συνέντευξη στον Βασίλη Θανόπουλο, antivirus #54
Την πρωτογνωρίσαμε πριν από δεκαεφτά χρόνια όταν όλος κόσμος χόρευε στους ρυθμούς του «FreedfromDesire». Ακόμα και για αυτούς που δεν καταλάβαιναν τους στίχους, το αξέχαστο «νανανανανα» που ακουγόταν στη διάρκεια του τραγουδιού, ήταν αρκετό για να τους ξεσηκώσει. Το «LetaBoyCry»και το «ComeIntoMyLife» έρχονται να συμπληρώσουν τη μεγάλη επιτυχία της Ιταλίδας τραγουδίστριας, που χρωστάει το όνομά της στη μούσα του SalvadorDali.
Σήμερα, πιο κατασταλαγμένη από ποτέ και με αφορμή το νέο της single «Taste of me», η Gala μας μιλά για τον ανδροκρατούμενο κόσμο της μουσικής βιομηχανίας, για το δύσκολο δρόμο της καταξίωσης, για τη σεξουαλική της ταυτότητα αλλά και για αυτό που αγαπά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Τη μουσική της!
Όταν σας γνωρίσαμε θέλατε να «απελευθερωθείτε από την επιθυμία» (Freed from desire), τώρα μας προκαλείτε να σας γευτούμε (Taste of me). Πόσο έχετε αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια και σε τι φάση πετυχαίνουμε την Gala του σήμερα;
Σαν τραγουδίστρια και συνθέτρια ακούω πολύ προσεκτικά τους στίχους των τραγουδιών. Τα περισσότερα από αυτά μιλάνε για τον έρωτα. Για εκείνη την ιδανική στιγμή που ερωτεύεσαι και είναι κάτι το μοναδικό, το τέλειο. Μιλάνε επίσης, για χωρισμό, για όταν τελειώσει αυτή η αγάπη, για κάποιον που απάτησε κάποιον άλλον. Οι συζητήσεις όμως που κάνω εγώ για τη ζωή και τον έρωτα με τους φίλους μου και γενικότερα, είναι διαφορετικές.
Αυτό που βρίσκω περισσότερο ενδιαφέρον στους ανθρώπους και στην αγάπη είναι η σύγκρουση ανάμεσα στην επιθυμία για τον έρωτα ενός μόνο ατόμου για όλη μας τη ζωή, τη δυνατότητα να είμαστε ελεύθεροι και να ερωτευόμαστε με περισσότερα από ένα άτομα. Θέλοντας με αυτό τον τρόπο να μάθουμε από διαφορετικές εμπειρίες και να αισθανόμαστε ακόμα ζωντανοί… Αυτή την επιθυμία της ασφάλειας και την επιθυμία της εξερεύνησης.
Δεν πίστευα ότι υπήρχε ένα τέτοιο τραγούδι. Ο Sting έγραψε ένα τραγούδι που έλεγε: «Αν αγαπάς κάποιον, ελευθέρωσέ τον…» Μου αρέσει πολύ, αλλά ειλικρινά ποτέ δεν το πίστεψα. Από το τραγούδι έλειπε ένα στοιχείο.
Εντάξει, όταν αγαπάμε κάποιον πρέπει να τον αφήνουμε ελεύθερο. Αλλά πού χωράει ο αρνητισμός και η ζήλια στην όλη εικόνα;
Οι άνθρωποι δεν είμαστε τέλειοι. Αυτό που έχει ενδιαφέρον σε εμάς είναι η συνεχής μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό, στην ανάγκη για ανεξαρτησία και στην ανάγκη που μας κάνει να χρειαζόμαστε τους άλλους. Επίσης, το να απελευθερωθείς από τις επιθυμίες του χρήματος, της δύναμης, της δόξας. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον αυτή η μάχη. Χωρίς αυτήν θα ήμασταν όλοι άγγελοι.
Η δύναμή μας είναι να αισθανόμαστε αυτές τις διαφορετικές επιθυμίες, τη ζήλια και τις υπόλοιπες επιθυμίες που έχουν να κάνουν με εμάς και να τις προσπερνάμε.
Με αυτό το σκεπτικό το «Taste of Me» μοιάζει πολύ με το «Freed from Desire».
Η εσωτερική διαμάχη ανάμεσα στο θέλω και δε θέλω, στην επιβολή και στην επιθυμία να απαλλαγούμε από αυτήν.
Τραγουδίστρια, στιχουργός, μουσικός, παραγωγός και χορογράφος. Πολλές ιδιότητες σε ένα και μόνο άτομο. Επαγγελματική διαστροφή ή ανάγκη καλλιτεχνικής έκφρασης. Ποια από αυτές τις ιδιότητες σας χαρακτηρίζει περισσότερο;
Κάνω πολλά περισσότερα από το να γράφω ή να χορογραφώ. Σε ένα show που έκανα πρόσφατα στην Νέα Υόρκη, ήμουν υπεύθυνη για το φωτισμό, τις προβολές, την προώθηση και πολλά άλλα… Το δυσκολότερο πράγμα είναι να βρεις έναν μάνατζερ και μια συγκεκριμένη ταμπέλα, μια ομάδα που πραγματικά σκέφτεται όπως εσύ, να είναι αποτελεσματικοί και αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουν.
Είχα έναν εξαιρετικό μάνατζερ (ο μάνατζερ του Prince), αλλά μετά από αυτόν ήταν πολύ δύσκολο να βρω κάποιον σοβαρό και καλό. Επίσης, οι περισσότεροι καλοί μάνατζερ είναι ήδη πιασμένοι και δεν ενδιαφέρονται να δουλέψουν για νέους καλλιτέχνες, κυρίως όταν είναι γυναίκες και μεγαλύτερες από την ηλικία των 18. Δεν βγάζουν πια τα εκατομμύρια, όπως κάνουν οι Djs στις ημέρες μας.
Το να βρω το σωστό συνεργάτη, ο οποίος θα φροντίσει όλες τις πτυχές της προώθησης και της οργάνωσης της δουλειάς μου, είναι ένα όνειρο. Αποτελεί την πιο σημαντική συνεργασία στην καριέρα ενός καλλιτέχνη.
Οι καλλιτέχνες που βρίσκουν αυτό το άτομο και που μπορούν να το εμπιστευθούν 100% (όπως η Beyonce έχει τον πατέρα της που την μανατζάρει από τα 13 της), είναι πραγματικά πολύ τυχεροί. Αλλάζει τα πάντα. Οι καλλιτέχνες που έχουν αυτού του είδους την ομάδα διαρκούν περισσότερο. Οι άλλοι εξαφανίζονται. Εγώ πιστεύω ότι είμαι μια ιδιαίτερη περίπτωση.
Συνεχίζω να το κάνω, κόντρα στο ρεύμα και ολομόναχη. Κάθε χρόνος που περνά γίνεται κατά μια έννοια δυσκολότερος, αλλά νιώθω εντάξει με αυτό. Όπως είχε γράψει και ένας δημοσιογράφος για εμένα: «Η Gala ανοίγει τις πόρτες και όταν αυτές δεν ανοίγουν ζωγραφίζει παράθυρα σε γυάλινες οροφές και χορεύει ακριβώς μέσα σε αυτά».
Ποιες είναι οι μουσικές σας επιρροές;
Prince, Beatles, Depeche Mode, Eurythmics, Patti Smith, Blues, Flamenco και όπερα. Και φυσικά καινούρια ακούσματα. Ακούω συνέχεια καινούρια μουσική, νέους καλλιτέχνες.
Τόσο η απόφαση να φτιάξετε τη δική σας δισκογραφική εταιρεία, όσο και το όνομα που επιλέξατε (Matriarchy Records) περνούν ένα μήνυμα ανεξαρτητοποίησης από το κατεστημένο. Συμφωνείτε με αυτό; Τι σας ώθησε να το κάνετε;
Φυσικά! Έφτιαξα τη Matriarchy Records, γιατί πιστεύω ότι ζούμε σε ένα καθεστώς πατριαρχίας. Κυρίως στο χώρο της μουσικής.
Σε μια πρόσφατη συνέντευξή σας δηλώσατε ότι όλοι οι εργαζόμενοι στη δισκογραφική σας είναι γυναίκες. Γιατί αυτό;
Δεν είναι μόνο γυναίκες. Όχι ακόμα. Πρόκειται για ένα δύσκολο στόχο. Αλλά είναι κυρίως γυναίκες. Γιατί; Για να ισορροπήσω τα 20 χρόνια μουσικής που συνεργάζομαι μόνο με άνδρες. Μου αρέσει να δίνω δουλειά στις γυναίκες όταν μπορώ. Γιατί το να βγάλουμε λεφτά είναι κάτι πιο δύσκολο για εμάς.
Αν γυρίζατε το χρόνο πίσω τι θα ήταν αυτό που θα αλλάζατε;
Τον θάνατο του μάνατζέρ μου, Steve Fargnoli, το 1999. Ήταν επίσης μάνατζερ του Prince και της Sinead o’Connor. Άγγιξα το όνειρο μαζί του και μέσα σε μια μέρα έχασα τα πάντα. Έπρεπε να τα ξαναχτίσω από την αρχή όλα ολομόναχη.
Το «Freed fromDesire» παίζεται ακόμα από αρκετούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Έχει τύχει να το ακούσετε ξαφνικά σε κάποιον από αυτούς;
Είναι πάντα ευχάριστο. Είναι ένα πολύ ευγενές μήνυμα. Είμαι χαρούμενη που οι άνθρωποι τραγουδούν αυτούς τους στίχους. Είναι μια βουδιστική προσευχή.
Είστε εξαιρετικά δημοφιλής στην Ελλάδα. Τo τραγούδι «Faraway» έγινε μεγάλη επιτυχία (ερμηνεύτηκε από την Τάμτα), ενώ μία από τις πιο επιτυχημένες τραγουδίστριες της χώρας, Έλενα Παπαρίζου, ερμήνευσε σε μια νέα εκδοχή το «Freed From Desire», κατά τη διεξαγωγή γνωστών μουσικών βραβείων (Mad TV Awards). Πώς σας κάνει να αισθάνεστε όλο αυτό;
Είναι καλό που το ακούω. Δεν έχω παρουσιάσει κάτι στην Ελλάδα ούτε σχεδιάζω να προωθήσω τη νέα μου δουλειά. Οπότε δεν μπορώ να δω τα πρακτικά αποτελέσματα. Είμαι όμως χαρούμενη που οι άνθρωποι αγαπούν αυτό το τραγούδι (Faraway). Δεν είναι ένα «ελαφρύ» τραγούδι. Χρειάστηκε πολλή σκέψη. Είναι ένα τραγούδι, που έγραψα σε μια στιγμή ειλικρίνειας με τον εαυτό μου και πραγματικά έγραψα αυτό που ένιωθα και πιστεύω ότι το κοινό το κατάλαβε. Είχα εμπνευστεί από το έργο της ποιήτριας Marguerite Yourcenar. Το εν λόγω ποίημα έχει τον τίτλο «Το όνομά σου», στα Γαλλικά «Τon nom».
Εκτός από τον κόσμο της μουσικής, δραστηριοποιείστε έντονα και στο χώρο των LGBT δικαιωμάτων. Επίσης, έχετε μιλήσει ανοιχτά για τη σεξουαλικότητά σας (σ.σ. έχει δηλώσει bisexual). Πόσο εύκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να μιλήσει ανοιχτά για αυτά τα θέματα;
Έχει ρίσκο. Για χρόνια διάσημοι καλλιτέχνες απέφευγαν να το κάνουν και εξακολουθούν να το αποφεύγουν. Καταλαβαίνω την ανάγκη της ιδιωτικής ζωής, αλλά το βρίσκω εγωιστικό και υποκριτικό να μην χρησιμοποιείς τη φήμη σου, ώστε να βοηθήσεις άλλους ανθρώπους να εκφραστούν. Είμαι ανοιχτή με τη σεξουαλικότητά μου. Πιστεύω ότι θα πρέπει να επιτρέπεται σε όλους να ελκύονται και από τα δύο φύλα. Κι αν μιλάμε για δύο ενήλικους που και οι δύο συμφωνούν ελεύθερα να αγαπιούνται μεταξύ τους, κανείς δεν πρέπει να διαμαρτύρεται ή να αντιτίθεται σε αυτή την αγάπη. Γιατί να μην ανησυχούμε για τον πόλεμο, τα βασανιστήρια και το κακό που υπάρχει σε αυτό τον κόσμο, από να τα βάζουμε με την αγάπη, το σεξ και το πάθος;
Έχετε ζήσει το μεγάλο έρωτα. Αν ναι, ήταν με άνδρα η γυναίκα;
Και με τους δύο…
Έχετε επισκεφθεί ποτέ τη χώρα μας; Σας άρεσε;
Ναι, την αγαπώ και θέλω να την επισκεφθώ και πάλι. Μελέτησα για χρόνια την ελληνική κουλτούρα στο σχολείο και για χρόνια μετέφραζα αρχαία ελληνικά σε λατινικά. Από τα 13 μέχρι και τα 18 μελετούσα αρχαία ελληνικά.
Αν θα αφιερώνατε ένα τραγούδι σας στους αναγνώστες μας, ποιο θα ήταν αυτό;
Το «Taste of Me (Bimbo Jones Remix)» που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες.
