Αθήνα, 20 Ιουνίου 2011
Το Κέντρο Ζωής με αφορμή πολλές ανώνυμες καταγγελίες και σοβαρά περιστατικά καταπάτησης των κοινωνικών δικαιωμάτων ανθρώπων που ζουν με HIV/AIDS, ζητά από την Πολιτεία να παρέμβει άμεσα για να σταματήσουν οι παραβιάσεις και να αναπτύξει μακροπρόθεσμα και αποτελεσματικά προγράμματα εκπαίδευσης και πρόληψης. «Φέτος, το Κέντρο Ζωής αφιερώνει όλες τις δράσεις του στην προβολή των κοινωνικών δικαιωμάτων των οροθετικών με στόχο τη μείωση των προκαταλήψεων, του στιγματισμού και των διακρίσεων», δηλώνει η κοινωνική λειτουργός του Κέντρου Ζωής, Άννα Καβούρη.
Μέσα στα τελευταία δύο χρόνια, από τα περιστατικά που γνωστοποιήθηκαν στο Κέντρο Ζωής αναφέρουμε ενδεικτικά τα εξής:
- To 2009 το Κέντρο Ζωής υπέβαλε αναφορά στον Συνήγορο του Πολίτη, εκπροσωπώντας εξυπηρετούμενο, σύμφωνα με την οποία, για την εγγραφή των επιλεγέντων στις Επαγγελματικές Σχολές και τα Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης του Οργανισμού Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (OTEK) απαιτείτο προσκόμιση ιατρικών εξετάσεων συμπεριλαμβανομένων εξετάσεων για HIV/AIDS. Μετά από παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη, ο ΟΤΕΚ ανέστειλε την απαίτηση ιατρικής εξέτασης για HIV/AIDS για το έτος 2009-10.
- Το 2010 σύμφωνα με καταγγελία που έφτασε στο Κέντρο Ζωής, από την Δ/νση Πρόνοιας Μυτιλήνης, το Παπάφειο Κέντρο Παιδικής Μέριμνας διέγραψε ένα οροαρνητικό αγοράκι 9 ετών του οποίου η μητέρα είναι οροθετική, με τη δικαιολογία ότι το παιδί έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας και σύμφωνα με τον Κανονισμό Λειτουργίας ,στο ίδρυμα φιλοξενούνται μόνο υγιή παιδιά.
Οι παραβιάσεις δείχνουν ότι ακόμα και σήμερα, 28 χρόνια μετά την πρώτη διάγνωση του HIV στη χώρα μας, επικρατεί φόβος και αμφισβήτηση για τους τρόπους μετάδοσης του HIV, που οδηγεί στις προκαταλήψεις και τις διακρίσεις απέναντι στα οροθετικά άτομα και καταδεικνύει την ανεπάρκεια της χώρας μας στην ενημέρωση και εκπαίδευση του γενικού πληθυσμού.
Οι αποσπασματικές προσπάθειες όπως καμπάνιες ενημέρωσης και ομιλίες , δεν αντιμετωπίζουν επαρκώς το πρόβλημα, χρειάζεται μια οργανωμένη και συστηματική εκπαίδευση των νέων, των επαγγελματιών στον χώρο της υγείας – καθώς πληθαίνουν τα περιστατικά ιατρονοσηλευτικού προσωπικού που αρνείται τις υπηρεσίες του σε οροθετικά άτομα -, των εκπαιδευτικών, των δημόσιων λειτουργών κλπ.
Οι προκλήσεις σε σχέση με τα δικαιώματα είναι πολλές, καθώς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν νόμοι που να προστατεύουν τα δικαιώματα των οροθετικών. Η προστασία τους απορρέει μόνο από τις παγκόσμια παραδεκτές αρχές περί προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ατομικών ελευθεριών, τις διεθνείς συμβάσεις και διακυρήξεις, το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Οι καταγγελίες που γίνονται ανώνυμα στο Κέντρο Ζωής και δεν έχουν δει τα φώτα της δημοσιότητας είναι πλέον δεκάδες. Πολλές είναι και οι παραβιάσεις των δικαιωμάτων σε όλα τα κοινωνικά πλαίσια (εργασία, νοσοκομεία, σχολεία κτλ) οι οποίες δεν λαμβάνουν καν την μορφή καταγγελίας, εξαιτίας του έντονου φόβου στιγματισμού των οροθετικών, ακόμη και αν οι ίδιοι διαβεβαιώνονται ότι θα διαφυλαχθεί η ανωνυμία τους. Τέλος, η θέσπιση νόμων δεν είναι η λύση, θα πρέπει πρωταρχικά να γίνει συνείδηση στον κόσμο ότι η HIV λοίμωξη έχει πολύ συγκεκριμένους τρόπους μετάδοσης και ότι κανείς δεν κινδυνεύει μέσω της καθημερινής κοινωνικής επαφής.
Για περισσότερες πληροφορίες και συνεντεύξεις, παρακαλούμε επικοινωνήστε με την κυρία Άννα Καβούρη στα τηλέφωνα 210 72 94 747, 210 72 33 848, fax 210 72 40425 και email: [email protected].
