Η ενδοοικογενειακή βία και η οδυνηρή σιωπή των queer ζευγαριών

10/08/2018

“Τι σε οδηγεί σ΄αυτό; Το μίσος που τρέφεις για τον εαυτό σου. Οι εύθραυστες αρρενωπότητες που σε περιβάλλουν; Ο φόβος της μοναξιάς και η σκέψη ότι δεν θα έχεις κάπου να βασιστείς” (Thandi*)

Η Shirren ακόμα προσπαθεί να καταλάβει τους λόγους για τους οποίους έμεινε σε μια κακοποιητική σχέση που κράτησε περίπου 4 χρόνια.

“Ήταν κάπως, πώς να σας το πω… Λένε ότι πάντα γυρίζουμε πίσω σε κάτι που μας πονά. Μάλλον κανείς δεν μπορεί να φανταστεί γιατί έμεινα … αλλά για να είμαι ειλικρινής ακόμα και εγώ δεν ξέρω γιατί έμεινα τόσο πολύ. Μάλλον ήταν ο φόβος ότι θα μείνω μόνη”.

Αυτός ο φόβος την έκανε να υποστεί έντονη συναισθηματική και φυσική κακοποίηση που κάποια στιγμή έγινε εξαιρετικά επικίνδυνη. Αποκορύφωμα, η μαχαιριά που δέχθηκε την ημέρα που αποφάσισε να φύγει απ΄αυτή τη σχέση. Στη συνέχεια η σύντροφός της την χτύπησε “με μια βαριά αλυσίδα από αυτές που συνηθίσουμε να κλειδώνουμε τις πόρτες στα εξοχικά”.

Έχουν περάσει έξι χρόνια από εκείνη την ημέρα, θυμάται η 29χρονη Shirren. “Μέχρι εκείνη τη στιγμή κανείς δε γνώριζε τι συνέβαινε”. Δεν είχε μιλήσει ποτέ σε κανέναν, γιατί βρισκόταν σε μια ομόφυλη σχέση. Ο άνθρωπος που την χτυπούσε ήταν η σύντροφός της.

“Ήμουν ακόμα στην ντουλάπα εκείνη την περίοδο, οπότε έκρυβα όχι μόνο την κακοποίηση αλλά και την ύπαρξη της σχέσης. Ήταν δύσκολο προφανώς, να χρειάζεται να κρύβω τους μώλωπες και να μην έχω κανένα άτομο να μιλήσω. Ένιωθα μεγάλη μοναξιά”.

Η Jade Madingwane εργάζεται σε ένα φόρουμ σχετικά με την ενδυνάμωση των γυναικών στην Αφρική. Τον Φεβρουάριο το φόρουμ αυτό άνοιξε τη συζήτηση για την κακοποίηση που υφίστανται οι queer γυναίκες. Η Madingwane υποστηρίζει πως αυτό έγινε μετά το αίτημα “αρκετών ατόμων που μας έλεγαν ότι μιλάμε μόνο για τη βία μεταξύ των ετερόφυλων ζευγαριών αλλά ποτέ γι’ αυτή στα queer”. Τονίζει επίσης, ότι υπάρχει πολλή μυστικότητα γύρω από αυτό το θέμα.

“Σπάνια μιλάμε για τις γυναίκες ή για τα queer άτομα που υφίστανται κακοποιητικές συμπεριφορές στα πλαίσια μιας σχέσης. Παλεύουμε για να καταπολεμήσουμε το στίγμα γύρω από την queer ταυτότητα, να βάλουμε ένα τέλος στην ομοφοβία. Το να αναφερθούμε όμως στη βία εντός μιας τέτοιας σχέσης αποτελεί ταμπού. Αντιμετωπίζεται μόνο σαν κάτι που συμβαίνει στις straight σχέσεις”.

“Επικρατεί η σιωπή μεταξύ των queer ζευγαριών και η συζήτηση για τη βία που υφίστανται, συνήθως δεν γίνεται ποτέ.”.

“Το να μεγαλώνεις σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον ήταν κάτι πολύ δύσκολο. Μπορούσα πάντα να καταλάβω τις πληγές στο σώμα της μητέρας μου και τις προσπάθειές της να αμυνθεί… Όλοι αυτοί οι σπόροι κακίας και θυμού θάφτηκαν στην καρδιά μου. Ο θυμός μου ήταν εκτός ελέγχου. Η σύντροφός μου άρχισε να μου στερεί όσα θεωρούσα δεδομένα – τα σεξουαλικά πλεονεκτήματα που έχεις όταν βρίσκεσαι σε μια σχέση. Αυτό είναι που με οδήγησε στα άκρα. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι με απατούσε. Είμαι αρκετά δυναμική και δεν είχα συνηθίσει στα όχι των κοριτσιών” – (Sindiwe*)

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του συγκεκριμένου φόρουμ, το ποσοστά κακοποίησης στα ομόφυλα ζευγάρια είναι αρκετά υψηλά, αλλά το επικρατούμενο στίγμα της ομοφυλοφιλίας και η κοινωνική αδιαφορία σημαίνει ότι τα θύματα συχνά καθίστανται αόρατα.

Η ερευνητής Lounette Graaff λέει ότι η πιο συνηθισμένη απεικόνιση ενδοοικογενειακής βίας περιορίζεται σε μια γυναίκα – θύμα και σε έναν άνδρα – θύτη. Υποστηρίζει επίσης, ότι παρόλο που έχει προβληθεί αρκετά η βία στις ετεροκανονικές σχέσεις, οι μελέτες για τις σχέσεις του ίδιου φύλου είναι σχετικά περιορισμένες. “Είναι γενική υπόθεση ότι η ενδοοικογενειακή βία δεν υπάρχει στην LGBT+ κοινότητα, Τα ποσοστά σεξουαλικής βίας (εντός σχέσης) όμως, που αναφέρθηκαν από gay και λεσβίες φαίνεται πως είναι ίδια μ΄αυτά των straight.”

“Λόγω του στίγματος που περιβάλλει τις ομόφυλες σχέσεις, τα θύματα συχνά δεν λαμβάνουν την υποστήριξη και βοήθεια που χρειάζονται. Η δευτερογενής θυματοποίηση συμβάλλει στο γεγονός ότι τα περισσότερα θύματα βίας δεν ζητούν βοήθεια. Οι έρευνες δείχνουν ότι η αστυνομία είναι λιγότερο πιθανό να προσφέρει βοήθεια στα θύματα κακοποίησης που δεν αφορούν σε άνδρες ή γυναίκες εταίρους. Αυτό πρέπει να αλλάξει…”


*Μαρτυρίες – περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας queer ατόμων 

Vasilis Thanopoulos

Από μικρός ήθελα να γίνω αστροναύτης. Εξάλλου, πάντα θυμάμαι να μου λένε ότι "πετάω στα αστέρια". Λόγω όμως σχετικής υψοφοβίας αποφάσισα να αλλάξω επαγγελματικό προσανατολισμό και να γίνω δημοσιογράφος (απ' το κακό στο χειρότερο), Μπήκα στο Πάντειο (Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων & Πολιτισμού) και λίγους καφέδες αργότερα πήρα το πτυχίο μου. Έκτοτε το επαγγελματικό μου μετερίζι με έχει οδηγήσει στην πόρτα ανθρωπιστικών οργανισμών (Διεθνή Αμνηστία, Έλιξ) αλλά και πολλών έντυπων και διαδικτυακών μέσων (Esquire, Nitro, Protagon, κλπ). Η σχέση μου με το Antivirus ξεκίνησε τυχαία τον Μάρτιο του 2013. Έκτοτε έγινε λατρεία... Είτε εδώ είτε στο περιοδικό, όλο και κάπου θα με πετύχετε. Αν τώρα θέλετε να κάνετε και κάποιο σχόλιο... θα με βρείτε στο [email protected]. Cu!




Δες και αυτό!