Από τη μία ο Γιώργος Καρκάς, ο ηθοποιός που κατηγορείται για τον βιασμό ενός ταξιτζή. Ο ίδιος βρίσκεται στη φυλακή, παρότι κανένα τεκμήριο άσκησης βίας ή εξαναγκασμού δεν βρέθηκε, καμία ουσία στο αίμα του φερόμενου ως θύματος, ούτε και δείγμα DNA που να υποδηλώνει ότι υπήρξε κάποιου είδους επαφή μεταξύ των δύο ανδρών. Σύμφωνα, μάλιστα με όσα ειπώθηκαν και στη συνέντευξη τύπου που πραγματοποιήθηκε με αφορμή την υπόθεση του πριν λίγες μέρες, προκύπτουν «σοβαρά νομικά και ηθικά ζητήματα στο χειρισμό της υπόθεσης». Καταγγέλθηκε επίσης κι η ομοφοβική συμπεριφορά των δικαστικών λειτουργών που την χειρίζονται. Αν και κανένα δικαστήριο δεν έχει καταλήξει σε καμία καταδικαστική απόφαση, ο Καρκάς παραμένει φυλακισμένος, με τα ΜΜΕ να διαπομπεύουν το όνομά του, ξεχνώντας το όποιο τεκμήριο αθωότητας. Γι΄αυτούς ο Καρκάς είναι ένοχος, μέχρι -τουλάχιστον- αποδείξεως του εναντίου.
Από την άλλη ο Νίκος Γεωργιάδης, ο πρώην βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και σύμβουλος του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος καταδικάστηκε σε 28 μήνες για ασέλγεια εις βάρος ανηλίκων, με αναστολή, καθώς και με επιβολή προστίμου ύψους 20.000 ευρώ. Σύμφωνα με την απόφαση, η ποινή αφορά σε κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση ασέλγεια σε βάρος ανηλίκων – θυμάτων trafficking – άνω των 15 ετών έναντι αμοιβής στη Μολδαβία. Αν και στην περίπτωση αυτή, υπάρχει δικαστική απόφαση αρκετοί σπεύδουν να επισημάνουν τον πρωτόδικο χαρακτήρα της, αξιώνοντας το τεκμήριο αθωότητας του. Τα περισσότερα μέσα αμφιθυμούν ως προς τη διαχείριση της είδησης αφήνοντας υπόνοιες για παιχνίδια λάσπης με πολιτικές σκοπιμότητες. Για κάποια μάλιστα δεν υπάρχει καν η είδηση και γι΄αυτό δεν ασχολούνται καν ή παρουσιάζουν άλλες ειδήσεις ως σημαντικότερες (έστω κι αν είναι περσινές). Γι΄αυτούς ο Γεωργιάδης είναι αθώος, μέχρι -τελεσίδικης- αποδείξεως του εναντίου.
Έχοντας πει αυτά, αναρωτιέμαι: Μήπως έχουμε μπερδέψει το μέσα με το έξω;
