Φεύγει. Φεύγει κι αυτός. Και μας αφήνει πολλά για να τον θυμόμαστε. Και πέρασε σαν σίφουνας…σε slow motion. Σε προσωπικό επίπεδο με τσάκισε, με ρήμαξε κι ακόμη δεν ξέρω τι μπορεί να μείνει ορθιο.
Εδώ και κάποια χρόνια-αρκετά-κατάλαβα εστω και αργά, πως ο κόσμος δεν γυρίζει μόνο γύρω από μένα. Ευτυχώς.
Κοινά προβλήματα, αναζητήσεις, αναθεωρήσεις, αναβολές, υπερβολές και τα χρόνια. Άλλες φορές καμπούρα και άλλες πληρότητα. Φέτος, τέλειωσαν οι αναθυμιάσεις, άρχισε να τρέμει η γη κι άρχισαν οι πρώτες εκρήξεις. Ενα φαινομενικά μικρό ηφαίστειο – μια σταλιά κρατήρα. Μα κάτω απ’ το χώμα, σφηκοφωλιά από λάβα και θειάφι. Πόσο περίτεχνα κρυβόταν αθόρυβο. Μόνο καπνό που και που.
Δηλητήρια σε μορφή καπνου. Και άρχισε να μας πνίγει. Όλους. Απλά κάποιοι, όντας τοξικοί, το απολάμβαναν. Οι υπόλοιποι βλέπαμε τα σημάδια και περιμέναμε τι θα είναι το επόμενο μπαμ. Όταν σιωπούσε ειχαμε χρόνο να χαρούμε για κάποια ευχάριστα νέα.
Στη Γερμανία εγκρίνεται το τρίτο φύλο να αναγράφεται σε έγγραφα. Στην Πορτογαλία ψηφίζεται νομοσχέδιο για τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου, χωρίς την υποχρέωση καμίας ιατρικιής έγκρισης.
Νιώθουμε ένα τρέμουλο στη γη. Το θηρίο βρυχάται. Ενας ιερέας βίαζε την κόρη του επί πολλα χρόνια, μέχρι τη στιγμή που αποφάσισε πως ο θάνατος της είναι πιο “αντιμετωπίσιμος”. Στη Θεσσαλονίκη φιγουράρει σε όλα τα media ενας πατέρας με το παιδί του στον ώμο, να βρίζει και να χλευάζει τον δήμαρχο της πόλης, αφού ήδη είχε ξυλοκοπηθεί. Σκέφτηκα το παιδί, αν δεν πάρει τα χαϊρια του πατέρα του, πώς θα νιώθει όταν θα δει κάποια στιγμή σε κάποια οθόνη τη φιγούρα ενός απελπισμένου ηληκιωμένου ανθρώπου στο τσιμέντο. Λεπτομέρειες θα μου πεις.
Ο πρωθυπουργός παίρνει μια γενναία απόφαση για το Μακεδονικό. Ο πατριωτισμός πιασμένος χέρι χέρι με τον φασισμό και αντάμα τα χρυσοποίκιλτα άμφια να προστάζουν, μας δείχνουν απροκάλυπτα πια με τι έχουμε να κάνουμε. Και τους αγράμματους ποτέ μην τους υποτιμάς. Στην άλλη πλευρά του πλανήτη ο Τριντώ ποζάρει σε εξώφυλλο gay περιοδικού, περήφανος για την … περηφάνια κάποιων «άλλων». Αρκετά πιο κάτω στον χάρτη, κάνει το ίδιο ο πρίγκιπας Ουίλιαμ, στο ίδιο περιοδικό. Αλλάζουν οι καιροί. Οχι μόνο προς το καλύτερο,όμως.
Συνεχίζονται με μανία να γεμίζουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Τσετσενία με ομοφυλόφιλους .Αρχίζεις για τα καλά και τρομάζεις πλέον. Ο Πούτιν απαγορεύει το coming out gay ατόμων, με σκληρές ποινές σε ‘οποιον παραβεί την εντολή. Ο «δυτικός» κόσμος καταδικάζει τη Ρωσία. Πόσος έμεινε απ αυτόν τον δυτικό κόσμο; Το δίποδο με το πορτοκαλί μαλλί-τυχαίο που φαντάζουν ή μάλλον είναι γελοίοι όλοι οι φασίστες; Αυτός λοιπόν, απαγορεύει σε τρανς άτομα να υπηρετούν στο στρατό, καταργεί την τρίτη τουαλέτα, σκοτώνει εν ψυχρώ μετανάστες που προσπαθούν να μπούν στη χώρα ΤΟΥ και απειλεί πως θα κλείσει τα σύνορα με τείχος. Στη Βραζιλία κερδίζει τις εκλογές φασίστας ολκής. Λίγους μήνες μετά από την Αυστρία. Κάποια ιστορία επαναλαμβάνεται.
Στο Άμστερνταμ γίνεται το παγκόσμιο συνέδριο για το AIDS2018.Το Red Umbrella Athens εχει γίνει πλέον σημείο αναφοράς για τα άτομα που εργάζονται στο σεξ και όχι μόνο. Δυο άτομα απ την Ευρώπη καλεσμένα για μια εβδομάδα. Η μια εγώ. Παρουσίασα το έργο μας, μα δεν πρόλαβα να χαρώ. Εκατό και νεκροί στην Αθήνα από πυρκαγιές στο Μάτι. Πώς να χαρείς μια διάκριση, όταν υπάρχει τόσος πόνος; Όταν οικογένειες, παιδιά κάηκαν ολοζώντανοι επειδή κάποιοι πονηροί ήθελαν προσωπική παραλία με το έτσι θέλω.
21 Σεπτεμβρίου. Πρωί. Ενα από τα πολλά πρωινά που με βρίσκει πάλι άυπνη. Ένα βίντεο αναπαράγεται στο ίντερνετ για τον άγριο ξυλοδαρμό ενός πρεζάκια που μπήκε φτιαγμένος να ληστέψει ένα κοσμηματοπωλείο. Με σόκαρε η αγριότητα και το μίσος στα παπούτσια των ιδιοκτητών. Το ίδιο μεσημέρι αντιλαμβάνομαι – όπως όλοι μας – πως δεν ήταν πρεζάκι αυτός που μπήκε παραπαίοντας στο μαγαζί. Ούτε να ληστέψει είχε πρόθεση. Ούτε κοσμηματοπωλείο ήταν. Και δεν ήταν ενας άγνωστος. Ο Ζακ! Που μισούσε τη βία. Δολοφονήθηκε εν ψυχρώ μπροστά στα μάτια ακίνητων περαστικών και στις οθόνες μιας ολόκληρης χώρας. Η οποία πια ξεπέρασε τον εαυτό της. Η έκρηξη ήταν σοκαριστική. Τόσο δυνατή, που αποσπούσε απ’ το θρήνο. Δυο μήνες μετά περίπου δολοφονούν μια φοιτήτρια στη Ρόδο, επειδή δεν γούσταρε να παρτουζωθεί και με τον Ελληνα. Ήθελε μόνο τον Αλβανό. Ποινή; Θάνατος. Εν ψυχρώ και αυτός. Ενα κορμάκι στα κύμματα ημιθανές για 8 ώρες.Για ένα όχι.
Δεν μπορώ να γράψω άλλα. Δεν θέλω. Θα γίνω πολύ κακιά. Μουδιάζει το μυαλό. Γίναμε τα θηρία που φοβόμασταν. Απλά η ζούγκλα μας είναι πιο επικίνδυνη.
Υ.Γ. Στις ακτές της Αυστραλίας βρέθηκε ένα μπουκάλι 132 ετών. Από ένα Γερμανικό καράβι. Ένα έντυπο ειχε μέσα, χωρίς στοιχεία. Αν μετά από τόσα χρόνια βρούν κάποιο παρόμοιο μπουκάλι σε μια άλλη ακτή, αυτό που θα έχει μέσα θα είναι ένα κόκκινο χαρτί. Απο αίμα και όχι από μπογιά. Χωρίς στοιχεία.
Καλή χρονιά!
Άννα Κουρουπού
