Από σημερινό ποστ παιδιού από την κοινότητά μας. Νομίζω δε χρειάζεται να σχολιάσω. Σκοτεινές εποχές.
“Τι νύχτα.
Βγαίνουμε με μια φίλη μου και ένα date της, πίνουμε, τρώμε, πίνουμε, μαγευόμαστε σε μια ανοιχτή βραδιά ταγκό στην Ερμού και καταλήγουμε sodade, πίνει ο τύπος, τσαντίζεται αυτή, φεύγει και αρχίζει ο τύπος να μου την πέφτει. Τον παίρνω παραμάσχαλα να τον πάω Ομόνοια να πάρει το 500 να πάει σπίτι του, δεν είχα λεφτά για ταξί, στο δρόμο περνάνε φίλοι και γνωστοί με μηχανάκια και αυτοκίνητα και έπεσε καλιάρντεμα, φτάνουμε ομόνοια και σταματάει μια μηχανή με δύο Έλληνες και μας λέει
“Είστε γκέι;”
τους λέω “Ναι, τρέχει πρόβλημα;” και φεύγουν,
καθόμαστε στην στάση δεν προλαβαίνω να ανοίξω το πακέτο από τα τσιγάρα σκάνε οι τύποι τρέχοντας νίντζα στυλ “ποιόν είπες γκέι ρε;” φωνάζουν και αρχίζουν το ξύλο. Έφαγα μπουνιές, έβγαλα αίματα, είδα το πεζοδρόμιο δίπλα μου, είδα να κλωτσάνε το παιδί στο κεφάλι. Έδωσα και εγώ, έβγαλα το κινητό κάλεσα το 100 και έφυγαν τρέχοντας. Τρέχει ο Πακιστανός περιπτεράς, τρέχει και ένα πρεζάκι η Πωλίνα, έφτασε και η αστυνομία. Τους λέω θέλω να το καταγγείλω ως ομοφοβικό περιστατικό καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Τους εξήγησα. Οι μπάτσοι πολύ συνεργάσιμοι και ανθρώπινοι.
Τους λέω πριν λίγες μέρες πέρναγα από Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής που έχετε τα ματ με το αγόρι μου και μας κορόιδευαν οι αστυνομικοί, σήμερα έφαγα ξύλο εδώ, για να καταλάβετε τι παίζει. Ο Πακιστανός μου λέει συγνώμη που δεν βοήθησα, αλλά κάθε μέρα τρώμε ξύλο από αυτούς δεν ήθελα να μπλέξω την ώρα που δουλεύω, η Πωλίνα μου σκούπιζε τις πληγές με νερό, την κέρασα το μισό πακέτο τσιγάρα και μου λέει μια Yamaha μαύρη ΧΤ ήταν δεν πρόλαβα να δω νούμερο, σάμπως πρόλαβα εγώ; Πήγα στο τμήμα κατήγγειλα το περιστατικό το παιδί κώλωσε (λογικό, εδώ “έβγαινε” με την φίλη μου, ωραίο πρώτο coming out έζησε και αυτός) την είχε ακούσει και από τα χτυπήματα. Λέω στην αστυνομία φοβάμαι να πάω σπίτι μου, εκεί έξω είναι δύο τύποι που πριν 10′ με δείραν, μπορεί να με πάει ένα περιπολικό σπίτι μου, στα Εξάρχεια μένω, δίπλα, μου λένε όχι. Φεύγω, περπατάω μόνος μου στην Πατησίων, παίρνω το αγόρι μου, κλαίω.
Αύριο θα πάρω το δικηγόρο. Και pepper spray.
Σκοτεινές εποχές.”
