Η είδηση της υποψηφιότητας του Αναστάσιου Ζαρίφη, ενός τρανς άνδρα, για τη θέση του δημοτικού συμβούλου στον Δήμο Θεσσαλονίκης, μας αποδεικνύει ακόμη μια φορά πως ένα μεγάλο μέρος του δημοσιογραφικού λόγου στην Ελλάδα καθόλου δεν γνωρίζει πως να αναφέρεται στις τρανς ταυτότητες ή γνωρίζει αλλά προτιμά να κάνει νούμερα.
Ο Αναστάσιος Ζαρίφης (σ.σ. μέλος και του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών) ανακοίνωσε την απόφαση συμμετοχής του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γράφοντας, «με μεγάλη χαρά αποδέχθηκα την πρόταση να είμαι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στις επόμενες εκλογές με την κυρία Κατερίνα Νοτοπούλου».
«Η υποψηφιότητά μου σκοπό έχει να αναδείξει την ορατότητα για τους τρανς αλλά και γενικότερα για τους ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπους μέσα από τη συμμετοχή αλλά και τις διεκδικήσεις της κοινότητας. Προχωράμε μαζί, για μια πόλη ισότητας που μας αξίζει!» προσθέτει.
Έκτοτε, αρκετά μέσα ασχολήθηκαν με την είδηση αυτή, προσδιορίζοντας εμμονικά τον ίδιο με μια λανθασμένη ταυτότητα (πες το misgendering).
Κάποια παραδείγματα
Σε έναν καλύτερο κόσμο η ταυτότητα φύλου ενός υποψήφιου ατόμου δε θα αποτελούσε είδηση. Στον -καθόλου καλό- κόσμο όμως που ζούμε, κάτι τέτοιο αποτελεί μια σημαντική πολιτική δήλωση για όλα τα τρανς άτομα κι όχι μόνο. Όταν, λοιπόν ένα μέσο αποφασίζει να καταπιαστεί με την είδηση αυτή (ή με κάποια αντίστοιχη) είναι απαραίτητο να γνωρίζει τον σωστό τρόπο για να το κάνει. Κι αυτός ο τρόπος είναι ένας!
Αν τώρα ακούσω καμιά μοδάτη μ@λ@κια για “τρομοκρατίες της πολιτικής ορθότητας” να ξέρετε θα απαντήσω με “αυτοπροδιορισμό”.
Πάμε ξανά
https://avmag.gr/75138/misgendering-ti-ine-ke-giati-se-niazi/
