Δεν ξέρω τι πρόκεται να ακούσουμε αύριο και πόσο κακοποιητική θα είναι και πάλι – τουλάχιστον για εμάς που θα βρεθούμε μπροστά από τη δικαστική έδρα – η όλη διαδικασία. Ξέρω όμως ότι για μία ακόμη φορά θα ανοίξει μια συζήτηση (κυρίως στα μέσα ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης) που θα περιλαμβάνει τις λέξεις “ομοφυλοφιλία” και “εκκλησία”. Μια συζήτηση πολλών απόψεων που άλλοτε θα κάνουν λογο για ιερό αγώνα άλλοτε για ακτιβισμό και άλλοτε για απλές γραφικότητες που θα πραγματώνονται απόλυτα μέσα από ένα εκνευριστικό “καλά τι περίμενες;”.
Δεν ξέρω ποια ή ποιες απ΄αυτές τις απόψεις ενστερνίζεσαι (προσωπικά επιλέγω αυτή του ακτιβισμού) και στην παρούσα φάση δεν με απασχολεί. Αυτό όμως που με απασχολεί είναι να σου επισημάνω το πόσο σημαντική είναι η αυριανή δίκη, όχι μόνο για την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, αλλά για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Πρέπει να καταλάβεις ότι οι όροι “ομοφυλοφιλία” και “εκκλησία” δεν είναι οι ορθότεροι για να περιγράψουν την υπόθεση αυτή και γι΄αυτό δεν πρέπει να αναλώνεσαι αποκλειστικά σ΄αυτούς. Αύριο θα μιλήσουμε (θα προσπαθήσουμε τουλάχιστον) για “ρητορική μίσους” και “υποκίνηση βίας”. Για “κατάχρηση δημόσιου αξιώματος” και “δικαιοσύνη”. Όροι που υπερβαίνουν την όποια σεξουαλική ταυτότητα του καθενός και σχετίζονται με έννοιες όπως η νομιμότητα και τα συνταγματικά δικαιώματα. Κι όπως καταλαβαίνεις, αυτά δεν γίνεται να μην σε αφορούν.
Αν λοιπόν αύριο ακούσεις και πάλι την ατάκα “αν είχα ένα όπλο, θα τους σκότωνα”, θέλω αυτή τη φορά να καταλάβεις ότι το όπλο αυτό σημαδεύει κι εσένα.
Τα λέμε αύριο, από κοντά!
