Για να το θέσω απλά. Ο όρος μειονότητα κατασκευάστηκε για να απαλύνει λίγο το βάρος της υφιστάμενης καταπίεσης ομάδων, δικαιολογώντας αυτή την καταπίεση με όρους στατιστικούς. Η αλήθεια είναι όμως πως δεν υπάρχει και δεν νομίζω πως υπήρξε ποτέ κάποια ομοιόμορφη ενιαία πλειοψηφία και μια ξεκάθαρα διακριτή αποκλίνουσα μειοψηφία. Οποιαδήποτε και αν είναι αυτή. Γυναίκες, ΛΟΑΤΚ, άτομα διαφόρων εθνοτήτων και θρησκειών και γενικά άτομα με διαφορετικά χαρακτηριστικά από τα θεωρούμενα ως κυρίαρχα, δεν βρέθηκαν στον πάτο της κοινωνικής πυραμίδας επειδή απλά ήταν λιγότερα αριθμητικά, αλλά επειδή χρειαζόταν να αναδειχθεί μια αδιαμφισβήτητη παρουσία επιβολής που ονομάστηκε πλειοψηφία.
Ακόμη και για ομάδες που μπορεί όντως να μην αποτελούν ένα μεγάλο ποσοστό της κοινωνικής σφαίρας, δε θα έπρεπε να εκλαμβάνεται η αριθμητική τους υπόσταση ως λόγος καταπάτησης της φωνής τους, ειδικά για θέματα που αφορούν την ίδια την ομάδα. Είχα ακούσει κάποιον να λέει κάποια στιγμή αναφερόμενος σε νομοθετικά δικαιώματα ΛΟΑΤ ατόμων: “θα έπρεπε η μειοψηφία να αποφασίζει αντί για την πλειοψηφία;”. Και εκεί είναι που φαίνεται το πρόβλημα. Όταν οι διεκδικήσεις και οι φωνές τέτοιων ομάδων αποσιωπούνται, με την επίκληση σε (άσχετες) έννοιες όπως είναι η δημοκρατία και η δικαιοσύνη.
Στην τελική, ακόμη και αν υπήρχε ένα μοναδικό άτομο σε ολόκληρη την κοινωνία με ένα διαφορετικό γνώρισμα, το οποίο δεν υποβαθμίζει ή αμφισβητεί με κάποιον τρόπο την ίδια την ύπαρξη της πλειοψηφίας, θα έπρεπε αυτό το άτομο να έχει την δυνατότητα να αποφασίζει το ίδιο για τα πράγματα που το αφορούν. Το να αποφασίζει η πλειοψηφία για ζητήματα που δεν την αγγίζουν με κανέναν απολύτως τρόπο δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως ισότητα. Το να αποφασίζουν οι άνδρες για το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση και την αντισύλληψη δεν είναι ισότητα. Το να αποφασίζουν οι ετεροφυλόφιλοι για τον ομόφυλο γάμο και την ομόφυλη υιοθεσία δεν είναι ισότητα. Το να αποφασίζουν οι χριστιανοί για τη δημιουργία τζαμιών δεν είναι ισότητα. Το να αποφασίζουν cis άτομα για την νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου δεν είναι ισότητα. Το να αποφασίζουν μη intersex άτομα για ακούσιες επεμβάσεις αλλοίωσης των σωμάτων τους δεν είναι ισότητα.
Γιατί αυτοί οι ίδιοι που έχουν την εξουσία να αποφασίζουν σήμερα είναι αυτοί που κάθε φορά που προκύπτει ένα ζήτημα που δεν τους αφορά άμεσα είναι οι πρώτοι που θα πουν “εδώ ο κόσμος καίγεται και εμείς ασχολούμαστε με…”
Σας αφήνουμε ελεύθερα λοιπόν να σβήσετε τον κόσμο και αφήστε εμάς για μια φορά να αποφασίσουμε.. για εμάς.
