Στο επίκεντρο μιας έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης βρίσκεται ο φετινός διαγωνισμός της Eurovision καθώς δεκάδες καλλιτέχνες καταγγέλλουν τη μετατροπή του σε εργαλείο προπαγάνδας του Ισραήλ και καλούν σε μποϊκοτάζ.
Πριν από λίγους μήνες μάλιστα περισσότερες από 60 οργανώσεις της Ευρώπης (πολλές απ΄αυτές queer) κατηγόρησαν το Ισραήλ για «ύπουλη χρήση του θεσμού της Eurovision η οποία, έχει την έντονη υποστήριξη της LGBT+ κοινότητας, για να αποσπάσει την προσοχή του κόσμου από τα εγκλήματα πολέμου εναντίον των Παλαιστινίων». Ζήτησαν μάλιστα από τον κόσμο να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα λέγοντας όχι στη φετινή διοργάνωση.
Ανάμεσα σ΄αυτές τις οργανώσεις κι η Pinkwatching Israel που δημιουργήθηκε από queer μέλη της αραβικής κοινότητας, που θέλουν να “εκθέσουν τις pinkwashing πολιτικές του Ισραήλ, καλύπτοντας τα εγκλήματα πολέμου και δημιουργώντας ένα ψεύτικο προοδευτικό προφίλ στον δυτικό κόσμο”.
Εγκλήματα όπως αυτά που αναφέρει η πρόσφατη έκθεση του ΟΗΕ, σύμφωνα με την οποία οι ισραηλινές δυνάμεις ενδέχεται να έχουν διαπράξει εγκλήματα πολέμου κατά τη διάρκεια διαμαρτυριών στη Γάζα τον προηγούμενο χρόνο, συμπεριλαμβανομένης και της σκόπιμης ένοπλης επίθεσης σε Παλαιστίνιους πολίτες.
Σύμφωνα, επίσης, με τη Διεθνή Αμνηστία: «η έκθεση περιγράφει μια καταστροφική εικόνα των ισραηλινών δυνάμεων που σκόπιμα πυροβόλησαν παιδιά, υγειονομικούς λειτουργούς, δημοσιογράφους και άτομα με αναπηρίες, δείχνοντας μια σκληρή και αδίστακτη αδιαφορία για το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο. Περισσότεροι από 6.000 άνθρωποι τραυματίστηκαν από τη χρήση πραγματικών πυρών, γεγονός που επιβάρυνε το ήδη έντονα τεταμένο σύστημα υγείας της Γάζας, ενώ πολλοί/ές στερήθηκαν την ευκαιρία να ταξιδέψουν έξω από τη Γάζα για να λάβουν τη φροντίδα που χρειάζονται. (… )Τα συμπεράσματα αυτής της έκθεσης πρέπει να ανοίξουν το δρόμο για δικαιοσύνη για τα θύματα εγκλημάτων πολέμου και να σπάσουν τον μακροχρόνιο κύκλο ατιμωρησίας σοβαρών παραβιάσεων του διεθνούς δικαίου από τις Ισραηλινές δυνάμεις στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη».
Όλα αυτά τη στιγμή που το Ισραήλ έχει καταφέρει να προσεγγίσει σημαντικά μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας σε όλο τον κόσμο και να κάνει πολλά βήματα προς την κατεύθυνση της διαφορετικότητας. Μια διαφορετικότητα που κατηγορείται ότι εσκεμμένα πουλάει για να κρύψει κάποια απ΄αυτά που αναφέρει η παραπάνω έκθεση. Πάνω σ΄αυτό τον τρόπο σκέψης κουμπώνει κι η Eurovision – έναν θεσμό που έχει ταυτιστεί με την gay κοινότητα.
Παρόλ΄αυτά μια έκθεση σαν κι αυτή του ΟΗΕ δεν μπορεί να αφήνει ανεπηρέαστη την Eurovision, όσο κι αν διοργανωτές και λοιποί υποστηρίζουν ότι “η πολιτική δεν έχει θέση σε έναν μουσικό θεσμό” ή σε ένα πανηγυράκι, όπως συχνά το αποκαλούμε εδώ στην Ελλάδα. Φυσικά και έχει θέση, ειδικά όταν η πολιτική αυτή μεταφράζεται σε ανθρώπινα δικαιώματα και ζωές. Είναι σημαντικό, λοιπόν, ο θεσμός να πάρει θέση κι όχι αποστάσεις. Φυσικά και δεν είναι εύκολο, είναι όμως αναγκαίο. Τουλάχιστον για εμάς που ανήκουμε στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα.
Σε έναν κόσμο με εγκλήματα πολέμου, με Σαρίες και δολοφονίες ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων αλλά και με έντονο αντισημιτισμό και θρησκευτικό φανατισμό είναι συχνά δύσκολο να εστιάσουμε στο δίκαιο και το σωστό. Όταν όμως αντιλαμβάνεσαι την έννοια των δικαιωμάτων το όλο θέμα είναι μονόδρομος. Καταδικάζουμε τη βία απ΄όπου κι αν προέρχεται κι ανεξάρτητα από τι χρώμα έχει το περιτύλιγμα της.
