CHRISTINA MICHALOU
Ο Χρήστος Καρασαββίδης είναι σκηνοθέτης, ηθοποιός, και συγγραφέας. Είναι επίσης ο άνθρωπος που θα αναρτήσει στο διαδίκτυο τις πιο ευφάνταστες φιλοσοφικές ανησυχίες – συνήθως μετά τα μεσάνυχτα. Η Λολίτα Reversed, το έργο που σκηνοθέτησε βασιζόμενος στο έργο του Βλαδιμίρ Ναμπόκοφ, ήταν ιδιαίτερο σημείο αναφοράς της περσινής σεζόν. Φέτος, η Λολίτα επιστρέφει, ανανεωμένη και διαφορετική. Ο Χρήστος Καρασαββίδης μας μιλάει για την παράσταση, τον έρωτα, και τις… σωστές διαστροφές.
“Λολίτα, φως της ζωής μου, φλόγα των λαγόνων μου. Αμαρτία μου, ψυχή μου…” Πρόκειται για ένα έργο πασίγνωστο, πολυσυζητημένο, που άλλοι ερωτεύτηκαν και σε άλλους προκάλεσε καθηλωτική αμηχανία για την ωμότητα και τη θεματολογία του. Τι σε τράβηξε στη Λολίτα; Τι σε ώθησε να ασχοληθείς μαζί της;
Η διασημότητα της Λολίτας οφείλεται όχι μόνο στην αιρετική θεματολογία της αλλά κυρίως στον τρόπο με τον οποίο ο Ναμπόκοφ αποτύπωσε την ιστορία της. Μπορείς να κάνεις τα πιο άγρια πράγματα να φαίνονται όμορφα αν τα διατυπώσεις με έκπαγλα ποιητικά λόγια και τα αποτυπώσεις με ζωγραφικές εικόνες. Γι’αυτή την κρυφή μας αμαρτία, γι’αυτή τη μεθυσμένη μας αφέλεια, γι’αυτά τα αχαρτογράφητα νερά των φόβων μας, η Λολίτα ήταν το μεγάλο καλλιτεχνικό απωθημένο μου.
Το κλασικό, πλέον, λογοτέχνημα του Ναμπόκοφ έχει χαρακτηριστεί αριστούργημα, πορνογράφημα, αστυνομικό μυθιστόρημα αλλά και ύμνος στο πάθος. Τι συμβολίζει το κείμενο για εσένα;
Το μυθιστόρημα όταν πρωτοεκδώθηκε το 1955 σόκαρε την παγκόσμια κοινή γνώμη, όχι με την ωμότητά του, αλλά με τον φαινομενικό εξωραϊσμό μια άγριας και ίσως διαστροφικής κατάστασης. Κατά τη γνώμη μου, η σπουδαιότητα της Λολίτας έγκειται στην τόλμη του Ναμπόκοφ να συνδυάσει την ανήλικη σεξουαλικότητα, με το μαύρο τραγικό χιούμορ και τα ανεξέλεγκτα ανθρώπινα πάθη. Το κείμενο είναι ένας ύμνος στις ανθρώπινες αδυναμίες, ένα roadtrip καμπυλωμένης χρονικά ενηλικίωσης.
Ο πρώτος τίτλος που δόθηκε στο βιβλίο, ήταν “Η εξομολόγηση ενός λευκού άρρενος χήρου.” Αν έπρεπε να ξαναβαφτίσεις εσύ το έργο, έτσι όπως το αντιλαμβάνεσαι εσύ, τι τίτλο θα του έδινες;
Κατ΄αρχάς ήδη ο τίτλος του έργου είναι επαυξημένος με τη μετοχή Reversed, από την άποψη πως θέλω να παρουσιάσω την ιστορία μέσα από ένα άλλο πρίσμα – ανάποδα. Αν έπρεπε όμως να καταθέσω έναν άλλο τίτλο, εκείνος θα ήταν: «Λολίτα: τα πάντα είναι θέμα σωστής διαστροφής».
Πόσα στοιχεία κράτησες από την πρωτότυπη ιστορία του Ναμπόκοφ; Ποιο είναι το κλίμα που ελπίζεις να μεταδοθεί στο κοινό μέσα από τη δική σου διασκευή;
Επειδή η «Lolita Reversed» δεν είναι απλώς μια δημιουργική διασκευή του μυθιστορήματος του Ναμπόκοφ αλλά είναι μια ολοκαίνουρια εκδοχή της Λολίτας γραμμένη εξολοκλήρου από εμένα, είναι μια Λολίτα της εποχής της, περισσότερο κυνική, περισσότερο επιθετική, περισσότερο κοντινή μας. Στη Lolita Reversed, λοιπόν, συνδυάζονται τρεις ιστορίες: της Λολίτας, της Λολίτας έπειτα από χρόνια και μιας άλλης κοπέλας, ερωμένης του ίδιου του Ναμπόκοφ. Είναι όλος ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι τον έρωτα, το χιούμορ, τις σχέσεις κι εν τέλει τη ζωή.
Είναι η Λολίτα ένα σύμβολο πάθους, σεξουαλικότητας, αθωότητας; Είναι νύμφη, είναι παιδί; Έχει τελικά επίγνωση της ερωτικής της δύναμης;
Η Λολίτα είναι ένα σύμβολο ανήλικης ορμής, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα εναλλαγής ρόλων μεταξύ θύτη και θύματος. Στην ουσία είναι ένα αμάλγαμα πρόδηλου ερωτισμού, διαστροφικής αθωότητας και τρυφερής φιλαρέσκειας. Ένα δείγμα των των πιο κρυφών αδυναμιών μας. Και κατά την άποψή μου έχει απόλυτη επίγνωση της δύναμής της.
Θα υπάρξουν αλλαγές φέτος στην παράσταση; Ποια ήταν η ανταπόκριση του κόσμου ως τώρα;
Όταν ανέβηκε τον περασμένο Απρίλιο στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου το πρώτο σχεδίασμα της Lolita Reversed, είχαμε ένα από τα μεγαλύτερα sold out των τελευταίων χρόνων με τα εισιτήρια να εξαντλούνται στα πρώτα λεπτά του ανοίγματος των ταμείων και δυστυχώς δεκάδες άτομα έμεναν απ’έξω. Φέτος θα δείτε μια ολοκαίνουρια εκδοχή, που λίγο θυμίζει την πρώτη. Πλέον η παράσταση είναι αρκετά άγρια, στα όρια στου ακατάλληλου, χωρίς καμία περικοπή και με 30 σελίδες κειμένου που δεν είχαν μπει για διάφορους λόγους στην πρώτη εκδοχή. Και φυσικά με έναν ολοκαίνουριο θίασο ηθοποιών.
Τι σημαίνει πάθος για εσένα; Θεωρείς πως οι ζωές μας χρειάζονται περισσότερο έρωτα;
Ο έρωτας είναι η πλέον ζωογόνα δύναμη. Τα πάντα περιστρέφονται γύρω απ΄αυτόν κι αποτελεί τη μεγαλύτερη έμπνευση της τέχνης. Πάθη θεωρώ τα επαναλαμβανόμενα λάθη, τα πράγματα, τα συναισθήματα, τα γεγονότα για τα οποία θα δίναμε με χαρά τη ζωή μας. Οι ζωές δεν χρειάζονται περισσότερους έρωτες, χρειάζονται πιο δυνατούς έρωτες.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Πού θα ήθελες να δεις τον εαυτό σου στο μέλλον;
Η Lolita Reversed κάνει πρεμιέρα στις 14 Οκτωβρίου στην Κεντρική Σκηνή του θεάτρου Επί Κολωνώ και θα παίζει κάθε Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή, ενώ από την 1 Νοεμβρίου θα παίζεται η δεύτερή μου σκηνοθεσία, ο «Συλλέκτης» του Τζον Φόουλς, στο θέατρο Πόλη. Εκτός αυτών, από 4 Νοεμβρίου θα παίζω στη νέα παράσταση της Λίλλυς Μελεμέ, «Έγκλημα στο Cafe Noir», στο θέατρο Άλφα Ιδέα, ενώ από τα τέλη Ιανουαρίου θα ανέβει η τρίτη μου φετινή σκηνοθεσία, το αιρετικό έργο του Πάμπλο Πικάσο, τα «Τέσσερα Κοριτσάκια» στο θέατρο Tempus Verum – Εν Αθήναις.
Lolita Reversed
Κείμενο-Σκηνοθεσία-Μουσική επιμέλεια: Χρήστος Καρασαββίδης
Παίζουν: Κώστας Καζανάς, Μάρω Παπαδοπούλου, Τζωρτζίνα Λιώση, Δώρα Παρδάλη, Νικόλας Ανδρουλάκης, Κρίστελ Καπερώνη
Από 14/10 στο Θέατρο Επί Κολωνώ – Κεντρική Σκηνή
