Vasilis Thanopoulos
Ίσως η σημερινή ημέρα υπάρχει για να μας θυμίζει ότι ο ανθρώπινος φόβος μπορεί να μετρηθεί σε θύματα. Ότι η ανθρώπινη κοινωνία, όσο προοδευτική κι αν θέλει να φανεί, παραμένει σκληρή και άδικη για τα άτομα που τολμούν να διεκδικούν τη διαφορετικότητά τους. Η (σημερινή) Διεθνής Ημέρα Τρανς Μνήμης αποτελεί όμως και ένα ηχηρό κάλεσμα διεκδίκησης μιας κοινότητας που συνεχίζει να ονειρεύεται και να αγωνίζεται. Μ΄αφορμή, λοιπόν, αυτό το κάλεσμα, τέσσερα νέα τρανς άτομα μιλούν σήμερα στο antivirus και μας εξηγούν το μήνυμα αυτής της μέρας ενώ μοιράζονται μαζί μας τα όνειρά τους για το μέλλον.
Ναθαναήλ
Είμαι ο Ναθαναήλ και είμαι τρανς αγόρι. Στα 24 μου σήμερα, ζω στην Αθήνα, αφού γεννήθηκα, μεγάλωσα και σπούδασα στην επαρχία. Από νήπιο ζωγράφιζα ατέλειωτες ώρες και τραγουδούσα. Πρόσφατα πήρα το πτυχίο μου στην Καλών Τεχνών, ενώ παράλληλα γράφω μουσική και ποίηση. Δε σταμάτησα ποτέ να αποτυπώνω συναισθήματα, για να μπορέσω να τα αντικρίσω αληθινά και να καταλάβω τον εαυτό μου.
Γιατί είναι σημαντική η σημερινή ημέρα;
Η ημέρα μνήμης προδίδει κάποια γεγονότα από τον τίτλο και μόνο. Όταν θρηνούμε ανθρώπινες ζωές έχουμε μια τρανταχτή απόδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά. Μερικοί λογαριάζουν τη ζωή όταν δε μπορεί πλέον να υποστηριχθεί και είναι αργά. Για τους τρανς ανθρώπους η απόλυτη ανάγκη να είσαι ο εαυτός σου εφάπτεται με το έσχατο σημείο όπου δεν υπάρχει εαυτός. Τη στιγμή που αποφασίζεις να «ζήσεις» με ειλικρίνεια απέναντι στο πρόσωπό σου, το περιβάλλον μπορεί να κάνει τα πάντα για να σε σκοτώσει. Δεν έχει σημασία αν ο θάνατος αυτός θα είναι εσωτερικός, ή μια άμεσα πράξη βίας. Δίνουμε περισσότερη βαρύτητα βέβαια όταν δεν υπάρχει γυρισμός. Και στις δύο περιπτώσεις πάντως αυτό που κρύβεται και δε γίνεται αντιληπτό από τον cis κόσμο είναι η ανάγκη, η απόλυτη ανάγκη να είσαι, εσύ.
Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο κυριότερος λόγος όλης αυτής της τρανσφοβίας που υπάρχει εκεί έξω;
Ο αυτοματισμός έχει καταστρέψει τον κοινωνικό νου. Ρώτησα κάποτε τους cis φίλους μου τι σημαίνει να είσαι άντρας; τι σημαίνει να είσαι γυναίκα; Ο ένας απάντησε ότι είναι μια κοινωνική σύμβαση απλά. Η κοπέλα σχεδόν τρομαγμένη από την ερώτηση είπε ότι δεν ξέρει, δεν το ‘χει σκεφτεί αλλά δεν έχει νόημα. Δε μπορώ να πιστέψω ότι άτομα που έδωσαν όλη την ελευθερία στον εαυτό τους να εκφράσουν το φύλο τους, όπως εκείνα, ένιωθαν θα είχαν πρόβλημα με κάποιον άλλον να είναι τρανς, ακόμα κι αν οι ίδιοι εν τέλει δεν ήταν.
Τι σημαίνει να είσαι ένα νέο τρανς άτομο στην Ελλάδα;
Ένα νεαρό τρανς άτομο στην Ελλάδα είναι σε μια επαναλαμβανόμενη αναμονή. Το τρανζίσιον σε όποια μορφή κι αν είναι αποτελεί μια διαρκή διαδικασία, αυτό το ξέρουμε καλά. Το θέμα είναι πώς η έλλειψη ενημέρωσης κηδεμόνων, εκπαιδευτικών και ειδικών ψυχικής και μη υγείας, δημιουργεί φαύλους κύκλους κακοποίησης που έρχονται και δένουν με τη δυσκολία που βιώνει ήδη το άτομο εσωτερικά, αφού το αποδόθηκε λάθος φύλο. Οι δύο βασικότεροι παράγοντες που μπορούν να βοηθήσουν ένα παιδί από τη στιγμή που κατανοεί το πραγματικό του φύλο, είναι η αποδοχή από την οικογένεια και η πρόσβαση σε μεγάλα αστικά κέντρα. Δεν έχουμε πολλές επιλογές στο κομμάτι της υγείας., όπως δεν έχουμε και πολλές επιλογές όταν ζούμε σε μια κλειστή κοινωνία όπου το να φορέσει ένα αγόρι ροζ αποτελεί ακόμη αντικείμενο κουτσομπολιού.
Έχεις βιώσει κάποιο τρανσφοβικό επεισόδιο; Πώς αντέδρασες;
Η τρανσφοβία ήταν από τα πράγματα για τα οποία άκουγα και διάβαζα από μακριά και πίστευα ότι αν ποτέ είμαι out θα έρθει απότομα κι βίαια. Δεν έχω βιώσει τρανσφοβία ούτε στο εργασιακό περιβάλλον, ούτε στους φίλους, μόνο κάποια διακριτική καχυποψία ίσως. Από τους ανθρώπους που μου λέγανε ότι μ’ αγαπούν περισσότερο… ναι απ’ αυτούς πέρασα πολλά. Από εκβιασμούς, μέχρι να στέλνουν ανθρώπους επί πληρωμή για να με κάνουν να πιστέψω ότι είμαι δαιμονισμένος κι ότι χρειάζομαι βοήθεια. Είχα σύστημα θα έλεγα. Μικρός δεν εκφραζόμουν στους άλλους όπως ήθελα, ούτε μαρτυρούσα στον εαυτό μου τι ήθελα πραγματικά να ζήσω. Αλλά θυμάμαι ξεκάθαρα τα «αγορίστικα πορτρέτα μου», τους εφιάλτες με την οικογένειά μου να με κλείνει σε τρελοκομείο και άλλα τέτοια. Υποσυνείδητα ήξερα τι θα συμβεί και πάντα προετοιμαζόμουν ψυχικά και πρακτικά για να δραπετεύσω. Και όταν ήρθε η ώρα το έκανα χωρίς σύγχυση, γιατί είχα φροντίσει ότι θα είμαι ασφαλής και θα επιβιώσω και μόνος μόλις γίνει η τελική έκρηξη.
Σκοπεύεις να κάνεις χρήση του νόμου σχετικά με τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου;
Ο νέος νόμος με κάνει να νιώθω ότι έχω μια μεγάλη ελευθερία και ήμουν πολύ τυχερός που συνέπεσε σχεδόν με την επέτειο του coming out μου. Έχω να λύσω κάποια τεχνικά ζητήματα αλλά ναι, μέσα στο εξάμηνο θα ξεκινήσω τη διαδικασία. Το γεγονός όμως ότι δεν υπάρχει μια τρίτη επιλογή με πνίγει. Πάντα θέλω τουλάχιστον τρεις επιλογές στη ζωή μου, αλλά για πολλά άτομα είναι και πρακτικά ένα εγκλωβιστικό αδιέξοδο να μπορούν να διαλέξουν μόνο μέσα στο δίπολο.
Ποια είναι τα όνειρα σου;
Ο στόχος για τα επόμενα χρόνια είναι να καταφέρω να συνεχίσω τις σπουδές μου, αυτή τη φορά στον τομέα της ψυχολογίας. Θέλω πολύ να γίνω ένας από τους ανθρώπους που θα μπορούν θεσμοθετημένα να βοηθήσουν άτομα σε κρίση. Η οικογένεια είναι ένα άλλο όνειρο. Πάντα ήθελα να υιοθετήσω. Ελπίζω οι επιλογές μου να με οδηγήσουν ομαλά εκεί και να αλλάξουν θεσμικά οι διαδικασίες, που αυτή τη στιγμή είναι εις βάρος παιδικών ψυχών. Στο μεταξύ γυροφέρνει και το American dream αλλά θα δούμε.
Αντιμετωπίζεις ρατσιστικές συμπεριφορές εντός της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας;
Η κοινότητα έχει δείξει από την πρώτη στιγμή ότι απλά νοιάζεται να είμαι καλά. Έχω νιώσει ότι άλλοι μπορούσαν να με υποστηρίξουν περισσότερο απ’ ότι μπορούσα εγώ. Εγώ δει ανοχή, υπομονή σε σκαμπανεβάσματά μου και στήριξη.
Με αφορμή τη σημερινή ημέρα τι θα ήθελες να πεις στα άτομα που θα διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη;
Συστήθηκα ως τρανς, αλλά μερικές φορές δε το νιώθω ούτε τον αυτοπροσδιορισμό ούτε το φύλο γενικότερα. Είμαι απλά εγώ. Ο καλύτερος τρόπος να δεχτείς μια διαφορετική σύμβαση που ο εγκέφαλος μπορεί να έχει αρχειοθετήσει ως ανήθικη, μη συμβατική, είναι να την αποδομήσεις. Αν σκεφτούμε το φύλο, είναι κάτι που μαθαίνουμε αυτόματα. Το μαθαίνουμε όλοι σε δύο κουτάκια και απλά κάποιοι τυχαίνει να ταυτίζονται απόλυτα, άλλοι είναι ντεμί και άλλοι ασφυκτιούν. Δεν ξέρω αν είμαι άντρας, τρανς, διαφορετικός(;). Γνωρίζω μόνο τα μεμονωμένα πράγματα που με κάνουν να αναπνέω καθημερινά, σε αντίφαση με όσα με έφερναν σε έναν κυκεώνα εφιαλτοσύνης για τόσα χρόνια.
Andi
Ονομάζομαι Andi. Είμαι 23 ετών και είμαι τρανς/non-binary. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν αυτοπροσδιορίζομαι ως άντρας η γυναίκα. Παρόλ’ αυτά χρησιμοποιώ ουδέτερες/αρσενικές αντωνυμίες. Κυρίως ασχολούμαι με τον ακτιβισμό, το online gaming, τις σειρές και τη φωτογραφία.
Γιατί είναι σημαντική η σημερινή ημέρα;
Είναι μια υπενθύμιση ότι η κοινωνία και το κράτος έχει ακόμα δουλειά να κάνει πάνω στα δικαιώματα που δίνει στις μειονότητες. Είναι μια υπενθύμιση ότι υπάρχει ακόμα ρατσισμός και διάκριση μεταξύ των ανθρώπων. Ακόμα και στο πιο απλό πράγμα: να θες να εκφράζεσαι με όποιο τρόπο θες και να αυτοποσδιορίζεσαι όπως θες. Είναι πολύ σημαντικό να υπενθυμίζουμε στον κόσμο ότι είναι σημαντική αυτή η μέρα, έτσι ώστε με τον καιρό να μην χρειάζεται να φοβόμαστε μήπως μας επιτεθούν με ένα σπασμένο μπουκάλι στο λαιμό (κυριολεκτικά) ή να αρχίσουν να μας χλευάζουν και να μας βρίζουν για κάτι που πολύ απλά είμαστε
Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο κυριότερος λόγος όλης αυτής της τρανσφοβίας που υπάρχει εκεί έξω;
Η άρνηση του κόσμου να ενημερωθεί και να ξεφύγει από το δίπολο αρσενικό/θηλυκό που μας επιβάλλει τόσα χρόνια η θρησκεία/κοινωνία/παιδεία και οι “παραδόσεις”. Όταν ακόμα, από μικρό παιδί σε μαθαίνουν ότι πρέπει να παντρευτείς, να κάνεις παιδιά, να μεγαλώσεις φορώντας αυτά τα ρούχα, εσύ που είσαι αγόρι ή κορίτσι, και πρέπει να έχεις μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, εσύ που είσαι αγόρι η κορίτσι, δε σου δίνει πολλά περιθώρια να ανακαλύψεις μόνος σου τον εαυτό σου και τι θες να είσαι.
Τι σημαίνει να είσαι ένα νεαρό τρανς/non binary άτομο στην Ελλάδα;
Για εμένα είναι ελευθερία και κατάρα. Ελευθερία γιατί συνειδητοποίησα σε κάποιο σημείο της ζωής μου ότι δεν χρειάζεται να με περιορίζω πλέον το εαυτό μου σε κουτάκια που προσπαθούσε να με καταχωρήσει ο κόσμος. Κατάρα γιατί, το να είμαι αυτό που είμαι στην Ελλάδα και να το εκφράζω ελεύθερα είναι ένας μόνιμος ακτιβισμός. Γιατί πρέπει να αποδείξω συνέχεια τον εαυτό μου, να απαντάω σε ερωτήσεις που είναι κακοποιητικές, να δέχομαι όλο τον ρατσισμό την αγένεια και την ασέβεια, επειδή το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου στην Ελλάδα αρνείται να δεχθεί ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Έχεις βιώσει κάποιο φοβικό επεισόδιο; Πώς αντέδρασες;
Πολλά. Στις ποιο βίαιες περιπτώσεις προσπάθησα να προστατέψω τα άτομα που ήταν μαζί μου ή τον εαυτό μου αν είμαι μόνος μου. Στις λεκτικές επιθέσεις προσπαθούσα μέσω διαλόγου να δώσω στο άτομο που είχα απέναντι μου να καταλάβει γιατί δεν υπάρχει λόγος να φοβάται. Αν αρνούνταν να καταλάβει απλά απομακρυνόμουν. Το να ζεις στην Ελλάδα είναι ένα φοβικό επεισόδιο. Γιατί παντού θα ακούσεις τη λέξη “πουστάρα, παλιοαδερφή, τραβέλι, τραβεστί” και άλλες λέξεις, οι οποίες χρησιμοποιούνται με αρνητισμό.
Σκοπεύεις να κάνεις χρήση του νόμου σχετικά με τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου;
Προς το παρόν δεν με απασχολεί. Περιμένω τη στιγμή που θα κερδίσουμε πραγματικά δικαιώματα και θα πάψουν να μας φέρονται σαν να μας κάνουν χάρη που μας έδωσαν το 1% του συνόλου που χρειαζόμαστε.
Ποια είναι τα όνειρα σου;
Να μάθω. Να μάθω όσα περισσότερα μπορώ για τη ζωή και να βοηθήσω τους ανθρώπους γύρω μου, να τους εμπνεύσω.
Αντιμετωπίζεις ρατσιστικές συμπεριφορές εντός της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας;
Λίγες φορές. Κυρίως από άτομα που είναι καινούρια και δεν έχουν ακόμα γνώση πάνω στα τρανς θέματα.
Με αφορμή τη σημερινή ημέρα τι θα ήθελες να πεις στα άτομα που θα διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη;
Η αμφιβολία είναι ένα μεγάλο δώρο που πρέπει να χρησιμοποιείτε καθημερινά. Μην κοιτάτε τι θέλει ο κόσμος γύρω σας να είστε. Κοιτάξτε τι θέλετε εσείς, τι σας αρέσει και αποστηθίστε το, κάντε το δικό σας. Οι περιορισμοί υπάρχουν μόνο μέσα στο μυαλό σας.
Αριάδνη
Ονομάζομαι Αριάδνη, είμαι τρανς γυναίκα 28 ετών και γραφίστρια. Αγαπώ οτιδήποτε έχει να κάνει με την τέχνη, ιδιαίτερα τα εικαστικά. Άλλες ασχολίες μου περιλαμβάνουν την ανάγνωση (κυρίως ιστοριών τρόμου και κόμιξ), την αναζήτηση καλής μουσικής και την κατανάλωση μπισκότων με γάλα. Δεν ζω ακόμη 100% ανοιχτά ως γυναίκα λόγω του προβληματικού μου περιβάλλοντος, αλλά προσπαθώ να το αλλάξω αυτό όσο το δυνατόν πιο άμεσα.
Γιατί είναι σημαντική η σημερινή ημέρα;
Θυμάμαι πώς ως παιδί οι μόνες παραστάσεις μη “φυσιολογικών” ανθρώπων στη δημόσια σφαίρα άνηκαν στο δίπτυχο του περίεργου ή περιθωριακού και του θύματος. Μεγαλώνοντας πίστευα πώς αυτά ήταν και τα μοναδικά μονοπάτια που θα μπορούσα να βαδίσω στη ζωή μου. Ένα ανέκδοτο ή μια λυπηρή ιστορία. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση έχει βελτιωθεί και ακούμε περιπτώσεις τρανς ανθρώπων με ικανοποιητικές ζωές, προσωπικά επιτεύγματα, αποδοχή από τους γύρω τους. Δεν αμφισβητώ πώς αυτή η εξέλιξη είναι θετική, έχει όμως και μια, μάλλον αρνητική, παρενέργεια. Μεγάλο μέρος της κοινωνίας υποτιμάει το τίμημα του να είσαι τρανς. Δεν κατανοεί πόσο συχνή και απόλυτη είναι η απόρριψη από την οικογένεια, την αγορά εργασίας, κτλ. Είναι κάτι ανθρώπινο γιατί, όπως και να το κάνουμε, η ενσυναίσθηση έχει τα όρια της. Όταν μια αδικία δεν έχει ως άμεσο στόχο εσένα ή ανθρώπους σου τότε απλά φτάνει στα αυτιά σου η ηχώ της. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να ξεχνάμε πώς για να φτάσουμε εδώ που είμαστε έχει χυθεί, δίχως υπερβολές, αίμα. Κι ακόμη χύνεται, όχι μόνο σε τόπους μακρινούς αλλά στις γειτονιές μας. Η αξία της Διεθνούς Ημέρας Τρανς Μνήμης βρίσκεται στο να υπενθυμίζει σε όλους αυτό το γεγονός με την ελπίδα να σκεφτούμε, να επικοινωνήσουμε αναμεταξύ μας και, εν τέλει, να κατανοήσουμε το πρόβλημα καλύτερα.
Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο κυριότερος λόγος όλης αυτής της τρανσφοβίας που υπάρχει εκεί έξω;
Είναι μια μίξη πολλών διαφορετικών παραγόντων. Η άγνοια είναι σίγουρα από τους βασικότερους. Είτε μιλάμε για ιατρικές θεραπείες, τη δυσφορία ως βίωμα, την αλλαγή νομικών εγγράφων, κτλ. ο περισσότερος κόσμος έχει μια εντελώς μη ρεαλιστική κατανόηση όλου του τρανς ζητήματος. Παρόλο που η ορατότητα μας έχει αυξηθεί κατακόρυφα, δυστυχώς υπάρχει μπόλικη παραπληροφόρηση από σωρεία πηγών (το διαδίκτυο, τα ΜΜΕ, ακόμη και τα μέσα ψυχαγωγίας όπως ο κινηματογράφος), πολύ συχνά κακόβουλη. Όσο αυτό συμβαίνει είναι δύσκολο να πάψει η τρανσφοβία. Αν έπρεπε πάντως να επιλέξω ένα λόγο και μόνο για τον οποίο είναι δύσκολο στον κόσμο να μας αποδεχτεί είναι το τι σημαίνει η ύπαρξη μας αυτή καθ’ αυτή. Ξέρεις, έχουμε χτίσει ολόκληρη την ιστορία μας ως είδος πάνω στην έννοια του φύλου. Κανόνες συμπεριφοράς, κοινωνικοί ρόλοι, δικαιώματα και υποχρεώσεις. Το φύλο διαμορφώνει τόσο το περιβάλλον μας όσο και τον τρόπο σκέψης μας. Σκέψου την κοσμοθεωρία κάθε ανθρώπου σαν ένα Jenga. Το τρανς βίωμα αλλάζει τόσα τουβλάκια που οι περισσότεροι άνθρωποι, έστω και ενστικτωδώς, φοβούνται πως θα καταρρεύσει το πυργάκι τους και αντιδρούν. Αυτό ισχύει για κάθε άνθρωπο, cis ή τρανς. Το αναφέρω αυτό γιατί η τρανσφοβία δεν πηγάζει μονάχα από τον cis κόσμο. Βλέπω π.χ. τις δικές μου παλιότερες αντιδράσεις όταν έμαθα πως υπάρχουν non-binary άτομα, οι οποίες ήταν από αρνητικές μέχρι καθαρά μηδενιστικές. Γιατί τα βιώματα διέφεραν, οι ανάγκες και οι φόβοι επίσης, κτλ. Χρειάστηκε υπομονή και προσπάθεια για να αλλάξει αυτό.
Τι σημαίνει να είσαι ένα νεαρό τρανς άτομο στην Ελλάδα;
Εξαρτάται το πως ορίζεις τον όρο νεαρό. Προσωπικά βλέπω τεράστιες διαφορές στα περισσότερα άτομα 15-24 ετών σε σχέση με όσα άτομα έχουμε σχεδόν πατήσει τα πρώτα μας -άντα. Από τον τρόπο που σκεφτόμαστε, τις προτεραιότητες μας, το πόσο νωρίς μπορέσαμε να μιλήσουμε γι’ αυτό που είμαστε, κτλ. Αυτό που βλέπω ως κοινό χαρακτηριστικό όλων μας είναι η έλλειψη αισιοδοξίας για το μέλλον, μιας και δεν υπάρχουν ιδιαίτερα προοπτικές στη χώρα αυτή. Πρακτικά το να είσαι τρανς στην Ελλάδα σημαίνει πώς ζεις σε μια χώρα που οι ανάγκες σου γίνονται σιγά σιγά πιο αναγνωρίσημες, τα βήματα όμως της πολιτείας και της κοινωνίας για να βρεθούν λύσεις είναι χαρακτηριστικά αργά. Για να μην μείνουμε στη μαυρίλα πάντως, κάτι που αξίζει να σημειωθεί είναι πώς οι νεότερες ηλικίες έχουν την τύχη να έχουν διαθέσιμους χώρους που μπορούν να εκφραστούν, πράγμα το οποίο μέχρι πριν δύο-τρία χρόνια ήταν απλά φαντασίωση.
Έχεις βιώσει κάποιο τρανσφοβικό επεισόδιο; Πώς αντέδρασες;
Κάποιες φορές, αν και ευτυχώς όχι σε σημείο του να κινδυνέψει η ζωή μου. Συνήθως τα επεισόδια έχουν να κάνουν με σεξουαλική παρενόχληση και συμβαίνουν όταν είμαι μόνη μου. Αρκεί να προσπαθήσω να φύγω από το σημείο διαφωνίας και γενικότερα το να μην τροφοδοτήσω επιπλέον την όποια ένταση υπάρχει. Φοβάμαι το να δείξω την δυσαρέσκεια μου γιατί δεν ξέρω τι επιπτώσεις μπορεί αν υπάρξουν, ειδικά πλέον που κάνω passing και υπάρχει ο επιπλέον φόβος του να φρικάρει ο δράστης συνειδητοποιώντας το τι είμαι.
Σκοπεύεις να κάνεις χρήση του νόμου σχετικά με τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου;
Ναι. Δυστυχώς, όντας γεννημένη στο εξωτερικό, ο νόμος δεν με καλύπτει απόλυτα, μιας και πρέπει να αλλάξω πρώτα τα έγγραφα της χώρας στην οποία γεννήθηκα, παρόλο που έχω ελληνική ιθαγένεια. Αυτό σημαίνει επιπλέον έξοδα και αναμονή. Δίχως όμως τη ΝΑΦΤ απλά δεν θα είχα καμία δυνατότητα να ζήσω όπως επιθυμώ δίχως να εκτεθώ ανεπανόρθωτα. Οπότε παρόλο που ο νόμος είναι ατελής, μου έχει ήδη δώσει στόχους και ελπίδες.
Ποια είναι τα όνειρα σου;
Να κυκλοφορήσω δικά μου κόμιξ και βιβλία. Να ζωγραφίζω δεινόσαυρους όλη μέρα. Να ανοίξω εκδοτικό του οποίου τα βιβλία θα σχεδιάζω και να ζω από αυτή τη δουλειά. Να κρατήσω τις ίδιες φιλίες που έχω τώρα και να δημιουργήσω καινούργιες. Να μπορέσω να βοηθήσω όχι μόνο τον εαυτό μου αλλά και όσους περισσότερους ανθρώπους μπορώ, με όποιο τρόπο μπορώ. Να ταξιδέψω σε μέρη που δεν έχω ξαναπάει. Να ερωτευτώ και παντρευτώ ένα άνθρωπο και αν ζήσουμε μαζί μέχρι τα γεράματα παίζοντας βιντεοπαιχνίδια. Ίσως και το να δημιουργήσουμε οικογένεια. Τέλος, μακράν το ακριβότερο απ΄ όλα τα όνειρα, το να μπορέσω να κάνω την εγχείρηση επαναπροσδιορισμού φύλου.
Αντιμετωπίζεις ρατσιστικές συμπεριφορές εντός της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας;
Είμαι (ή τουλάχιστον νομίζω πως είμαι) χαμηλού προφίλ, οπότε και έχω αποφύγει τέτοιες καταστάσεις. Το χειρότερο που μου έχει τύχει είναι να ακούσω τρανσφοβικές απόψεις από δευτεροκινηματικές φεμινίστριες, συνήθως μέσω διαδικτύου.
Με αφορμή τη σημερινή ημέρα τι θα ήθελες να πεις στα άτομα που θα διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη;
Μια δεκαετία και βάλε πριν δεν πίστευα πώς θα ήμουν ζωντανή τώρα. Γνώρισα μπόλικη βία, ψυχολογική και σωματική. Την επιβίωση μου την κέρδισα, τόσο χάρη στις προσπάθειες μου όσο και τη βοήθεια όσων με αγαπάνε γι’ αυτό που είμαι. Οπότε, αγαπητέ/ή αναγνώστη/τρια, αν είσαι cis, να ξέρεις πώς η στάση σου για τα τρανς άτομα είναι σημαντικότατη. Το να υποστηρίξεις ένα τρανς άνθρωπο, να μιλήσεις ενάντια στην τρανσφοβία, βοηθάει ανθρώπους να ζήσουν και σταματάει βία. Αν απ’ την άλλη είσαι αν είσαι τρανς και τα βρίσκεις σκούρα, μην τα παρατάς. Δεν χρωστάς και δεν σου χρωστάνε. Βάλε τον εαυτό σου προτεραιότητα γιατί το αξίζεις.
Lee
Είμαι ο Lee, είμαι 19 χρονών και αυτοπροσδιορίζομαι ως γκέι gray-ασέξουαλ τρανς αγόρι. Στον ελεύθερό μου χρόνο ασχολούμαι με την τέχνη, τα memes και το youtube.
Γιατί είναι σημαντική η Διεθνής Ημέρα Τρανς μνήμης;
Ζούμε σε έναν τρανσφοβικό κόσμο, που ιστορικά έχει κάνει πολύ δύσκολη την ζωή των τρανς ατόμων. Η τρανσφοβία οδηγεί ακομα και σήμερα στην κακοποίηση και πολύ συχνά στην δολοφονία τρανς ανθρώπων παγκοσμίως. Η Διεθνής Ημέρα Τρανς Μνήμης είναι αφιερωμένη στο να μην ξεχνάμε τα προνόμια που έχουμε, να υπενθυμίζουμε στα εαυτά μας πόσο σημαντική είναι η ασφάλειά μας και κυρίως να τιμάμε τα τρανς άτομα (κυρίως μη-λευκές τρανς γυναίκες) που χάνονται κάθε χρόνο μόνο και μόνο επειδή κάποιοι αποφάσισαν ότι το να είσαι τρανς σημαίνει ότι χάνεις το δικαίωμα στην ζωή.
Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο κυριότερος λόγος όλης αυτής της τρανσφοβίας που υπάρχει εκεί έξω;
Θα ήθελα να πω ότι είναι η έλλειψη ενημέρωσης για το τι είναι επιτέλους αυτά τα τρανς άτομα. Αλλά αυτό κάπως παίρνει την ευθύνη από τους ίδιους τους ανθρώπους. Κάθε φορά που μου έρχεται ένα τρανσφοβικό μήνυμα, έχω αυτή τη σκέψη: Το κάθε άτομο που εκφράζει τρανσφοβία στο διαδίκτυο έχει κάθε δυνατότητα να ανοίξει το google και να ενημερωθεί. Το πρόβλημα είναι το γιατί δεν το κάνουν: Γιατί το να είσαι τρανσφοβικός θεωρείται φυσιολογικό και αποδεκτό, ενώ το να είσαι τρανς όχι.
Τι σημαίνει να είσαι ένα νεαρό τρανς άτομο στην Ελλάδα;
Συνεχής ανησυχία, αποπροσωποποίηση και φόβος. Σημαίνει βρίσιμο και αστεία εις βάρος σου, με αυτόν τον υπέροχο ελληνικό τρόπο, που πάντα καταλήγει στο: “Σιγά καλέ, ηρέμησε, μια πλάκα έκανα! Φίλοι δεν είμαστε;”. Σημαίνει ότι το σώμα σου και το μυαλό σου γίνονται δημόσια περιουσία και εσύ είσαι ένα πειραματόζωο. Σημαίνει ακόμα περισσότερη δυσκολία στο σχολείο, τις σχολές και την αγορά εργασίας, λόγω της διάκρισης. Και τέλος, οδηγεί στην δύσκολη συνειδητοποίηση του ότι, όσο κι αν θέλεις μέσα σου να το αρνηθείς, η τρανσφοβία της κοινωνίας σε έχει αφήσει να μισείς τον τρανς κομμάτι του εαυτού σου.
Έχεις βιώσει κάποιο τρανσφοβικό επεισόδιο; Πώς αντέδρασες;
Περισσότερες φορές απ’ όσες μπορώ να μετρήσω.
Σκοπεύεις να κάνεις χρήση του νόμου σχετικά με τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου;
Ναι, ο καινούριος νόμος θα με βοηθήσει σε πολλά πράγματα προσωπικά, αν και λυπάμαι που δεν μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν όλα τα τρανς άτομα στην Ελλάδα.
Ποια είναι τα όνειρα σου;
Να φτιάξω ένα ολοκληρωμένο κόμικ, να μπορώ να προσφέρω στην οικογένειά μου και να ζω μία ζωή περιτριγυρισμένος από όμορφα άτομα και γατιά.
Αντιμετωπίζεις ρατσιστικές συμπεριφορές εντός της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας;
Σίγουρα. Η τρανσφοβία είναι ιδιαίτερα έντονη ανάμεσα σε cis μη-στρέιτ άτομα, τα οποία συχνά ισχυρίζονται ότι δεν μπορούν να είναι τρανσφοβικά, αφού ειναι γκέι/bi/κλπ. Ας μην μιλήσω για το ableism στην κοινότητα.
Με αφορμή τη σημερινή ημέρα τι θα ήθελες να πεις στα άτομα που θα διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη;
Ως τρανς άτομο, δεν εισαι μόνο. Στην Ελλάδα, νομίζω ότι όλα νιώθαμε έτσι κάποτε. Εγώ σίγουρα ένιωθα έτσι πριν 2 χρόνια. Αλλά υπάρχουν κι άλλα τρανς άτομα σε αυτή την χώρα και, πίστεψέ με, είναι τόσο απελευθερωτικό να ενώνουμε όλα μαζί τις δυνάμεις μας υποστηρίζοντας το ένα το άλλο, όσο το καθένα μπορεί. Ως cis άτομο, κράτα το μυαλό σου ανοιχτό και άκου τα τρανς άτομα γύρω σου. Βάλε την ασφάλειά τους πάνω άπο την άνεσή σου και μην παρεξηγείσαι όταν κάνεις ή λες κάτι τρανσφοβικό και σε διορθώνουν. Μάθε, έστω και από τα λάθη σου, να μην συμβάλλεις άλλο στην διάκριση που βιώνουν τα τρανς άτομα.
