Ακόμα και μέσα στο πιο μοντέρνο μπαρ της Βηρυτού, ανάμεσα στους βελούδινους καναπέδες με τον ατμοσφαιρικό φωτισμό, ο Ram τρέμει από το φόβο μήπως και αποκαλυφθεί. Ανασήκωσε τα (πράσινα) μάτια του προς το μέρος του μεταφραστή και μετά πίσω σε έμενα. Μας μιλούσε πολύ σιγά αν και δεν υπήρχε κανείς άλλος στο δωμάτιο.
«Πιστεύω ότι έχω στοχοποιηθεί για δύο λόγους. Επειδή είμαι Δρούζος και επειδή είμαι ομοφυλόφιλος. Μας το δήλωσαν.. Είστε όλοι ανώμαλοι και σκοπεύουμε να σας σκοτώσουμε για να σώσουμε τον κόσμο».
Ο εφιάλτης για τον Ram ξεκίνησε ένα ζεστό καλοκαίρι, όταν στα 19 του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι του στη Δαμασκό για τη Βηρυτό. Ακόμα και στη Δαμασκό, το προπύργιο του καθεστώτος του Άσαντ όπου η ελίτ συνεχίζει να χορεύει και να πίνει κοκτέιλ στα νυχτερινά μαγαζιά, η κοινωνία έχει πέσει σε ένα χαοτικό τέλμα. Εγκληματικές συμμορίες δρουν με ατιμωρησία και ακραίες ισλαμιστικές ομάδες ενισχύουν την παρουσία τους.
Μάλλον ήταν θέμα χρόνου μέχρι ο Ram να γίνει ο επόμενος στόχος. Είναι Δρούζος, μέλος μιας μικρής θρησκευτικής ομάδας στη Συρία και προέρχεται από μια πλούσια οικογένεια, γνωστή για την υποστήριξη της προς το καθεστώς του Άσαντ. Από την αρχή της επανάστασης γνώριζε ότι αυτά τα στοιχεία θα τον έβαζαν σε κίνδυνο. Αλλά η ομοφυλοφιλία του ήταν ακόμα ένα μυστικό ανάμεσα σε αυτόν και τους gay φίλους του. Ποτέ του δεν πίστευε ότι θα αναγκαζόταν τελικά να εγκαταλείψει το σπίτι του.
«Δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από έναν φίλο μου», δηλώνει. «Μου ζήτησε να περάσω από το σπίτι του, επειδή είχε χάσει όλα του λεφτά και χρειαζόταν βοήθεια. Δεν μπορούσα να του αρνηθώ τίποτα, για αυτό και πήγα αμέσως».
Αλλά ο Ram έπεσε σε παγίδα.
«Όταν έφτασα στο σπίτι, ένας εύσωμος άνδρας περίμενε. Είχε γένια και κρατούσε ένα ηλεκτροφόρο γκλοπ. Μου είπε να περάσω μέσα και επειδή φοβόμουν ότι θα με χτυπούσε με το γκλοπ, έκανα ότι μου ζήτησε. Το σπίτι αυτό ήταν πάντα ένα μέρος χαράς και απόλαυσης, αλλά τώρα είχε τη μυρωδιά του αίματος».
Ο φίλος που είχε τηλεφωνήσει στoν Ram βρισκόταν δεμένος, ενώ αιμορραγούσε στο πάτωμα. Μαζί του και ένας άλλος φίλος τους που είχε πέσει στην ίδια παγίδα. Σε λίγα λεπτά ο Ram βρισκόταν ακριβώς στην ίδια θέση.
Για τις επόμενες ώρες, ο Ram βρισκόταν σε μια κατάσταση εκτεταμένων βασανιστηρίων. «Ένας από εμάς είπε ότι βιάστηκε με κάτι και αιμορραγούσε. Έκλαιγε από τον πόνο και πιστεύω πως φοβόταν ότι θα κάνουν το ίδιο και σε εμένα. Και οι δύο μας πάντως είχαμε νιώσει το χτύπημα του ηλεκτροφόρου γκλοπ στους όρχεις μας.
«Τρεις ώρες αργότερα, μια ομάδα έφτασε στο σπίτι με ένα Range Rover. Ξέραμε ότι σκοπεύανε να μας πάνε κάπου αλλού, επειδή το σπίτι βρισκόταν σε μια περιοχή που δεν άνηκε στους επαναστάτες. Θέλανε να μας βάλουν πίσω και να μας πάνε σε ένα δικό τους μέρος. Όταν με βγάλανε έξω από την είσοδο του σπιτιού, άδραξα την ευκαιρία. Δεν είχαν δέσει τα χέρια μου σφιχτά και έτσι τα σχοινιά είχαν χαλαρώσει αρκετά. Κλώτσησα τον άνδρα που με κρατούσε στα γεννητικά όργανα και έτρεξα γρήγορα προς το παζάρι. Γνώριζα ότι ο στρατός ήταν εκεί και έτσι οι απαγωγείς δεν μπορούσαν να με κυνηγήσουν. Ούρλιαζα για βοήθεια. Δεν φορούσα παπούτσια και το πουκάμισο μου ήταν κομματιασμένο. Παράλληλα όμως, ευχαριστούσα το Θεό που ήμουν ζωντανός».
Μέσα στη σύγχυση και στο φόβο του, ο Ram δε μπόρεσε να καταλάβει ποιοι ήταν αυτοί που τον απήγαγαν και γιατί. Ο ίδιος, υποστηρίζει ότι είναι σίγουρος πως πρόκειται για μέλη μιας σκληροπυρηνικής ισλαμιστικής ομάδας, η οποία έχει εμφανιστεί στη Συρία από τότε που ξεκίνησε ο εμφύλιος. Λέει επίσης, ότι ο άνδρας που του έδεσε τα χέρια ήταν από τη Συρία, όχι όμως από τη Δαμασκό αλλά από την πόλη Deir Ezzor που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με το Ιράκ και έχει υποστεί τους περισσότερους βομβαρδισμούς από οποιαδήποτε άλλη συριακή πόλη.
Πιο πρόσφατα επίσης, υπήρξε το πεδίο μάχης για τη σύγκρουση ανάμεσα στις ταξιαρχίες του ελεύθερου Συριακού στρατού και των ξένων ισλαμιστικών ομάδων της Αλ Κάιντα, όπως η Jabhat al-Nusra, η μεγαλύτερη και πιο γνωστή εξτρεμιστική ομάδα στη Συρία. Εν τω μεταξύ, πιστεύει (ο Ram) ότι οι 4 άνδρες που ήρθαν να τους πάρουν από το σπίτι με το Range Rover, ήταν Τσετσένοι αφού μπορούσαν εύκολα να αναγνωριστούν από την ενδυμασία, το χρώμα του δέρματος και τη γλώσσα που μιλούσαν. Και αυτοί έιχαν έρθει στη Συρία σε μεγάλους αριθμούς τα τελευταία χρόνια, συμμετέχοντας ή δημιουργώντας τις δικές τους εξτρεμιστικές πολεμικές ομάδες.
«Είμαι σίγουρος ότι όλοι τους ήταν μέλη της Jabhat al-Nusra, επειδή μιλούσαν πολύ για τη θρησκεία. Μου ζητούσαν συνέχεια να δηλώνω ότι ο Αλλάχ είναι ο μοναδικός θεός. Μου είπανε επίσης, ότι επιτρεπόταν να με σκοτώσουν μιας και ήμουν Δρούζος».
Μετά τη δοκιμασία του, ο Ram φοβόταν ότι θα μπορούσε να πέσει ξανά θύμα απαγωγής ή επίθεσης εάν παρέμενε στη Δαμασκό. Μάζεψε λοιπόν κάποια πράγματα, συγκέντρωσε όσα χρήματα μπορούσε να βρει και πέταξε για το Λίβανο με στόχο να ξαναρχίσει τη ζωή του. Ακόμα και εδώ παραμένει πολύ φοβισμένος, μιας και πιστεύει ότι το όνομα του βρίσκεται στη λίστα των εξτρεμιστικών ομάδων.
Ο Ram είναι ένας από τους αρκετούς gay Σύριους που προσπαθούν να βρουν καταφύγιο στη Βηρυτό. Όλοι τους εγκατέλειψαν τη Συρία, όταν η ομοφυλοφιλία τους έγινε γνωστή και η ζωή τους απειλήθηκε να βυθιστεί στο χάος και στον πανικό που επικρατεί στη χώρα. Ακόμα και τώρα φοβούνται ότι θα τους ανακαλύψουν και θα τους πιάσουν. Παρόλα αυτά, κάποιοι συμφώνησαν να μιλήσουν, επειδή πιστεύουν ότι αυτό που συνέβη στους ίδιους συμβαίνει και σε πολλούς ακόμα ομοφυλόφιλους άνδρες που βρίσκονται εγκλωβισμένοι μέσα στη χώρα.
Στη βόρεια Συρία υπάρχουν αναρίθμητες πόλεις και χωριά, όπου το καθεστώς έχει ανατραπεί από τους επαναστάτες για να αντικατασταθεί από μια άλλη μορφή τυραννίας, προωθούμενη από ξένους Τζιχάντ πολεμιστές, οι οποίοι έχουν έρθει για να πάρουν μέρος σε ένα –όπως πιστεύουν-ιερό πόλεμο. Όταν οι ταξιαρχίες των Μουτζαχεντίν εμφανίστηκαν στη Συρία, υποστήριξαν ότι η αποστολή τους ήταν να βοηθήσουν τους επαναστάτες να πολεμήσουν εναντίον του Άσαντ. Τους τελευταίους μήνες και ενώ οι ισλαμιστικές ομάδες έχουν μετατραπεί σε μετριοπαθείς επαναστάτες, έχει καταστεί σαφές ότι η αποστολή αυτή δεν ήταν ποτέ αληθινή.
Για τον Shadi, η παρουσία της ομάδας Jabhat al-Nusra σήμανε την αρχή μιας εποχής τρόμου. «Όλα ξεκίνησαν ότι ένας gay φίλος μου εξαφανίστηκε. Όταν εμφανίστηκε δύο εβδομάδες αργότερα, ήταν σαφές ότι είχε μεταφερθεί στην κατασκήνωση εκπαίδευσης των Nursa. Μετά από αυτό άρχιζε να απειλεί όλους τους gay φίλους του ότι θα καταδώσει τα στοιχεία τους, χρησιμοποιώντας τις φωτογραφίες και τα βίντεο που είχε. Μας είπε ότι μπορούσε απλά να μας σκοτώσει με το παρουσιάσει στους Nursa κάποια απόδειξη ότι είμαστε gay».
Όταν δύο από τους φίλους του Shadi αρνήθηκαν να δώσουν λεφτά, πλήρωσαν με τη ζωή τους. «Τους πυροβόλησε χρησιμοποιώντας μία σφαίρα για τον καθένα. Μετά από αυτό, φήμες άρχισαν να κυκλοφορούν στην πόλη, ότι πυροβολήθηκαν επειδή ήταν gay. Προσπαθήσαμε να τις καλύψουμε, λέγοντας ότι σκοτώθηκαν επειδή ήταν υποστηρικτές του καθεστώτος, αλλά ο εκβιαστής των Nursa συνέχιζε να απειλεί και τους υπόλοιπους από εμάς».
Τελικά, μιας και ο εκβιαστής βαρέθηκε να περιμένει τα λεφτά του, πήγε στους γονείς του Shadi με τις φωτογραφίες. «Ο αδερφός μου είδε όλες τις φωτογραφίες. Έχασα επαφή με όλους, εκτός από τη μαμά μου». Ο Shadi βρήκε καταφύγιο αρχικά σε ένα κοντινό χωριό και στη συνέχεια στο γειτονικό Λίβανο.
Ο Shadi πιστεύει ότι οι υπόλοιποι gay φίλοι του «μπήκαν» στη Jabhat al-Nusra, σαν μέτρο προστασίας. Αλλά όπως όλοι οι gay άνδρες που επιλέγουν να πάνε με τους εξτρεμιστές, θέτουν τον εαυτό τους σε μια πολύ επικίνδυνη θέση.
Ο Jihad, ένας 28χρονος από την πόλη Χομς, ήξερε πως η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο, όταν κάποια «gay μέλη» της Jabhat al-Nusra πήραν κάποια ακραία μέτρα για να κρύψουν την ομοφυλοφιλία τους. «Ο φίλος μου σκοτώθηκε, αφού κοιμήθηκε πρώτα με τρία μέλη της οργάνωσης. Οι γείτονες είπαν πως τον βασάνιζαν για αρκετές ώρες και μετά τον πυροβόλησαν στο πόδι, στο πλευρό, στον ώμο και τελικά στο κεφάλι. Πήρα το σώμα του από την αστυνομία μαζί με την αδερφή του για να το θάψουμε.
Μετά από το φόνο, το όνομα του Jihad μπήκε στη λίστα των Nursa. «Υποστήριξαν πως κάνουμε ανήθικα πράγματα και για αυτό μας έβαλαν σε μια λίστα με άτομα που έπρεπε να σκοτώσουν», δήλωσε ο Jihad. «Την ίδια στιγμή βρισκόμουν στη λίστα του καθεστώτος, γιατί είχα συμμετάσχει σε μια επαναστατική σελίδα στο Facebook».
Η πλειονότητα των gay ανδρών που εγκατέλειψαν τη Συρία τους τελευταίους μήνες, όπως ο Ryan και ο Shadi, έφυγαν για να γλιτώσουν από τα βασανιστήρια και το θάνατο που τόσο απλόχερα θα τους προσέφεραν οι εξτρεμιστικές ομάδες, οι οποίες αυξάνουν τη δύναμή τους στις περιοχές όπου το καθεστώς έχει υποχωρήσει. Ακόμα όμως και στις περιοχές όπου ο Άσαντ έχει την κυριαρχία, ένα αυξανόμενο κύμα εγκληματικότητας έχει κατακλύσει τα πάντα με την κοινότητα των ομοφυλόφιλων να είναι η πιο ευάλωτη.
Ο Steve ένας μεσοαστός από τη Δαμασκό, απολάμβανε μια άνετη ζωή πριν από την επανάσταση. Δούλευε στις δημόσιες σχέσεις, έπαιρνε έναν καλό μισθό και είχε και τον σύντροφό του, αν και κρατούσε τη σεξουαλικότητα του μυστική από την οικογένεια του. Όταν μια φορά είχε συλληφθεί σε ένα gay party, χρησιμοποίησε τις επαφές του για να κλείσει την υπόθεση.
Μετά όμως ήρθε η επανάσταση. «Όλα έγιναν ένα χάος. Άρχισα να δέχομαι τηλεφωνήματα από κάποιο που έλεγε πως έπρεπε να του δώσω λεφτά, αλλιώς θα έλεγε στην οικογένεια μου ότι είμαι gay. Άλλαξα τον αριθμό μου αλλά οι κλήσεις συνεχίστηκαν».
Στην αρχή ο Steve πλήρωσε τον εκβιαστή. Αρραβωνιάστηκε επίσης με μια κοπέλα για να σταματήσει τις φήμες. Τελικά όμως έγινε αυτό που φοβόταν. Τον απήγαγαν. «Τους έδωσα 600 δολάρια, το τηλέφωνο μου και την τσάντα μου και με άφησαν. Την επόμενη μέρα όμως με απήγαγαν ξανά».
Με το φόβο ότι όλο αυτό θα κατέληγε στο θάνατο και ενώ δεν μπορούσε να ζητήσει τη βοήθεια από την οικογένεια του, έφυγε και ήρθε στη Βηρυτό. «Είπα στους δικούς μου ότι οι άνθρωποι διαδίδουν φήμες επειδή με ζηλεύουν. Νομίζω ότι έχουν μπερδευτεί. Δεν ξέρουν τι να πιστέψουν. Η ομοφυλοφιλία δεν είναι επιτρεπτή σε αυτήν την κουλτούρα και τώρα οι εγκληματίες χρησιμοποιούν οποιαδήποτε αδυναμία για να βγάλουν λεφτά».
Ακόμα και πριν από την επανάσταση, οι ομοφυλόφιλοι άνηκαν στις πιο «ευπαθείς» ομάδες. «Οι gay είναι οι πιο ευάλωτοι στην κακομεταχείριση. Γι’ αυτό και κακομεταχειρίζονται παντού και από όλους», υποστηρίζει ο Shadi.
H Patricia el-Khoury είναι μια ψυχολόγος με έδρα τη Βηρυτό, η οποία παρέχει υποστήριξη σε κάποιους από τους πιο «τραυματισμένους» ομοφυλόφιλους που έφυγαν από τη Συρία. Η ίδια υποστηρίζει πως είναι η δική τους απομόνωση που έχει τη μεγαλύτερη ψυχολογική επίδραση και τους κάνει πιο ευάλωτους από τους 10.000 πρόσφυγες που διέφυγαν στο Λίβανο. «Η ενοχή είναι παντού, όταν μιλώ με αυτούς τους άνδρες», δηλώνει. «Αισθάνονται ότι είναι δικό τους λάθος που χάσανε τις οικογένειες τους».
Ο Λιβανέζος gay ακτιβιστής, Bertho Masko δηλώνει ότι οι περισσότεροι gay από τη Συρία, όταν έρχονται στο Λίβανο μένουν σε φθηνά ξενοδοχεία μοιράζοντας το χώρο με δύο ή τρεις αγνώστους, είτε κοιμούνται στο δρόμο. Και στις δύο περιπτώσεις είναι ευάλωτοι σε εγκλήματα. Οι τυχεροί μπορεί να βρουν κάποιο φίλο που θα τους φιλοξενήσει για κάποιο διάστημα. «Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η διαμονή τους. Αυτό που θέλω να κάνω είναι να νοικιάσω δύο μεγάλα διαμερίσματα στη Βηρυτό, το οποίο θα μπορούν να χρησιμοποιούν όταν πρωτοέρχονται εδώ».
Αν και οι περισσότερος κόσμος στο Λίβανο νιώθει συμπάθεια για τους άτυχους γείτονες του, το μεγάλο κύμα προσφύγων που έχει δεχτεί η χώρα έχει πυροδοτήσει κάποια έντονα και επικίνδυνα αντί-συριακά αισθήματα.
Όπως χαρακτηριστικά δηλώνει και ο Steve: «Στη Βηρυτό δεν υπάρχουν προβλήματα με τους gay. Υπάρχουν όμως πολλά προβλήματα με του Σύριους. Δεν νιώθω ασφαλής εδώ».
πηγή: www.vice.com
