Μια λεσβία που ξέφυγε από τους LGBT+ διωγμούς στην Τσετσενία, μοιράστηκε την ιστορία της με κίνδυνο τη ζωή της.
Η γυναίκα – η οποία παραμένει ανώνυμη για την ασφάλειά της – μίλησε για τους τρόμους του να μεγαλώνεις ως λεσβία στην Τσετσενία και για το πώς κινδύνευσε ακόμα κι από την ίδια της την οικογένεια.
Στις αρχές του 2017, ο κόσμος άρχισε να πληροφορείται για την Τσετσενία και για το κυνήγι της με θύματα gay άνδρες, τους οποίους βασάνιζε και σκότωνε μέσα σε στρατόπερα συγκέντρωσης.
Αλλά το 2018, οι αρχές “έστρεψαν την προσοχή τους” στις λεσβίες και τα τρανς άτομα.
Μία από τις γυναίκες που έφυγε από τη χώρα αποφάσισε να μιλήσει στους δημοσιογράφους για το τι πέρασε.
“Τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε έρθει σε επαφή με 37 κορίτσια που προσδιορίζονται ως λεσβίες και 2 τρανς γυναίκες”, δήλωσε ο Igor Kochetkov, διευθυντής του Russian LGBTI Network.
“Επίσης το 2018 αρχίσαμε να λαμβάνουμε αναφορές για κορίτσια που κρατούνται στη φυλακή με την υποψία της ομοφυλοφιλίας. Οι αρχές φυσικά το αρνούνται, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχουν gay άτομα στην Τσετσενία.”
Η λεσβία που διέφυγε από την Τσετσενία είπε στους δημοσιογράφους, ότι η πρώην φίλη της της έκανε outing στην οικογένειά της. Από τότε προσπάθησε να φύγει από το σπίτι δύο φορές, τα αδέρφια της όμως την παρακολούθησαν και την βρήκαν.
“Ένας από τα αδέρφια μου ήρθε για μένα και με γύρισε σπίτι. Η μητέρα μου ήταν δυσαρεστημένη με αυτό. Είπε στον αδελφό μου: ‘Γιατί την έφερεςς; Θα έπρεπε να την πυροβολήσεις κάπου στο δάσος, όπως συμφωνήσαμε’.”
“Αλλά ο αδελφός μου δεν το έκανε – ο πατέρας μου τον απαγόρευσε να το κάνει”.
Ο Kochetkov δήλωσε πως είχε λάβει πολλές αναφορές για «φόνους τιμής» για γυναίκες που είχαν σχέσεις με άλλες γυναίκες στην Τσετσενία.
Οι γονείς της προσπάθησαν να την στείλουν σε ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο για θεραπεία, όπου της είπαν ότι ένας δαίμονας με το όνομα “Jinn” είχε μπει μέσα της. Έτσι την έστειλαν σε ένα τοπικό τζαμί για εξορκισμό.
«Καταλαβαίνετε ότι δεν υπήρχε ο Jinn μέσα μου, αλλά έπρεπε να προσποιούμαι και να προσποιούμαι ότι πραγματικά υπήρχε», δήλωσε η γυναίκα.
“Έπρεπε να λέω ψέμματα. Οι γονείς μου με πίστευαν, αλλά μετά από μερικούς μήνες έφυγα και πάλι. Και στη συνέχεια ζήτησα βοήθεια στο Russian LGBTI Network για να με κρύψει. Ήταν το 2017”.
Έξι μήνες μετά τη δεύτερη απόδραση στη Ρωσία, η γυναίκα κατάφερε να εγκαταλείψει τη χώρα εντελώς. Αλλά οι γυναίκες στην Τσετσενία συνήθως δεν είναι τόσο τυχερές όσο εκείνη.
«Υπάρχουν κάποια άτομα που είναι ακόμα στην Τσετσενία και για [διάφορους] λόγους δεν μπορούν να την εγκαταλείψουν», είπε.
“Αυτό ισχύει κύριως για τα κορίτσια. Είναι πολύ πιο δύσκολο γι ‘αυτά να το κάνουν, επειδή ελέγχονται: δεν μπορούν να φύγουν μόνες τους από το σπίτι. Ως εκ τούτου, η διαφυγή τους είναι αρκετά δύσκολη.”
Η γυναίκα δήλωσε επίσης ότι πολλοί άνθρωποι που έχουν δραπετεύσει από τη Ρωσία εξακολουθούν να φοβούνται να μιλήσουν. Η ίδια επέλεξε να το κάνει γιατί «όσο λιγότερο μιλάμε για αυτό, τόσο πιο δύσκολα θα αλλάξει κάτι».
“Θα ήθελα οι άνθρωποι να μιλήσουν για τα προβλήματα που υπάρχουν και επίσης να μιλήσουν για τα προβλήματα των [λεσβιών], γιατί κανείς δεν παρατηρεί τις γυναίκες», είπε χαρακτηριστικά.
“Αν σκοτώσουν ένα γκέι άνδρα, όλοι μιλάνε για αυτό. Αλλά αν σκοτωθεί μια λεσβία, σχεδόν κανείς δεν γράφει γι ‘αυτό.”
