Με αφορμή τη συμμετοχή τους στην παράσταση “Τα μάτια” στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, η Ελένη Ουζουνίδου και ο Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος μας μιλούν για τους διαταραγμένους και ακραίους ήρωες που υποδύονται σ΄αυτό το «μελόδραμα γέλιου».
Μιλήστε μας λίγο για την παράσταση.
Είναι ένα μελόδραμα! Ένας εκ γενετής τυφλός ερωτευμένος με μια νεαρή φτωχή πλην τίμια κοπελίτσα, συναντά μια οφθαλμίατρο που του διαβεβαιώνει πως μπορεί να τον κάνει να ξαναβρεί το φως του! Με αφορμή αυτήν την απλοϊκή φαινομενικά ιστορία τίθενται ερωτήματα περί ύπαρξης και κυρίως περί έρωτα!
Ποιος είναι ο ρόλος σου;
Ελένη: Υποδύομαι τη Νατάλια, μητέρα της φτωχής πλην τίμιας κοπελίτσας! Μια γυναίκα θαρραλέα, που αγαπάει τη ζωή όσο και το θάνατο. Πολύ ειλικρινής, πολύ μορφωμένη, και γεμάτη ρωγμές και πάθη!
Αλέξανδρος: Ο Πάμπλο, ένας νεαρός εκ γενετής τυφλός, που ζει σε ένα χωριό της Ισπανίας. Συμφιλιωμένος με την ιδέα ότι δεν θα δει ποτέ του. Μέχρι τη στιγμή που μία γιατρός του δίνει ελπίδες.
Σε ποιους/ες απευθύνεται το έργο;
Ε: Σ’ αυτούς που αναρωτιούνται τι είναι ο έρωτας και κυρίως τι είναι ο άνθρωπος!
Α: Αυτό το κείμενο καταπιάνεται με θέματα που αφορούν σ’ όλους τους ανθρώπους, οικουμενικά. Την αγάπη, τον έρωτα, το πάθος, το θάνατο, τη χαρά, την ελπίδα, το χώμα, το τσιγάρο.. αναφέρεται στη «διαφορετικότητα» της τυφλότητας. Στο πως δηλαδή κάποιοι άνθρωποι επειδή δεν την βιώνουν, δεν την γνωρίζουν και την αντιμετωπίζουν ως κάτι «κακό».
Πώς αντιλαμβάνεσαι τον όρο διαφορετικότητα;
Ε: Είμαστε όλοι άνθρωποι με πολλά και διαφορετικά χρώματα ο καθένας κι αυτό είναι που κάνει τον κόσμο και τη ζωή υποφερτή κι όμορφη!
Α: Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός άρα και μοναδικός, έχει τη δική του προσωπικότητα, τα δικά του θέλω και όνειρα. Επομένως το ζητούμενο είναι να γνωρίσουμε τον άλλον και να βρούμε αυτά που μας ενώνουν και όχι αυτά που μας χωρίζουν!
Εσύ γιατί αισθάνεσαι διαφορετικός/ή;
Ε: Δεν αισθάνομαι διαφορετική! Πολλές φορές οι άλλοι θέλουν να με κάνουν να νιώσω διαφορετική ή παλαβή !!! Χι χι !!! Αλλά εγώ θα επιμείνω, θα έχω μια αγκαλιά για όλους, έτσι μεγάλωσα!
Α: Στην σημερινή εποχή η λέξη διαφορετικότητα έχει αποκτήσει μία κάπως αρνητική έννοια. Σαν κάτι που μας διαφοροποιεί και μας χωρίζει. Για αυτό η προσέγγιση μου σε αυτό το θέμα είναι ο σεβασμός στην κάθε ανθρώπινη ύπαρξη ανεξάρτητα από τα στοιχεία που κάνουν τον καθένα μας μοναδικό. Επομένως προσπαθώ να είμαι «διαφορετικός» από κάποιον που δεν σέβεται τον άλλον.
Θεωρείς ότι η τέχνη μπορεί να κάνει να συμβάλλει στην καταπολέμηση των κοινωνικών στερεοτύπων; Αν ναι, με ποιον τρόπο μπορεί να γίνει;
Ε: Μα αυτή είναι η δουλειά μας και μόνο αυτή! Να καταργήσουμε τα στερεότυπα, να ελευθερώσουμε το μυαλό μας, να φωτίσουμε και ν αγαπήσουμε τα σκοτάδια και τους φόβους μας.
Α: Φυσικά και μπορεί. Αυτός είναι ο πρωταρχικός της σκοπός. Μέσω της τέχνης ο άνθρωπος σκέπτεται, προβληματίζεται. Διευρύνονται οι ορίζοντες του και έτσι αμβλύνονται οι προκαταλήψεις του.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να στείλεις μέσα απ΄αυτή τη συνέντευξη;
Ε: Ότι ο αγώνας για διαφορετικότητα πρέπει να συνεχιστεί και μάλιστα να κορυφωθεί, διότι δυστυχώς η κοινωνία αντί να ανοίγει και να αναβαθμίζεται πνευματικά, δυστυχώς κλείνει και γίνεται όλο και πιο συντηρητική…
Α: Μόνο αγάπη!
iNFO
Θέατρο του Νέου Κόσμου, Αντισθένους 7 & Θαρύπου, 2109212900
Τετάρτη-Πέμπτη & Σάββατο-Κυριακή
Φωτογραφίες: Domniki Mitropoulou
