Ο αθέατος κόσμος του “φετιχισμού” των αθλητικών παπουτσιών

30/08/2018

Πώς προκύπτουν οι kinky διαθέσεις μας;

Με τις στολές, τα λάτεξ, τα δερμάτινα και τα αθλητικά να κυριαρχούν στις σεξουαλικές μας φαντασιώσεις, δεν προκαλεί εντύπωση που ο ρουχισμός αποτελεί το πλέον δημοφιλές πεδίο φετιχισμού. Και ενώ τα ταπεινά αθλητικά παπούτσια μπορεί να φαντάζουν περισσότερο ξενέρωτα από μια δερμάτινη μπότα ή μια γόβα στιλέτο, υπάρχει ωστόσο μια ολόκληρη κοινότητα που τα λατρεύει και ερεθίζεται απ΄αυτά.

Για πολλούς, όπως και για τον @texasneak – που του αρέσει να ανεβάζει φωτογραφίες με τα λερωμένα του Nike- το φετίχ αυτό ξεκίνησε από πολύ παλιά. “Ήμουν στο Γυμνάσιο όταν αποφάσισα να ψάξω στο διαδίκτυο για αθλητικά παπούτσια”, δηλώνει ο ίδιος στο Dazed. “Δεν ήξερα καν τι σημαίνει η λέξη ‘φετίχ’. Ήμουν απλά ενθουσιασμένος που υπήρχαν άλλα άτομα σαν και εμένα”.

Κάνοντας μια βόλτα στο #sneakerfetish στο instagram, ανακαλύπτεις το μέγεθος της κοινότητας αυτής. Πρόκειται κυρίως για άνδρες. Αν και οι φωτογραφίες ή τα βιντεάκια συνήθως δεν δείχνουν πρόσωπα, υπάρχουν πολλές διαφορετικές οπτικές. Με κάλτσες ή χωρίς, αψεγάδιαστα ή εντελώς ταλαιπωρήμενα, σε γυμνά ή ντυμένα (συνήθως με φόρμα) σώματα. Κάποιες φορές είναι δύσκολο να διακρίνεις αν υπάρχει κάποια σεξουαλική ένταση  πίσω από αυτές τις αναρτήσεις ή απλά έχει να κάνει με κάποιον που δείχνει τα νέα του παπούτσια.

“Κάποιοι τα προτιμούν σχισμένα και λερωμένα ενώ άλλοι τρελαίνονται με την όψη και τη μυρωδιά του καινούριου”, δηλώνει ο άνδρας πίσω από την ιστοσελίδα Berlin Sneakers. “Κάποιοι έχουν φετίχ μόνο με συγκεκριμένα μοντέλα ή μάρκες”.

Για τον περισσότερο κόσμο, τα παπούτσια αυτά είναι κυρίως αθλητικά και λιγότερο casual. Προτιμούν κλασικές γραμμές περισσότερο από τις πιο εξεζητημένες. Κάποια από τα πιο ακραία – και καλλιτεχνικά – βίντεο που υπάρχουν δείχνουν ζευγάρια παπουτσιών που καταστέφονται εκείνη τη στιγμή. Ο Sven, θα τον βρείτε στο instagram ως @lvnsnkrs, δημιουργεί τέτοια βίντεο, αν και – όπως υποστηρίζει – δεν υπάρχει κάτι το σεξουαλικό σ΄αυτό. “Μου αρέσει να τα φοράω – να τα καταστρέφω”, δηλώνει χαρακτηριστικά. Σε ένα του βίντεο τον βλέπουμε να σκάει με το ψαλίδι του τις αερόσολες των Nike Air Max 97 Silver Bullets, ενώ σε ένα άλλο να λιώνει ντομάτες φορώντας τα αγαπημένα του Adidas.

Για τον ίδιο το φετίχ του ξεκίνησε στο λύκειο, όταν “οι συμμαθητές μου φορούσαν υπέροχα παπούτσια όπως τα adidas Trophy και Superstars και ήμουν ο μόνος που φορούσε φθηνά και μη επώνυμα ζευγάρια”. Εκείνη την εποχή μάζευε το χαρτζιλίκι του για να αγοράσει ένα ζευγάρι Superstars. Σήμερα, ο κόσμος σπονσοράρει τα βίντεό του είτε στέλνοντάς του παπούτσια είτε δίνοντάς του λεφτά.

Αν και ο ίδιος δεν ερεθίζεται απ΄αυτή τη διαδικασία, οι ακόλουθοί του τη βρίσκουν ιδιαιτέρως σεξουαλική. Όπως υποστηρίζει το κοινό του διακρίνεται σ΄αυτούς που απλά αρέσκονται στο να βλέπουν πράγματα να καταστρέφονται και σ΄αυτούς που ερεθίζονται σεξουαλικά. “Η εκτίμησή μου είναι πάντως ότι όσο πιο σπάνιο και ακριβό το ζευγάρι είναι, τόσο περισσότεροι άνθρωποι ελκύονται και από τις δύο κατηγορίες”.

Για κάποιους τα αθλητικά γίνονται το αντικείμενο του φετιχισμού τους, του πόθου τους. Τα παραλαμβάνουν καινούρια και μετά να χρησιμοποιούν για να εκπληρώσουν τις φαντασιώσεις τους ή τα καταστρέφουν και τα αποθηκεύουν ως ένα κομμάτι τέχνης.

Σύμφωνα με τα Berlin Sneakers, “τα παπούτσια αυτά πρέπει να πληρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις για να φτάσουν να γίνουν αντικείμενο φετιχισμού. Μιλάμε κυρίως για τις γνωστές αθλητικές γραμμές και όχι γι΄αυτές που συστήνονται από διάφορους οίκους μόδας.”

“Συνήθιζα να διοργανώνω ένα μηνιαίο sneaker fetish sex party εδώ στο Βερολίνο και υπήρχε μια πολύ αυστηρή πολιτική. Δεν θέλαμε fashion παπούτσια και σχεδιαστές. Αυτά τα events ήταν αρκετά κλειστά και υπήρχε ένας αυστηρός κώδικας ένδυσης.”, σχολιάζει ο άνδρας πίσω από τα Berlin Sneakers.

Αν κάποιος προσπάθησε να έρθει στην εκδήλωσή μου φορώντας αυτά μοδάτα Balenciagas … έτρωγαν πόρτα. Ο κόσμος της μόδας και του φετίχ δεν αναμειγνύονται. Όπως τον νερό και το πετρέλαιο”.

Vasilis Thanopoulos

Από μικρός ήθελα να γίνω αστροναύτης. Εξάλλου, πάντα θυμάμαι να μου λένε ότι "πετάω στα αστέρια". Λόγω όμως σχετικής υψοφοβίας αποφάσισα να αλλάξω επαγγελματικό προσανατολισμό και να γίνω δημοσιογράφος (απ' το κακό στο χειρότερο), Μπήκα στο Πάντειο (Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων & Πολιτισμού) και λίγους καφέδες αργότερα πήρα το πτυχίο μου. Έκτοτε το επαγγελματικό μου μετερίζι με έχει οδηγήσει στην πόρτα ανθρωπιστικών οργανισμών (Διεθνή Αμνηστία, Έλιξ) αλλά και πολλών έντυπων και διαδικτυακών μέσων (Esquire, Nitro, Protagon, κλπ). Η σχέση μου με το Antivirus ξεκίνησε τυχαία τον Μάρτιο του 2013. Έκτοτε έγινε λατρεία... Είτε εδώ είτε στο περιοδικό, όλο και κάπου θα με πετύχετε. Αν τώρα θέλετε να κάνετε και κάποιο σχόλιο... θα με βρείτε στο [email protected]. Cu!




Δες και αυτό!