Εσείς είχατε ποτέ μια ιδέα που πιστεύατε ότι θα μπορούσε να αλλάξει τον κόσμο (σ.σ. προς το καλύτερο, πάντα);
Ο Γιάννης Σαρακατσάνης πρωταγωνιστεί σε μια οικολογική κωμωδία για την τραγωδία της οικονομίας και για το τι είναι τελικά αυτό που μας εμποδίζει να αλλάξουμε τον κόσμο. Η παράσταση αυτή λέγεται “Μυγοφαές” και παίζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Αλλά ας αφήσουμε τον ίδιο να μας τα πει καλύτερα.
Μίλα μας λίγο για την παράσταση.
Το «Μυγοφαές» είναι ένα ιδιοφυές, ολοκαίνουργιο έργο, το οποίο ανέβηκε πριν 1,5 χρόνο στην Ισπανία και κέρδισε δύο βραβεία MAX (ισπανικά θεατρικά «όσκαρ») για καλύτερο συγγραφέα και καλύτερο νέο έργο. Με αφορμή ένα αστείο εύρημα: τη δημιουργία παιδικών τροφών από… προνύμφες μύγας, το έργο μιλάει για το δέλεαρ της επιχειρηματικότητας, για τις παγίδες της οικονομίας και για το τι είναι τελικά αυτό που μας εμποδίζει να αλλάξουμε τον κόσμο.
Ποιος είναι ο ρόλος σου;
Εγώ παίζω τον Σταύρο, τον έναν από τους τέσσερις συναδέλφους που, ανήσυχοι από τις περικοπές που ανακοίνωσε η εταιρεία στην οποία εργάζονται, αποφασίζουν να πάρουν την τύχη στα χέρια τους δημιουργώντας ένα επαναστατικό προϊόν. Σύμφωνα με τις οδηγίες του συγγραφέα, ο Σταύρος είναι ο πιο θερμόαιμος από τους τέσσερις. Είναι ο πρώτος που ενστερνίζεται το οποιοδήποτε νέο σχέδιο, ο πρώτος που αναλαμβάνει την οποιαδήποτε νέα εργασία και ο πρώτος που τελικά θα καταστρέψει την υγεία του.
Πώς αισθάνεσαι ότι ακουμπάει στην ελληνική πραγματικότητα;
Είναι σα να έχει γραφτεί και για την Ελλάδα! Σε μια χώρα κρίσης, μείωσης μισθών και περικοπών θέσεων εργασίας, όλοι μας έχουμε ονειρευτεί κάποια στιγμή να φτιάξουμε κάτι δικό μας. Εκείνο το τέλειο προϊόν που θα είναι οικολογικό, οικονομικό, επαναστατικό και που θα γίνει ανάρπαστο στην αγορά. Οι ήρωες του έργου κάνουν αυτό ακριβώς αλλά η οικονομική αποκατάσταση, η ευτυχία και η ηρεμία δεν είναι τόσο κοντά όσο νόμιζαν.
Πώς αντιλαμβάνεσαι τον όρο διαφορετικότητα;
Στην εποχή μας πλέον κουβαλάμε πάρα πολλά χρόνια πολιτισμού. Δυστυχώς πολλές από τις ιστορίες που κληρονομήσαμε δε μας βοηθάνε πια να πάμε μπροστά. Οι μέχρι τώρα ορισμοί του θεού, του καλού και του κακού, του άντρα και της γυναίκας κλπ, ολοκλήρωσαν τη χρήση τους και τώρα πρέπει να αναθεωρηθούν. Εκεί βρίσκω εγώ τη διαφορετικότητα, στους ανθρώπους που δοκιμάζουν νέους ορισμούς.
Εσύ γιατί αισθάνεσαι διαφορετικός/ή;
Το 2005 που ξεκινήσαμε την πορεία μας με την ομάδα AbOvo απορρίψαμε κι εμείς έναν ορισμό. Αντί να ακολουθήσουμε την πεπατημένη δημιουργήσαμε την πρώτη μας παράσταση από το μηδέν. Ξαναφτιάξαμε από την αρχή τα πάντα: το έργο, τη φόρμα του, τον τρόπο δουλειάς, τις σχέσεις μέσα στην ομάδα αλλά ακόμα και με τους θεατές. Αυτή η διαφορετικότητα απέδωσε και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που αποφάσισα να την εφαρμόζω σε ό,τι κάνω! AbOvo σημαίνει στα λατινικά «από το αβγό», «εξ’ αρχής» και όπως λέει και ο Λουί ντε Σαλ: «Να είσαι υπομονετικός με όλους, αλλά πάνω απ’ όλα με τον εαυτό σου, δηλαδή να μην αποθαρρύνεσαι από τις ατέλειές σου, αλλά να ξεκινάς πάντα με ανανεωμένη δύναμη. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να κατακτήσεις την πνευματική ζωή από το να ξεκινάς συνεχώς εξ’ αρχής.»
Θεωρείς ότι η τέχνη μπορεί να κάνει να συμβάλλει στην καταπολέμηση των κοινωνικών στερεοτύπων; Αν ναι, με ποιον τρόπο μπορεί να γίνει;
Όχι απλώς μπορεί, είναι ένα από τα καθήκοντά της αυτήν την εποχή. Καθώς ο κόσμος είναι όλο και πιο φοβισμένος και όλο πιο κλειστός η τέχνη πρέπει να μας βοηθήσει να δούμε την άλλη πλευρά. Να μας δείξει σε βάθος αυτούς που θεωρούμε εχθρούς, κακούς ή διαφορετικούς έτσι ώστε να καταλάβουμε ότι και αυτοί είναι άνθρωποι σαν κι εμάς. Η δουλειά της τέχνης αυτή τη στιγμή είναι να ενισχύσει την παγκόσμια ενσυναίσθηση.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να στείλεις στην ελληνική ΛΟΑΤ+
Πιστεύω πως η πορεία της ανθρωπότητας είναι δεδομένη. Δεν ξέρω αν θα πάρει μία γενιά ή δέκα αλλά θα έρθει μια μέρα όπου το φύλο, ο σεξουαλικός προσανατολισμός, η επιλογή συντρόφου κλπ δεν θα είναι θέματα που θα μας απασχολούν. Ο χρόνος είναι με το μέρος των διαφορετικών!
Μυγοφαές, Θέατρο του Νέου Κόσμου
Δευτέρα & Τρίτη
