«Ο Ιησούς αγαπούσε τον Ιωάννη»

Αυτός ο μαθητής ήταν ο Ιωάννης ο ευαγγελιστής που όλα τα ευαγγέλια συμφωνούν ότι ο Ιησούς αγαπούσε με ιδιαίτερο τρόπο. (ἦν δὲ ἀνακείμενος εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἐν τῷ κόλπῳ τοῦ Ἰησοῦ, ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς – Κατά Ιωάννην, ιγ’ 23) Όλοι οι υπόλοιποι απόστολοι είχαν εξαφανιστεί τρομοκρατημένοι. Τρεις γυναίκες και μόνο ένας άντρας είχαν το κουράγιο να συνοδεύσουν τον Ιησού στον τόπο του μαρτυρίου του. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτό ο άντρας έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά Του. Σε όλες τις καλλιτεχνικές περιγραφές του Μυστικού Δείπνου, αγαπημένο θέμα της χριστιανικής τέχνης, ο Ιωάννης στέκεται δίπλα στον Ιησού και σε πολλές απεικονίσεις το κεφάλι του ακουμπάει στο στήθος του Χριστού. Λίγο πριν πεθάνει ο Ιησούς ζητάει από τον Ιωάννη να προσέχει τη μητέρα Του και ζητάει από την ίδια να τον δεχτεί σαν γιο της. Ο Ιωάννης την παίρνει σπίτι μαζί του. Είναι ξεκάθαρο ότι ο Ιωάννης γίνεται μέλος της οικογένειας του Ιησού.

Ο Ιησούς ήταν εβραίος ιεροκήρυκας. Σε αντίθεση με ό,τι συνηθιζόταν, έμεινε ανύπαντρος. Η ιδέα ότι είχε σχέση με τη Μαρία Μαγδαληνή είναι καθαρά δημιούργημα μυθοπλασίας, χωρίς καμία βάση στα ευαγγέλια. Αντίθετα οι ενδείξεις ότι έτρεφε αισθήματα για τον Ιωάννη είναι πολύ ισχυρές. Όμως ακόμα και όσοι αγωνίζονται για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων εντός της εκκλησίας δεν τολμούν να ξεστομίσουν κάτι τέτοιο. Εξαίρεση ήταν ο επίσκοπος του Μπέρμινχαμ Χιου Μοντεφιόρε, προσήλυτος γόνος επιφανούς εβραϊκής οικογένειας. Όταν τόλμησε να υπονοήσει ότι υπάρχει τέτοια πιθανότητα, οι πάντες τον αντιμετώπισαν με περιφρόνηση, λες και ο μοναδικός του σκοπός ήταν να σκανδαλίσει το ποίμνιο.

Μετά από πολλή σκέψη και χωρίς καμία διάθεση να σκανδαλίσω κανένα, για πρώτη φορά μετά από 50 χρόνια ως ιερέας, νιώθω ότι δεν μου μένει άλλη επιλογή από το να δεχτώ αυτή την πιθανότητα. Αν ο Ιησούς δεν διέθετε ερωτική φύση, αυτό σημαίνει ότι η ανθρώπινη υπόστασή του ήταν ατελής. Το να πιστεύει κανείς κάτι τέτοιο, η εκκλησία το θεωρεί αίρεση.

Ετεροφυλόφιλική, αμφιφυλοφιλική, ομοφυλοφιλική. Η ερωτική φύση του Ιησού μπορεί να ήταν οποιαδήποτε από τις τρεις. Κανείς μας δεν μπορεί να είναι σίγουρος.Το τελευταίο όμως φαίνεται περισσότερο πιθανό. Η σχέση με τον αγαπημένο μαθητή Του δείχνει προς αυτή την κατεύθυνση. Κάπως έτσι θα το ερμήνευε οποιοσδήποτε σύγχρονος. Αν και δεν υπάρχει παράδοση αγαμίας στον ιουδαϊσμό, ο Ιησούς μπορεί να είχε επιλέξει την αποχή από οποιαδήποτε ερωτική δραστηριότητα. Πολλοί χριστιανοί προτιμούν να υποθέτουν κάτι τέτοιο, αλλά θεολογικά δεν βλέπω την ανάγκη για αυτό. Η φυσική έκφραση της ανθρώπινης αγάπης αποτελεί δώρο του Θεού. Οποιαδήποτε άλλη παραδοχή δεν κάνει τίποτα άλλο από το να συνθηκολογεί με το πνεύμα του πουριτανισμού που έχει ταλαιπωρήσει τις χριστιανικές εκκλησίες εδώ και πολλούς αιώνες.

Όλα αυτά αισθανόμουν βαθιά ότι έπρεπε να τα θίξω τη Μεγάλη Παρασκευή. Το θεωρώ πράξη μετάνοιας απέναντι στα δεινά και τους διωγμούς που υπέφεραν και υποφέρουν οι ομοφυλόφιλοι σε ένα μεγάλο μέρος της εκκλησίας μας. Το ποίμνιό μου δεν εξοργίστηκε, όπως δεν πιστεύω ότι θα εξοργιστούν οι αναγνώστες αυτής της εφημερίδας. Γνωρίζω όμως πόσο μπορούν να πληγώσουν αυτές οι σκέψεις μου τους πιο συντηρητικούς θεολόγους και τους πιο παραδοσιακούς χριστιανούς. Το κρίσιμο ερώτημα για μένα είναι: τί απαιτεί η αγάπη προς τον πλησίον μας; Το κρίσιμο ερώτημα για τους επικριτές μου είναι συνήθως: τι λένε οι γραφές; Σε αυτή την περίπτωση, θεωρώ ότι οι απαντήσεις στα δύο ερωτήματα συμπίπτουν.

Η ερωτική φύση του Ιησού σε τίποτα δεν επηρεάζει αυτό που υπήρξε και αυτό που σημαίνει για τον κόσμο σήμερα. Η πνευματικότητα είναι κάτι που υπερβαίνει το φθαρτό σώμα. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι υπάρχουν πολλοί ομοφυλόφιλοι πιστοί, κληρικοί και λαϊκοί, που παραμένουν ταπεινά μέλη της εκκλησίας. Αν οι χριστιανικές εκκλησίες όλων των δογμάτων τους αποδέχονταν στην αγκαλιά τους και τους περιέβαλλαν με την αγάπη τους, ο Χριστός θα είχε ακόμα περισσότερους αποστόλους.”