Η πρώτη φορά που άκουσα τον όρο “διατροφική διαταραχή” ήταν, όταν ήμουν 11 ετών. Είχα βυθιστεί σ΄ένα απ΄τα περιοδικά της μητέρας μου και κάπου στη μέση υπήρχε ένα άρθρο, συνοδευόμενο από “ενοχλητικές” εικόνες αποστεωμένων κοριτσιών. Δε γνώριζα τότε τι ήταν η ανορεξία ή βουλιμία. Το μόνο που καταλάβαινα ήταν ότι τα κορίτσια αυτά έμοιαζαν πεινασμένα και θλιμμένα.  Αφού περιεργάστηκα για λίγο το άρθρο μου έμειναν στο μυαλό δύο πράγματα: 1) Οι διατροφικές διαταραχές επηρεάζουν μόνο τα κορίτσια και 2) δεν ήθελα να κολλήσω ανορεξία. Γιατί ήταν μια ασθένεια, σωστά; Κανείς δεν μπήκε στη διαδικασία να μου εξηγήσει τότε, ότι δεν γίνεσαι … Συνεχίστε να διαβάζετε το Γιατί πρέπει (επιτέλους) να μιλήσουμε για τις διατροφικές διαταραχές εντός της gay κοινότητας.