Σε ποιες γυναίκες αναφέρεται ο όρος γυναικοκτονία τέλος πάντων;

Αφορμή για να γράψω αυτό το άρθρο στάθηκε μια εκδήλωση που έλαβε χώρα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο,η οποία αφορούσε τον όρο “γυναικοκτονία”. Θεωρώ πολύ σημαντικές αυτές τις πρωτοβουλίες, καθώς στην Ελλάδα, και όχι μόνο, δεν αναγνωρίζεται η έμφυλη διάσταση αυτών των δολοφονιών και τα σεξιστικά τους κίνητρα.

Όπως είναι λογικό, οι περισσότερες ομιλήτριες ήταν φεμινίστριες οι οποίες ασχολούνται με θέματα φύλου, η καθεμία μέσα από την δική της ειδικότητα. Έγινε λοιπόν αναφορά στο τι σημαίνει ο όρος γυναικοκτονία και στο τι περιλαμβάνει. Επίσης, παρατέθηκαν πολλά περιστατικά γυναικοκτονιών και το πως αυτά παρουσιάστηκαν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Επομένως, ήταν μια σημαντική εκδήλωση καθώς σχολιάστηκε ένα θέμα το οποίο αποκρύπτεται πλήρως στο δημόσιο λόγο.

Ωστόσο, έφυγα πολύ προβληματισμένη και τελικά διαφωνώντας με αρκετές από τις θέσεις των εισηγητριών. Καταρχάς, παρατήρησα ότι στον λόγο τους, η έννοια της γυναίκας είναι μια κλειστή και παγιωμένη κατηγορία. Συγκεκριμένα, η συντονίστρια της συζήτησης, είπε ότι η ίδια δεν αυτοπροσδιορίζεται ως θηλυκότητα αλλά ως γυναίκα και ότι κατά τη γνώμη της υπάρχουν μόνο δυο φύλα. Μια άλλη ομιλήτρια, ισχυρίστηκε ότι ενώ στηρίζει όλες τις θηλυκότητες, πρέπει να εστιάσουμε στις “γυναίκες”.

Το ερώτημα μου είναι λοιπόν, ποιες ανήκουν σύμφωνα με αυτόν τον λόγο, στην κατηγορία γυναίκες; Αν σκεφτώ ότι δεν έγινε σχεδόν καμία αναφορά σε τρανς γυναίκες, στις δολοφονίες αυτών και άλλων θηλυκοτητων, “γυναίκες θεωρούνται όσες έχουν μήτρα” όπως αναφέρθηκε. Η ταύτιση του γυναικείου φύλου και της θηλυκότητας με τη βιολογία και την υλική υπόσταση του σώματος είναι αρκετά ξεπερασμένη κα εξαιρετικά κακοποιητική. Αυτές οι θέσεις δέχθηκαν χειροκροτήματα και από δυο γυναίκες στο κοινό, οι οποίες ανήκουν σε γνωστή φεμινιστική οργάνωση. Αυτό με προβλημάτισε ακόμα περισσότερο.

Οι εισηγήσεις αυτές μας θυμίζουν ένα παλαιότερο φεμινιστικό κίνημα, κάπως ομοφοβικό, σίγουρα τρανσφοβικό. Όμως, το κίνημα και η θεωρία σήμερα έχει αποστασιοποιηθεί από τέτοιες αντιλήψεις. Δεν μπορούμε να λειτουργούμε όπως λειτουργούσαν οι φεμινιστικές ομάδες πριν τέσσερις δεκαετίες και να εξαιρούμε υποκειμενικότητες.

Ο φεμινισμός περιλαμβάνει όλες όσες αυτοπροσδιορίζονται γυναίκες, όλες τις θηλυκότητες και όλα αυτά τα υποκείμενα που αντιστέκονται στο πατριαρχικό σύστημα. Και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε αυτό γιατί όσο πιο συμπεριληπτικό είναι το φεμινιστικό κίνημα τόσο πιο δυναμικό είναι.