Λίγες ώρες πριν μεταμορφωθεί σε Πέτρα Φον Καντ – στην εμβληματική ηρωίδα του Φασμπίντερ – και παραδοθεί στον έρωτά της για μια άλλη γυναίκα, η Βίκυ Βολιώτη βολεύεται σε μία από τις καρέκλες του θεάτρου για να θυμηθεί στιγμές από την τέχνη της αλλά και από την – κόντρα στα στερεότυπα – ζωή της. Μιλώντας για τα παιδικά σου χρόνια, ποια είναι η πρώτη εικόνα που σου έρχεται στο μυαλό; Εγώ, ως παιδί, να τρέχω. Διότι μόνο αυτό έκανα όταν ήμουν μικρή. Έτρεχα. Δεν περπατούσα. Αλήθεια, πώς ήταν τα χρόνια στο σχολείο; Πολύ όμορφα, χωρίς όμως να συμβαίνει και κάτι … Συνεχίστε να διαβάζετε το Ο ανεπιτήδευτα συμπεριληπτικός κόσμος της Βίκυς Βολιώτη.