“There’s not a drug on earth that can make life meaningful”
*Γράφει ο Παναγιώτης Σταματόπουλος*
Με τι καρδιά να συστήσεις σε κάποιον, οποιονδήποτε, ένα έργο που δεν είναι ευχάριστο, ή εύκολο, αλλά τόσο σκοτεινό που αψηφά κάθε έννοια κάθαρσης του θεατή; Ένα έργο που ζητά τη λύτρωση, αλλά δεν τη δίνει;
Η Sarah Kane στο κύκνειο άσμα της, “4.48 Ψύχωση”, δεν γράφει -πιστεύω- για κανέναν αποδέκτη. Καταγράφει την απελπισμένη κραυγή ενός ανθρώπου ο οποίος βυθίζεται στην ψυχοπαθολογία του, λυγίζεται από την κατάθλιψη, επιθυμεί την αγάπη και χάνει τον έλεγχο του εαυτού του… Επισήμως, θα το χαρακτηρίσουμε ως μεταδραματικό έργο, αφού αψηφά κάθε έννοια αφήγησης, χρόνου και δομής. Θα το συζητήσουμε ως σκοτεινό, δυσβάσταχτο ή περίεργα οικείο, αλλά ποτέ δεν θα το κατανοήσουμε: δεν παύει να είναι η εξωτερικευμένη απελπισία της Sarah.
Η Μπρούσκου, με τη λιτή και γεμάτη συμβολισμούς σκηνοθεσία της, επιχειρεί να παρουσιάσει την κραυγή αυτή με καθαρότητα, ειλικρίνεια και -πάνω από όλα- έμφαση στον άνθρωπο που υποφέρει. Οι ηθοποιοί χρησιμοποιούν μία βιντεοκάμερα που εστιάζει στο πρόσωπό τους για να το προβάλλει σε ένα πάνι πίσω από τη σκηνή: η έμφαση πέφτει στα δάκρυα, στο παραμορφωμένο από τον πόνο πρόσωπο, στους σπασμούς, στην πληγή. Η ζωντανή μουσική δημιουργεί μία αντίθεση με τη φρίκη, σαν αντίστιξη όπου δύο μελωδίες συνυπάρχουν. Από τη μία η ωμότητα της διάλυσης και από την άλλη ένας γλυκός ήχος.
Αυτή η σκηνοθετική προσέγγιση ουσιαστικά αναδεικνύει την υπαρξιακή αγωνία που διέπει το “4.48 Ψύχωση”: την επιθυμία για ζωή, η οποία διαλύεται από την ασθένεια, και συνάμα την ανάγκη για το αυτεξούσιο, το αυθύπαρκτο σε ένα μυαλό που παραδίδεται στο νοητικό ίλιγγο. Η μόνιμη πάλη αντανακλάται και στις δύο περσόνες της πρωταγωνίστριας (Παρθενόπη Μπουζούρη και Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου), αλλά και στις στιγμές που το ίδιο το κείμενο περνά από το σκοτάδι στο φως και από τον πανικό στη νηφαλιότητα.
Κοντά στο θέατρο της σκληρότητας του Artaud, το “4.48 Ψύχωση” οδηγεί το θεατή πέραν από το καθημερινό, πέραν από κάθε comfort zone, στη σκληρή πραγματικότητα της κατάθλιψης, στις σιωπηλές κραυγές του διπλανού μας.
Σκηνοθεσία-μετάφραση-κάμερα-σχεδιασμός χώρου: Άντζελα Μπρούσκου
Μουσική – Σχεδιασμός ήχου: Nalyssa Green
Συμμετέχουν: Άντζελα Μπρούσκου, Παρθενόπη Μπουζούρη ,Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου, Nalyssa Green
Bios – Εξερευνώντας τον αστικό πολιτισμό / Πειραιώς 84, 104 35 Αθήνα/
Τ 210 3425335/ www.bios.gr/ [email protected]
BIOS Basement
Διάρκεια παραστάσεων: 9 Ιανουαρίου – 24 Φεβρουαρίου 2014
Παραστάσεις: Πέμπτη – Κυριακή και εκτάκτως Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου
Έναρξη: 21.00
Τιμή Εισιτηρίου: 10 ευρώ (ενιαίο)
