Χωρίς αμφιβολία δεν μπορεί να υπάρξει «αρκετή» ορατότητα για την LGBT+ κοινότητα της χώρας μας, αν – μεταξύ άλλων – δεν αρχίσουμε να μιλάμε ανοιχτά και χωρίς φόβο. Γι΄αυτό τον λόγο, σε κάθε μας τεύχος ζητάμε και από ένα άτομο να μοιραστεί μαζί μας την υπέροχη out & proud ιστορία του. Αυτή τη φορά είναι η σειρά του Αναστάσιου Σαμουηλίδη.
Πώς αυτοπροσδιορίζεσαι σε σχέση με τη σεξουαλικότητα σου;
Cis ομοφυλόφιλος άντρας ή όπως έλεγε η Ντένη Μαρκορά, «Αδερφή, προϊσταμένη, πουστάρα».
Μαζί με τον σύντροφό σου είστε από τα λίγα ζευγάρια που δεν φοβηθήκατε να συνάψετε σύμφωνο συμβίωσης και να μιλήσετε ανοιχτά. Υπήρχε κάποιο κόστος σ΄όλο αυτό;
Τα συμβολαιογραφικά έξοδα. Στην πραγματικότητα, με το σύμφωνο συμβίωσης εισπράξαμε αμέριστη συμπαράσταση και αγάπη, τόσο από την οικογένεια και τους φίλους μας, όσο και από τον κόσμο. Σαφώς υπήρχαν και κάποιοι ψόφοι και λίγες ευχές για καρκίνο, αλλά ούτε ασχοληθήκαμε, ούτε μας επηρέασαν. Πάντως, θα πρέπει να σημειωθεί ότι πέρα από τον προφανή συμβολικό χαρακτήρα του συμφώνου, τα τελευταία χρόνια που μας προέκυψαν διάφορα ζητήματα υγείας, χάρη στο σύμφωνο συμβίωσης μπορέσαμε να ξεπεράσουμε πολλά πρακτικά προβλήματα που σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν εφιαλτικά.
Με τι ασχολείσαι; Έχεις αντιµετωπίσει ποτέ κάποιο φοβικό περιστατικό στον χώρο εργασίας ή γενικότερα;
Είμαι δικηγόρος, ειδικευμένος σε εμπορικό δίκαιο και real estate. Στο χώρο εργασίας έχω σταθεί σε γενικές γραμμές τυχερός, καθώς οι διάφοροι εργοδότες και συνάδελφοι με τους οποίους έχω συνεργαστεί υπήρξαν άψογοι. Τώρα, γενικά, ναι και το κράξιμο μου έχω φάει, και το bullying μου, και την ψυχολογική κακοποίηση, αν και σε καμία περίπτωση τα φρικτά πράγματα που έχουν υποστεί άλλα LGBTIQ άτομα. Ίσως επειδή μέχρι σε σχετικά μεγάλη ηλικία ήμουν κρυμμένος στα τρίσβαθα της ντουλάπας μου.
Πώς αντιµετώπισες τα περιστατικά αυτά;
Έκανα την κότα.
Τι σηµαίνει να ζεις περήφανα ως LGBT στην Ελλάδα;
Ζεις σε μια κοινωνία, όπου σε πολλές περιπτώσεις είναι απίστευτα οπισθοδρομική και όπου πρέπει να παλεύεις λυσσαλέα για τα αυτονόητα. Και παρόλο που κάποιοι από μας έχουμε κατορθώσει να περιβαλλόμαστε από μια φούσκα ασφάλειας και αποδοχής, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμα και σήμερα πολλά άτομα πληρώνουν την περηφάνια και το θάρρος τους με τη σωματική και ψυχική τους ακεραιότητα, ή ακόμα και με τη ζωή τους. Δεν είναι, ωστόσο, όλα μαύρα. Σιγά σιγά και με αργά και επώδυνα βήματα, υπάρχουν αλλαγές προς το καλύτερο.
Για τι άλλο νιώθεις περήφανος;
Για τελείως εγωιστικά πράγματα. Για το ότι είμαι πολύ καλός στη δουλειά μου, για τον σύζυγο μου, για τους φίλους μου. Για το ότι δεν μου χαρίστηκε ποτέ κάτι και γιατί ότι έχω κερδίσει στη ζωή μου το απέκτησα με σκληρή δουλειά.
Τι θες να πεις στα άτοµα που φοβούνται να βγουν από τη ντουλάπα;
Ότι τα καταλαβαίνω σε ένα βαθμό, ιδίως αν μιλάμε για μικρά παιδιά σε καταπιεστικό περιβάλλον, αλλά από κάποια στιγμή και μετά η ζωή είναι πολύ μικρή και πολύ σκληρή για να ζούμε με τον φόβο και την καταπίεση και να απαρνιόμαστε ό,τι μας κάνει ευτυχισμένους. Ότι το coming out προσφέρει τελικά μεγάλη ανακούφιση, φεύγει ένα τεράστιο βάρος από πάνω σου. Είναι θλιβερό να βλέπεις άτομα 30 και 40 χρονών να τρέμουν τι θα πει η μαμά έτσι και το μάθει. Κανείς γονιός δεν πέθανε ποτέ επειδή το παιδί του είναι αδερφή ή λεσβία ή τρανς. Γι’ αυτό προσπάθησε να είσαι ανεξάρτητος/η και μετά γράψ’ τους όλους
Τι άλλο πρέπει να ξέρουμε για εσένα;
Έχω φετίχ με τις μπότες και κάνω φοβερή key lime pie.
