Vasilis Thanopoulos
Από την 1η Ιουνίου και για 10 μόνο παραστάσεις ο Αργύρης Πανταζάρας θα βρίσκεται στο Σύγχρονο Θέατρο για να μας υποδεχτεί στη δική του “Μητρόπολη” . Εδώ, αγγελιαφόροι αρχαίων ελληνικών τραγωδιών συνθέτουν το δικό τους δράμα, διηγώντας μας κι από μια τραγική ιστορία με διαχρονικές αναφορές. Πριν, όμως, ξεκινήσει αυτή η ιδιαίτερη καλλιτεχνική ξενάγηση, προσκαλέσαμε τον Αργύρη στην πολύχρωμη μητρόπολη του Antivirus.
Από την 1η Ιουνίου η “Μητρόπολη” ανεβαίνει ξανά στο Σύγχρονο Θέατρο; Μίλα μας λίγο γι’ αυτή την παράσταση.
Η “Μητρόπολη” είναι μια προσευχή για μια χώρα που πεθαίνει. Είναι μια κραυγή, ένα συνεχόμενο κρεσέντο από πέντε διαφορετικές αρχαίες τραγωδίες. Αγγελιαφόροι και χορός, ανώνυμοι ήρωες, εξόριστοι μάρτυρες φρικτών γεγονότων. Όλα προέκυψαν απ’ την ερώτηση, πού πάνε οι άγγελοι μετά την τραγωδία… Ήθελα να φτιάξουμε έναν τόπο συνάντησης γι’ αυτούς. Γι’ αυτούς που εγκλωβίστηκαν μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, μεταξύ φυγής κι άφιξης. Ο ίδιος τους ο λόγος απέναντι στη λήθη, ο ίδιος τους ο πόνος γίνεται θέση. Στη “Μητρόπολη”, αποσπάσματα από πέντε τραγωδίες συναντιούνται, συνθέτοντας ένα περίεργο δραματικό σκηνικό.
Και ποιο είναι, τελικά, το μήνυμα της παράστασης;
Tα χορικά κι οι αγγελικές ρήσεις είναι ιστορίες ανώνυμων. Είναι η θέση της πόλης απέναντι στα γεγονότα. Συχνά, αυτή η θέση επισκιάζεται απ’ το δράμα των ρόλων στις τραγωδίες. Κι ηθελα να μείνουμε στη θέση και στην ευθύνη της πόλης, της πολιτείας απέναντι στο δράμα. Να συνθέσουν οι “μάρτυρες” τη δική τους τραγωδία, να πουν την ιστορία, όπως αυτοί την θυμούνται, όπως αυτοί την νιώθουν. Όλοι γινόμαστε αγγελιαφόροι κάποιου θαύματος ή κάποιου τραύματος. Δεν ξέρω ποιο θα ειναι τελικά το μήνυμα της παραστασης. Σίγουρα είναι ένας βομβαρδισμός συναισθημάτων.
Πέρσι ήσουν ο νικητής του βραβείου Χορν. Θεωρείς σημαντικές αυτές τις διακρίσεις για έναν ηθοποιό;
Νιώθω ευγνωμοσύνη. Είναι μια διάκριση ναι, αλλά πάνω σε τι; Ο ηθοποιός κι οι ρόλοι στο θέατρο είναι μαγικά ανολοκλήρωτοι και γι’ αυτό τους παίζουμε ξανά και ξανά, γενιές και γενιές. Κι οι θεατές θα πηγαίνουν στο θέατρο να δουν το ίδιο έργο ξανά και ξανά. Καμία διάκριση δεν ικανοποιεί τη δίψα του ηθοποιού. Καμία πληγή δεν επουλώνει. Το βραβείο Χορν συγκεκριμένα κι αποδεδειγμένα, από τα λεγόμενα αυτών που το θεσπίζουν, είναι ένα βραβείο ενθάρρυνσης για το μεράκι, το ρίσκο, την επιμονή, την έγνοια, τη συνέπεια και τη λαχτάρα των ηθοποιών. Μακάρι όλοι να διακρινόμαστε γι’ αυτά μας τα στοιχεία.
Κατά τη βράβευση σου, πέρσι, είχες πει πως μέρος των χρημάτων του βραβείου θα πάνε σε πρόσφυγες και σε σίτιση παιδιών στα σχολεία. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη φράση σου “Αλληλεγγύη, είναι η ευγνωμοσύνη για την ίδια τη ζωή”. Στη δική σου “προσωπική μητρόπολη” τι ρόλο έχει η αλληλεγγύη;
Αλληλεγγύη είναι η έγνοια για τον άλλο. Η ενσυναίσθηση κι η φροντίδα! Σε τόσο δύσκολους καιρούς, οφείλουμε να γινόμαστε ένα και να στρεφόμαστε με τρυφερότητα κι εγκαρτέρηση στις δυσκολίες των άλλων. Πρέπει να κατακρίνουμε, να καταγγέλουμε και να ξεριζώνουμε οποιαδήποτε μορφή ρατσισμού και φασισμού!
Μιλώντας πιο συγκεκριμένα, ο Αργύρης Πανταζάρας στέκεται αλληλέγγυος προς τα δικαιώματα τον LGBT+ ατόμων;
Στέκομαι αλληλέγγυος σ’ όσους ανθρώπους διεκδικούν τα αυτονόητα: μάχονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για μια καλυτερη ποιότητα ζωής για όλους μας!
Αν εσύ ήσουν gay θα επέλεγες να μιλήσεις ανοιχτά γι΄αυτό; Έχεις προβληματιστεί ποτέ σχετικά με τη σεξουαλικότητά σου;
Ό,τι και να πω θα ειναι υποθετικό. Κι είναι άδικο να απαντήσω έστω και υποθετικά, γιατί η σεξουλικότητά μου θεωρείται (και μάλιστα λανθασμένα) κοινωνικώς αποδεχτή. “Λανθασμένα”, γιατί δεν υπάρχει αποδεκτή ή μη αποδεκτή σεξουαλικότητα. Ό,τι και να πω, θα το πω από θέση ασφάλειας. Θα ήθελα να είμαι ευτυχισμένος μέσα σε μια κοινωνία αποδοχής, σεβασμού κι αξιοπρέπειας, να μη δέχομαι βία, να μην κρίνομαι και να ερωτεύομαι ελεύθερα. Θα ηθελα να μη διεκδικώ, ουτε να ζητιανεύω τα αυτονόητα.
Υπάρχει κάποιος gay ρόλος/χαρακτήρας που θα΄ θελες να υποδυθείς, σκηνοθετήσεις;
Δεν υπάρχουν gay η straight ρόλοι! Κάθε ρόλος ειναι ένα άνοιγμα, μια φανέρωση. Οι ηθοποιοί οφείλουμε να φανερώνουμε όσα περισσότερα μπορούμε, κατευθύνσεις, έννοιες και δυναμικές. Πόσο straight και πόσο gay είναι μια Ηλέκτρα ή μια Κορντέλια, ένας Ορέστης, ένας Άμλετ;
Άλλα καλλιτεχνικά σχέδια;
Τον Ιούλιο θα είμαι στην Επίδαυρο με τις Βάκχες με τον εκπληκτικό θίασο που διαμόρφωσε ο Έκτορας Λυγίζος. Θα ειναι μια εμπειρία μύησης για τους θεατές όπως ειναι και το ίδιο το έργο. Μετά θα γυρίσουμε κάποια θέατρα της Ελλάδας. Και απο τον Σεπτέμβρη προγραμματίζουμε να ταξιδέψουμε τη “Μητρόπολη” στη Θεσσαλονικη και στο εξωτερικό.
Πληροφορίες παράστασης:
1 – 11 Ιουνίου 2017 | Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας
