονίκη. Η κινητοποίηση των νέων ανθρώπων μπορεί να σταματήσει τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης. Αν θα ήθελα λοιπόν κάτι να εκπροσωπώ είναι αυτή η κινητοποίηση.
Γιατί ένα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο να στηρίξει την υποψηφιότητά σας;
Είμαι σύμμαχος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, επί σειρά ετών στηρίζω τις δράσεις της κοινότητας. Τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα είναι ιδιαίτερα ψηλά στην ατζέντα μας. Σε αυτό το πλαίσιο έχουμε προτείνει την δημιουργία μουσείου – κέντρου διαλόγου ερωτικού προσανατολισμού και ταυτοτήτων φύλου. Στον ίδιο χώρο θα μπορούσαν να στεγαστούν οι LGBTQI συλλογικότητες που δεν έχουν χρηματοδοτήσεις και δύσκολα επιβιώνουν. Θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε το ΤhessalonikiPride, ετοιμαζόμαστε για το Εuropride που θα λάβει μέρος στην πόλη μας το 2020. Θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε το ετήσιο “ Διεθνές Φεστιβαλ ΓκΛΑΤ ταινιών”.
Στο ψηδοδέλτιό σας συναντάμε και κάποιες ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ υποψηφιότητες. Πώς προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες.
Έχω μια προσωπική επαφή με την κοινότητα. Υπό αυτή την έννοια δεν προέκυψαν τυχαία αυτές οι συνεργασίες αλλά είναι αποτέλεσμα και της προσωπικής αυτής σχέσης και της φιλοσοφίας της παράταξής μας. Η στήριξη ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, όπως η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, βρίσκονται στην καρδιά της φιλοσοφίας μας.
Για πολλά χρόνια ζήσαμε σε μια πόλη που την εξουσίαζαν συντηρητικές και οπισθοδρομικές δυνάμεις, μια πόλη στην οποία το κάθε τι διαφορετικό όχι απλά ασφυκτιούσε, αλλά πολλές φορές περιθωριοποιούνταν με ακραίο και βίαιο τρόπο. Που δεν είχε χώρο, που ήταν καταδικαστέο, που ήταν ντροπή. Τα τελευταία χρόνια είχαμε εκτιμώ την ευτυχή συγκυρία η πραγματικότητα αυτή να αρχίσει να αλλάζει. Η πόλη μας γίνεται πόλη ανοιχτή. Πόλη που χωρά τους ανθρώπους της. Εμείς αγκαλιάζουμε το διαφορετικό, παλεύουμε για όλους τους ανθρώπους, για ίσα δικαιώματα. Και θα συνεχίσουμε.
Ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Θεσσαλονίκη;
Θα ήταν εύκολο να σας πω πως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η καθαριότητα, καθώς στις μετρήσεις της κοινής γνώμης οι πολίτες δίνουν πολύ μεγάλο βάρος σε αυτόν τον τομέα και στο τι μπορεί να κάνει ο δήμος για αυτό. Πιστεύω όμως πως το… μεγαλύτερο πρόβλημα έχει να κάνει με ένα πλέγμα προβλημάτων. Μέσα σε αυτό το πλέγμα είναι φυσικά και η καθαριότητα. Αλλά είναι και τα μεσαία και τα μικρά έργα που δεν έχουν γίνει στις γειτονιές εκτός του κέντρου της Θεσσαλονίκης. Είναι και ο περιορισμένος δημόσιος χώρος, η απουσία μεγάλων χώρων πρασίνου. Είναι και η κοινωνική πολιτική, είναι και η ενθάρρυνση για τη δημιουργία Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων. Είναι και ότι δεν υπάρχουν παντού ιατρεία γειτονιάς και υπάρχουν ελλείψεις σε σχολικές δομές. Αυτό το πλέγμα, που μπορούμε να το δούμε και ως πρόκληση πέρα από πρόβλημα, θα είναι η βάση της συζήτησης μας με όλες τις παρατάξεις, με προοδευτικό προσανατολισμό, μέσα στο δημοτικό συμβούλιο ώστε να καταλήξουμε σε συμφωνίες και να σηκώσουμε τα μανίκια για να δουλέψουμε.
