Το Outview Film Festival στην 6η του χρονιά έχει κερδίσει την αναγνώριση και τον σεβασμό άλλων καταξιωμένων κινηματογραφικών φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο και πάντα επιδιώκει ακόμη σε αυτή τη δύσκολη οικονομική περίοδο-που το κάνει ακόμη πιο αναγκαίο-να προωθεί την ανοχή, την αποδοχή και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Φέτος το Outview Film Festival καλέστηκε από το Γαλλικό Ινστιτούτο να προσφέρει έναν προγραμματισμό ταινιών για το 13ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου.
Βλέποντας πάνω από 40 γαλλόφωνες ταινίες που συμμετέχουν σε LGBT κινηματογραφικά φεστιβάλ θέλαμε ταινίες που να αντιπροσωπεύουν όλο το φάσμα της queer κουλτούρας θέλαμε ταινίες από τους πιο ακραίους δημιουργούς του -όπως η Virginie Despentes που σόκαρε κοινό και κριτικούς με το Baise Moi (Γάμησε με)- ταινίες που δείχνουν το πλήθος των συναισθημάτων που μπορεί να δημιουργήσει μια ταινία με λίγες μόνο λέξεις (Quelque Jours de Repit) και τις νεότερες πιο σύγχρονες ματιές (L’age Atomique) χωρίς να ξεχνάμε τις παλιότερες κλασικές ταινίες που δημιούργησαν ένα κίνημα όπως η θρυλική ταινίαJe t’aime moi non plus και καταλήξαμε στις παρακάτω πέντε. Ελπίζουμε να σας αρέσουν και μην ξεχνάτε το δικό μας ραντεβού 3-13 Μαΐου στο Ινστιτούτο Θερβάντες. www.outview.gr
BYE BYE BLONDIE (Virginie Despentes, ΓΑΛΛΙΑ/ΒΕΛΓΙΟ/ΕΛΒΕΤΙΑ, 2011, 98′)
Πρωταγωνιστούν: Emmanuelle Béart, Béatrice Dalle, Soko, Clara Ponsot, Pascal Greggory, Stomy Bugsy, Gilles Duarte, Sasha Andres, Mélanie Martínez Llense, Jean-Marc Royon, Coralie, Julien Lucas, Lydia Lunch
ΣΥΝΟΨΗ
H Gloria είναι 40. Δεν έχει δουλειά, οικογένεια ούτε κάποιο σταθερό σπίτι και περνάει τον χρόνο της να τα τσούζει σε ένα μπαρ με την Nancy.
Η Frances είναι 40. Είναι μια παρουσιάστρια στην τηλεόραση, μένει στο Παρίσι και είναι παντρεμένη με τον επιτυχημένο συγγραφέα Claude. Κρυφά όμως η Frances πηγαίνει με γυναίκες και ο Claude με άντρες αλλά εξωτερικά φαίνονται ως το τέλειο ζευγάρι.
Στα ’80s, η Gloria γνώρισε την Frances σε ένα ψυχιατρείο και το έσκασαν μαζί. Τότε αγαπούσαν η μία την άλλη παράφορα και άγρια. Σεξ, ναρκωτικά και πανκ ροκ! Τότε όμως η ζωή τους χώρισε και τώρα 20 χρόνια μετά οι δρόμοι τους θα διασταυρωθούν ξανά.
Δώδεκα χρόνια μετά το αμφιλεγόμενο “Baise Moi” η Despentes διασκευάζει ακόμη ένα δικό της βιβλίο, το “Βye Bye Blondie” που αφηγείται τον έρωτα δύο γυναικών που συναντιούνται μετά από 20 χρόνια απουσίας κι έχει χαρακτηριστεί ως “μια πανκ-ροκ ρομαντική κωμωδία”. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους η Emmanuelle Béart και η Béatrice Dalle.
Η ταινία ήταν πρεμιέρα στο Γαλλικό Φεστιβαλ Κινηματογράφου Cheris – Cheris.
VIRGINIE DESPENTES
Η Virginie Despentes, γεννημένη το 1969, είναι μια Γαλλίδα συγγραφέας και κινηματογραφίστρια.
Εγκαταστάθηκε στην Lyon, όπου έκανε διάφορες δουλειές να συντηρηθεί, κι έχει υπάρξει, μεταξύ άλλων, πόρνη και κριτικός πορνογραφίας.
Το βιβλίο της “Les Jolies choses”, γυρίστηκε ως ταινία το 2001 με πρωταγωνιστές τους Marion Cotillard και Stomy Bugsy.
Το 2000 σκηνοθέτησε την πρώτη της ταινία, διασκευή του βιβλίου της, Baise Moi (Γάμησε με) που έκανε πρεμιέρα στο Berlin Porn Film Festival. Το αμφιλεγόμενο βιβλίο της είναι ένα σύγχρονο παράδειγμα των ταινιών exploitation.
Το 2006 δημοσίευσε το βιβλίο “King Kong Theory”, το οποίο έχει μεταφραστεί και στα
Αγγλικά και μιλάει για τις εμπειρίες της δουλεύοντας στην βιομηχανία του σεξ στην Γαλλία και το 2009 σκηνοθετεί το πρώτο της ντοκιμαντέρ “Mutantes (Feminist Porn Punk)”.
“Το θέμα της ταινίας, η γυναικεία ομοφυλοφιλία είναι ακόμη ένα θέμα ταμπού στις μέρες μας και σπάνια έχει θιχτεί σε ταινίες…Η Virginie Despentes είναι κάποια που θέλει να φτάσει στα άκρα αλλά είναι τρομερά μετριόφρων. Έτσι έπρεπε να βρω κάτι δυνατό αλλά και ευαίσθητο σε αυτό το ρόλο “.
Emmanuelle Béart
QUELQUE JOURS DE REPIT (Amor Hakkar, ΓΑΛΛΙΑ/ΑΛΓΕΡΙΑ, 2010, 80′)
Πρωταγωνιστούν: Marina Vlady, Amor Hakkar, Samir Guesmi
ΣΥΝΟΨΗ
Οι Hassan και Mohsen δραπετεύουν από το Ιράν, όπου η σχέση τους θα σήμαινε και το θάνατο τους, και πηγαίνουν στην Γαλλία. Όσο περιμένουν το τραίνο για το Παρίσι σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, ο Mohsen γνωρίζει την Yolande, που του προσφέρει δουλειά, στοργή και την ευκαιρία για μια ειρηνική ζωή. Ο Amor Hakkar σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ως ο ηλικιωμένος άντρας που διχάζεται ανάμεσα σε μια ασφαλή ζωή και τον έρωτα του για έναν νεαρότερο άντρα.
Η ταινία εξετάζει την φύση της αγάπης και της ευτυχίας και των θυσιών που κάνουμε για να τα αποκτήσουμε.
Προβολές σε: Frameline Festival, Seattle LGBT Film Festival, Sundance
***Πολλές φορές ο πιο επιτυχημένος τρόπος να αποτυπώσεις το δράμα σε μια ταινία είναι να το αφήσεις να βγει φυσικά με μια μινιμαλιστική προσέγγιση και να μην αναγκάσεις το θεατή να μοιραστεί τα συναισθήματα των χαρακτήρων που παρακολουθεί.*** Sundance
***Η λεπτότητα της σκηνοθεσίας θυμίζει το έργο του γνωστού Ιρανού σκηνοθέτη Abbas Kiarsatomi, ειδικά ο τρόπος με τον οποίο η κάμερα αποτυπώνει τις αλλαγές των σκηνών… Υπάρχει κάτι όμορφο και που σε στοιχειώνει στην ταινία του Hakkar κάτι που καταφέρνει χωρίς να σε βομβαρδίσει με διάλογο.*** Sundance
L’ÂGE ATOMIQUE (Héléna Klotz, ΓΑΛΛΙΑ, 2011, 67′)
Πρωταγωνιστούν: Nils Schneider, Dominik Wojcik, Eliott Paquet
H ταινία L’ÂGE ATOMIQUE ξεκινάει ως ένα ταξίδι ευχαρίστησης στην νυχτερινή ζωή του Παρισιού και καταλήγει στην εγκατάλειψη και την απογοήτευση σε ένα απόμακρο δάσος. Τι ψάχνει ο Victor και ο Rainer όταν επιβιβάζονται στο τραίνο που θα τους οδηγήσει σε ένα κλειστοφοβικό Παρίσι μέσα στην νύχτα; Έναν τεχνητό πλαστικό παράδεισο ενός κλαμπ, διασκέδαση, σεξ, ναρκωτικά αλλά θα βρουν και την λήθη. Η ταινία σε γεμίζει στεναχώρια, αυτό δεν είναι το Παρίσι της λογικής και του φωτός αλλά ένα επικίνδυνο μέρος όπου η βαρεμάρα και η απογοήτευση, εφήμερες συναντήσεις και γνωριμίες οδηγούν στην επιθετικότητα, την βία και την ψυχολογική κατάρρευση.
Ακολουθούμε τους νεαρούς στο ταξίδι τους στο βραδινό Παρίσι και η νύχτα φορτίζεται ερωτικά μεταξύ τους.
Θεματικά μπορουμε να πούμε ότι η ταινία L’ÂGE ATOMIQUE θυμίζει ταινίες των Robert Bresson,ακόμη και του Gus Van Sant. Η σκηνοθέτρια Héléna Klotz, δεν παριστάνει ότι καταλαβαίνει πλήρως τους χαρακτήρες της, είναι κάτι μυστήριο το οποίο δεν εξηγείται εύκολα αλλά μας προσκαλεί να δούμε καλύτερα τους ανθρώπους. Αξίζει να σημειώσουμε την επιβλητική μουσική της ταινίας από τον αδερφό της σκηνοθέτριας Ulysse Klotz, που αναμιγνύει Gothic electronica με στοιχεία techno.
Βραβείο FIPRESCI 2012 και Grand Jury Prize στην Berlinale 2012.
Héléna Klotz
Γεννήθηκε το 1979 στο Παρίσι. Η πρώτη της ταινία μικρού μήκους, LE LÉOPARD NE SE DEPLACE JAMAIS SANS SES TACHES, προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Locarno και βραβεύτηκε. Πέρα των δικών της πρότζεκτ εργάζεται στην ιστοσελίδα του Cahiers du Cinéma και στο κάστινγκ.
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Η ιστορία της ταινίας L’AGE ATOMIQUE είναι επίτηδες μπανάλ αλλά ελπίζω ότι τα συναισθήματα που δημιουργεί δύσκολα μπορεί να τα αρνηθεί κανείς. Μια βαθιά στεναχώρια που όμως εξαφανίζεται με τον ανέμελο ενθουσιασμό της επιθυμίας.
Νιώθουμε μια μελαγχολική ευφορία από τον Victor και τον Rainer, μια απόγνωση κάτι που χαρακτηρίζει την γενιά μου και αυτά που έχει χάσει.
Αλλά η φιλία υπάρχει, η στήριξη που προσφέρει αντέχει, είναι αδερφική και σε γεμίζει με θετική ενέργεια.
Το L’AGE ATOMIQUE δεν είναι μια κοινωνιολογική μελέτη για την εφηβεία, είναι μια ταινία που έγινε κατά την διάρκεια της «εφηβείας» των πρωταγωνιστών και συνδυάζει τα επίκαιρα, συναισθηματικά και διαχρονικά στοιχεία τους.
***Η βραβευμένη ταινία της Helena Klotz κάνει μια καινοτόμα χρήση ήχου και εικόνας για να εξερευνήσει το μυστήριο μιας ρομαντικής νεανικής φιλίας…Οπτικά και ακουστικά, η ταινία σε μαγεύει. Η κινηματογράφος Héléne Louvart βρίσκει εξωπραγματικές διαστάσεις στις σκιές, τον φωτισμό και το απόλυτο σκοτάδι ενώ καταφέρνει και αποτυπώνει πραγματικές στιγμές συναισθήματος και βαθύ στοχασμού στα πρόσωπα των χαρακτήρων…*** Hollywood Reporter
HOMME AU BAIN(Christophe Honoré, ΓΑΛΛΙΑ, 2010, 72′)
Πρωταγωνιστούν: Francois Sagat, Chiara Mastroianni, Dustin Segura-Suarez
Ο περιβόητος πορνοστάρ Francois Sagat είναι ο Emmanuel, το μισό ενός συμπαθητικού γκέι ζευγαριού που κάνουν τα πάντα να αποδείξουν ότι δεν είναι ερωτευμένοι μεταξύ τους. Μια ταινία διαλογισμός πάνω στην αντρική νοοτροπία και το αντρικό σώμα, o βραβευμένος σκηνοθέτης Christophe Honoré (Love Songs, Dans Paris, Close to Leo) εξετάζει λεπτομερώς την αγάπη και την επιθυμία.
Ο Honore ισχυρίζεται ότι έμπνευση της ταινίας αποτελεί ο Gustave Caillebotte, ένας από τους πιο λιγότερο αναγνωρισμένους Γάλλους ιμπρεσιονιστές και ο τίτλος της ταινίας είναι από τον περίφημο πίνακα του “Man at Bath,” στον οποίο βλέπουμε έναν γυμνό άντρα από πίσω να στεγνώνεται με μια πετσέτα.
Προβολές σε: Seattle LGBT Film Festival, Brisbane Queer Festival, Locarno Film Festival κ.ά.
Christophe Honoré
Συγγραφέας και σκηνοθέτης, γεννήθηκε το 1970 στο Carhaix της Γαλλίας. Μετακόμισε το ’95 στο Παρίσι και τότε ήταν που ξεκίνησε και να γράφει. Το βιβλίο του “Tout contre Léo (Close to Leo)” που έγραψε το ’96 μιλάει για τον HIV και ήταν γραμμένο για ένα νεαρό κοινό. Το γύρισε ως ταινία το 2002.
Η ταινία του “Dans Paris” που γύρισε το 2006, είχε ως αποτέλεσμα να τον χαρακτηρίσουν ως τον διάδοχο του Nouvelle Vague Κινηματογράφου. Το 2007, η ταινία του “Les Chansons d’amour” επιλέχθηκε να προβληθεί στο Φεστιβάλ Καννών το 2007.
***Γυρισμένη σε μια κάμερα χειρός από τον Stephane Vallee είναι μια τεχνική που δεν έχει σκοπό να πιάσει την «ομορφιά» και μας δίνει μια αίσθηση οικειότητας…***Variety
***Η μουσική επιλογή του Honore για την ταινία είναι αλάνθαστη με μια μίξη από κλασσική και ποπ μουσική.***Variety
***Ο Christophe Honoré έχει γυρίσει μια σειρά αγαπημένων ταινιών τα τελευταία χρόνια που του έχουν εξασφαλίσει μια θέση ανάμεσα στους γίγαντες του σύγχρονου Γαλλικού κινηματογράφου***Locarno
***Η μινιμαλιστική προσέγγιση του Honoré για την ζωή δύο γκέι αντρών που κάνουν ένα «διάλλειμα» στη σχέση τους λειτουργεί εξαιρετικά ως μια μελέτη χαρακτήρων.***Locarno
JE T’AIME MOI NON PLUS (Serge Gainsbourg, ΓΑΛΛΙΑ, 1976, 90’)
Πρωταγωνιστούν: Joe Dallesandro , Jane Birkin, Hugues Quester, Gérard Depardieu
Μια ταινία που βλέπει κατάματα και καταγράφει τις ολέθριες συνέπειες της επιθυμίας. Μια ταινία χωρίς αγάπη. Ένα αγόρι που αγαπά ένα άλλο αγόρι, ένα κορίτσι που κινείται και φλερτάρει σαν αγόρι , το ανεξέλεγκτο ερωτικό σκίρτημα ανάμεσά τους. Το γνήσια επαναστατικό σμίξιμο δυο κορμιών που σπαράσσονται από μια πρωτόγνωρη και γι αυτούς σεξουαλική έλξη.
Serge Gainsbourg
O Serge Gainsbourg, (1928 – 1991) ήταν ένας Γάλλος μουσικός, ηθοποιός και σκηνοθέτης. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους πιο κορυφαίους μουσικούς του κόσμου και η επιρροή του είναι φανερή σε πολλά σύγχρονα συγκροτήματα και μουσικούς.
Η ταινία Je t’aime moi non plus ήταν η πρώτη που σκηνοθέτησε. Η πρωταγωνίστρια της ταινίας Jane Birkin ήταν η σύντροφος του εκείνη την περίοδο. Η ταινία έχει πολλούς συμβολισμούς για το σεξ και το θάνατο, κάτι που χαρακτήριζε την πλειοψηφία του έργου του Gainsbourg
***Υπάρχουν ταινίες που διχάζουν το κοινό και το Εγώ Δεν Σ’ Αγαπώ (παλιός τίτλος Ερωτικό Τρίο) είναι μία από αυτές. Όμως πάει και παραπέρα καταφέρνοντας να διχάσει ακόμα και τον ίδιο θεατή μέσα στην ίδια ταινία. Αυτή η διπλή ιανική τάση είναι τόσο εμφανής, που μπορεί να κάνει κάποιον να δηλώσει πως ταυτόχρονα το λάτρεψε και το μίσησε…*** Myfilm.gr
*** ένα φιλμ σαν το «Εγώ δεν σε αγαπώ» (Je t΄ aime… moi non plus) παραγωγής 1976 του Σερζ Γκενσμπούργκ- στην εποχή του είχε κάνει πάταγο με τις ακραίες σεξουαλικές σκηνές του και τη «ματιά» του, κάνοντας τους μισούς σινεφίλ να τη λατρεύουν και τους άλλους μισούς να τη σιχαίνονται- μοιάζει σήμερα σαν να εγκαινίασε (τότε) την εποχή του έρωτα χωρίς αγάπη, του σεξ χωρίς ερεθισμό και… εκσπερμάτιση. Απ΄ αυτήν τη σκοπιά, το φιλμ του Γκένσμπουργκ μπορεί να θεωρηθεί και κοινωνιολογικό σχόλιο πάνω στην αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι μας…*** SevenFilms
