Spyros Katopodis
Ο John Sizzle κατέχει τα σκήπτρα της βασίλισσας της gay σκηνής στο Λονδίνο. Ξεκίνησε πριν από 15 χρόνια να κάνει ερασιτεχνικό drag και ποτέ δεν περίμενε ότι αυτό θα γίνει το επάγγελμα του. Έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής μέσα από την αυτοβιογραφική ταινία «Dressed as a Girl», όπου αποκαλύπτει πολλές προσωπικές πτυχές της ζωής του, αλλά και της πορείας του από όταν ξεκίνησε, μέχρι σήμερα.
Σήμερα είναι το μεγαλύτερο drag όνομα στο Λονδίνο. Δεν υπάρχει Λανδρέζος gay που σέβεται τον εαυτό του που να μην τον ξέρει. Ο John Sizzle κάνει εξτράβαγκαντ εμφανίσεις, είναι περφόρμερ, dj, και έχει ένα από τα πιο γνωστά gay bars της πόλης, το «The Glory». Συνάντησα τον John στο μαγαζί του και μιλήσαμε για όλα.
Πότε ξεκίνησες to drag; Πως άρχισαν όλα;
Η πρώτη μου επαφή με το drag πραγματοποιήθηκε όταν ήμουν 8-9 χρονών. Το έκανα στο σχολείο μου, μπροστά σε όλη την τάξη. Τότε δεν ήξερα τι ακριβώς έκανα και δεν καταλάβαινα ότι αυτό ήταν drag. Είχα φτιάξει ένα κοστούμι από χαλιά και έκανα μία περφόρμανς του Big Spender της Shirley Bassey. Σαν ενήλικος, έκανα drag συχνά, αλλά όχι ως η περσόνα μου, δηλαδή ως John Sizzle. Ο John Sizzle προέκυψε 15 χρόνια πριν, όταν γνώρισα τον Johnny Woo που ήταν φρέσκος στο Λονδίνο. Είχε μόλις έρθει από τη Νέα Υόρκη και έκανε drag στο George and Dragon στο Λονδίνο. Ξεκίνησα να κάνω dj στα show του. Σιγά σιγά άρχισα να κάνω drag με ένα φίλο μου, τον Julian. Ο Julian με πήγαινε συνέχεια σε fetish parties και με έντυνε κατάλληλα. Μία φορά, λοιπόν, με έντυσε με βινύλ και PVC και, μόλις είδαμε ο ένας τον άλλον συνειδητοποιήσαμε ότι μοιάζουμε με λουκάνικα. Τα λουκάνικα τσιτσιρίζουν όταν τηγανίζονται, το ίδιο και εμείς! Ο κόσμος μας αποκαλούσς “The Sizzle Sisters”. Έτσι προέκυψε και το όνομα μου. Μου άρεσε σαν παρατσούκλι και το κράτησα.
Ο φίλος σου συνεχίζει να κάνει drag;
Όχι. Έκανε αρκετό drag στη ζωή του και πλέον, σταμάτησε. Ως γνωστόν, το πολύ drag σκοτώνει.
Ποια ήταν η drag mother σου;
Πολλοί με ρωτάνε γι’ αυτό. Η drag mother είναι συνήθως κάποιος μεγαλύτερος που σε παίρνει κάτω από την φτερούγα του όταν είσαι μικρός και σου διδάσκει πως είναι να είσαι gay και πως είναι να είσαι drag queen και να φτιάχνεις τα μαλλιά και το make-up σου, σωστά; Ποτέ δεν είχα εγώ drag mother. Ήμουν ήδη 33 όταν ξεκίνησα να κάνω drag επαγγελματικά, οπότε δε χρειαζόμουν κάποιον. Είχα ήδη πολλούς φίλους που έκαναν drag και είμασταν μεταξύ μας drag sisters. Είμαι «παιδί του σωλήνα», λοιπόν, δεν έχω μητέρα.
Από που εμπνεύστηκες για την περσόνα σου;
Κυρίως από τα 80ς και το σινεμά της εποχής, ιδιαίτερα από τις ταινίες δράσης. Επηρεάστηκα με βεβαιότητα από την ταινία «Buck Rogers in the 25th century» που έδειχνε γκλαμουράτες κακιασμένες βασίλισες με εντυπωσιακά κοστούμια, αλλά και από τον Dr Who, τη διαστημική Barbarella και το Blake Seven. Όλη αυτή γκλαμουριά του σινεμά και της disco, και οι στυλάτες δυναμικές γυναίκες της εποχής άσκησαν μεγάλη επιρροή πάνω μου. Γι’ αυτό, και σαν John Sizzle είμαι η απόλυτη κυρίαρχος του γαλαξία και του σύμπαντος. Είμαι δυναμική και κάνω πολλά αστεία, αλλά προσέχω να μην είμαι πολύ «μαλάκας». Γιατί, αν είσαι drag πρέπει να είσαι και «μαλάκας» και παιχνιδιάρης, αλλά στην καθημερινή σου ζωή δεν μπορείς να μιλάς στον κόσμο με τον ίδιο τρόπο που μιλάς όταν είσαι drag, γιατί μετά δε θα σε θέλει κανείς για φίλο. Αυτή είναι η δύναμη της περούκας και της βλεφαρίδας.
Πως έχει αλλάξει το gay scene στο Λονδίνο από όταν πρωτοξεκίνησες;
Είμαι στο χώρο πολλά χρόνια. Όταν άρχισα να κάνω drag, η gay σκηνή άρχισε να εξελίσσεται σε αυτό που βλέπεις τώρα. Το drag άρχισε δειλά δειλά να κάνει την εμφάνιση του στο Dalston και στο Shoreditch στο Λονδίνο. 15 χρόνια πριν, η gay σκηνή ήταν προσανατολισμένη στη μουσική και στο clubbing. Υπήρχαν ορισμένα clubs που μπορούσες να πας ντυμένος drag. Αντίθετα, τώρα η drag σκηνή είναι τεράστια. Σκέψου ότι τα drag μαγαζιά τώρα προσελκύουν εκτός από gay άνδρες, και γυναίκες, αλλά και straight κόσμο. Οι drag είμαστε χιλιάδες πλέον.
Τι χρειάζεται για να είσαι μία drag star;
Κατ’ αρχάς, χρειάζεται να έχεις κάτι να πεις. Πρέχει να έχεις μία στοιχειώση φωνή και ένα ωραίο look, αν και αυτό δεν είναι ιδιαίτερα σημαντικό, απλά σε βοηθάει να ξεχωρίζεις. Πρέπει να έχεις κάποιο είδους ταλέντο για να τα λες με τον κόσμο ή να ξέρεις να χορεύεις ή να κάνεις dj. Πρέπει να έχεις κάποιο περιεχόμενο, όχι απλά να είσαι όμορφος, αλλά και να καταλαβαίνεις τον κόσμο. Πρέπει να μπορείς να δουλεύεις σκληρά, γιατί η δουλειά σου θα σε κάνει σταρ, αλλά και να έχεις ανοχή στο ποτό χωρίς να γίνεσαι λιώμα. Πρέπει, ακόμη, να είσαι θαρραλέος. Για να βγεις στην πίστα θέλει και «αρχίδια». Δεν μπορείς να αντιγράφους άλλους, πρέπει να είσαι ξεχωριστός, αλλά και σκληρόπετσος, γιατί πολλοί θα είναι αυτοί που δε θα τους αρέσεις.
Πιστεύεις ότι το drag έχει γίνει πολύ mainstream;
Η δύναμη του να ντύνεσαι γυναίκα και να κάνεις ένα straight look με ωραία βυζιά και make-up δεν είναι το πιο ενδιαφέρον, πλέον. Αυτό είναι και το επίπεδο του drag που δε με ενδιαφέρει. Όσο πιο πολλοί κάνουν το ίδιο πράγμα, τόσο λιγότερο δυναμικό γίνεται. Υπάρχουν πολλές κατηγορίες drag και υπάρχει χώρος για όλους. Βλέπε, για παράδειγμα, τις underground drags που ντύνονται αστακοί ή τις fantasy drags ή τις πολύ αρρενωπές drags που καταφέρνουν και αναδεικνύουν περίτεχνα τα αρρενωπά χαρακτηριστικά τους. Δε θα έλεγα, λοιπόν, ότι είναι πολύ mainstream. Πλέον, έχουμε αρχίσει και μιλάμε κυρίως για το φύλο, και όχι τη σεξουαλικότητα.
Υπάρχει κάποια drag που θαυμάζεις;
Θα έλεγα τον A Man to Pet. Ο χαρακτήρας είναι τρελός. Με πιάνει υστερία όταν την βλέπω. Νομίζει ότι είναι η καλύτερη. Δεν μπορείς να την πάρεις στα σοβαρά. Είναι αγενής, εγωίστρια, αστεία, σαρκαστική, πανέξυπνη, αλλά και χαζή, ταυτόχρονα. Είναι απλά αξιοθαύμαστη.
Στην ταινία σου είπες ότι οι performers είναι ανασφαλή πλάσματα. Εσύ είσαι ανασφαλής;
Είμαι. Όχι πολύ, αλλά κομμάτια του εαυτού μου είναι. Δεν είμαι ανασφαλής για τη δουλειά μου ή για την ύπαρξη μου ή για την ικανότητα μου να φροντίζω την οικογένεια μου, αλλά η ανάγκη για προσοχή δείχνει μία συγκεκριμένη μορφή ανασφάλειας. Θέλω να πιστεύω ότι όλα τα ανθρώπινα όντα έχουν κάποια μορφή ανασφάλειας, αλλιώς είνaι sociopaths και αλλαζονικοί «μαλάκες». Οι ανασφάλειες μας είναι που μας κάνουν ανθρώπινους και σέξυ.
Πως είναι η ερωτική ζωή μίας drag σταρ; Σε προσεγγίζουν περισσότεροι εξαιτίας της φήμης σου και της διάσημης περσόνας σου;
Μετά την ταινία μου έρχονται και μου μιλούν πολλοί. Μερικές φορές, ακόμα και σε straight bars που κάνω events, έρχεται και μου μιλάει πολύς κόσμος. Άνθρωποι που δε θα περίμενα ποτέ ότι θα είχαν δει την ταινία, μιας και δεν ανήκουν στους gay κύκλους. Αλλά δε νιώθω διάσημος, προσπαθώ να κάνω καλά τη δουλειά μου καλά και αδιαφορώ για τη φήμη. Είμαι στη gay σκηνή πολλά χρόνια και ξέρω πολύ κόσμο. Δεν μπαίνω στη διαδικασία να αναρωτηθώ από που με ξέρει κάποιος. Αλλά, ξέρω όλους όσους δουλεύουν στο gay χώρο εδώ. Μη φανταστείς ότι είμαι και Madonna. Θα προτιμούσα να μη με ήξεραν πολλοί, αλλά είμαι drag queen, τι να κάνω!
Πως ξεκίνησε η συνεργασία με το National Theatre;
Φέτος το καλοκαίρι, το 3ήμερο event μας ήταν το πιο επιτυχημένο stage που έχει διοργανωθεί ποτέ από το National Theatre. Να πως ξεκίνησαν όλα. Κάποιος που δουλεύει εκεί είχε έρθει στο μαγαζί μου για ποτό και έψαχνε για djs για ένα event του National Theatre. Τηλεφώνησε σε μένα και στον Johnny Woo και, ενώ εμείς περιμέναμε ότι απλά θα είμασταν σε μία γωνία και θα παίζαμε μουσική, είμασταν στο κέντρο μίας τεράστιας πίστας και έπρεπε να ψυχαγωγήσουμε ένα τεράστιο κοινό. Πήγε πολύ καλά και τους είπα ότι θα μπορούσαμε την επόμενη χρονιά να διοργανώσουμε ένα μεγαλύτερο weekend event. Έτσι και έγινε. Στο 3ήμερο event ήρθαν όλοι. Gay, straight, οικογένειες, παιδιά. Είχε τεράστια επιτυχία και θα το ξανακάνουμε.
Ποιες είναι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζεις ως ιδιοκτήτης μίας από τις πιο δημοφιλούς pub στο Λονδίνο;
Το ότι πρέπει να επισκευάζω την τουαλέτα συνεχώς (γέλια).. Το μαγαζί δεν σταματάει ποτέ. Η μόνη περίοδος που κλείνει το «The Glory» είναι τα Χριστούγεννα για 4 ημέρες, και την Πρωτοχρονιά ανήμερα. Και αυτό είναι πρόκληση. Όχι μόνο για να ετοιμάσουμε το χώρο, αλλά και για να ετοιμάσουμε τα performances, να βρούμε νέες ιδέες, να φροντίσουμε ο κόσμος να ενημερωθεί για όλα τα shows, και τέλος, να κρατάμε τον κόσμο χαρούμενο. Είναι πολλά άτομα που δουλεύουν στο μαγαζί και αυτό έχει μία υπευθυνότητα από μόνο του. Εμείς απλά θέλαμε να φτιάξουμε μία pub που θα μπορεί ο καθένας να έρχεται να πίνει το ποτό του, αλλά αυτό εξελίσσεται σε κάτι πιο σημαντικό. Πιο σημαντικό για τους επισκέπτες μας, αλλά και πιο σημαντικό για εμάς. Πολλοί βλέπουν αυτό το μέρος σαν ένα ασφαλή χώρο να εξερευνήσουν πτυχές της ζωής τους, και τώρα, η πρόκληση είναι να παραμείνουμε ένα υπεύθυνο και ασφαλές LGBT μέρος. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τις καρδιές, αλλά και το συκώτι, των θαμώνων μας.
Τι προτιμάς; Να γεράσεις υπέρλαμπρα στην πίστα ή να αποσυρθείς στη συμβατική ζωή; Έχεις δηλώσει ότι έχεις σκεφτεί να το παρατήσεις το drag.
Από αυτήν την ερώτηση και μόνο, καταλαβαίνω ότι είδες την ταινία μου. Πάντα ερωτευόμουν και ξε-ερωτευόμουν το drag. Όταν έκανα την ταινία ήμουν σε μία φάση ζωής μου που δεν έβγαζα πολλά λεφτά από το drag και η νυχτερινή ζωή με είχε κουράσει.. Αλλά, τώρα, έχω το μαγαζί μου, απολαμβάνω μεγαλύτερη ποιότητα σε αυτά που κάνω, κάνω πιο επαγγελματικά shows και είμαι πιο χαλαρός. Οπότε, θα προτιμήσω να γεράσω με χάρη στην πίστα. Το μυστικό για μένα είναι να έχεις ποιότητα και όχι ποσότητα σε αυτά που κάνεις. Κάνω λιγότερα shows πλέον, αλλά το απολαμβάνω πιο πολύ. Δεν κάνω εμφανίσεις σε clubs, κάνω drag dj σε cocktail bars και pubs, αλλά δεν κυλιέμαι στην πίστα μέχρι το πρωί. Πάντα λέω «Άσε το πάρτυ πριν σε αφήσει πρώτα αυτό».
Φαντάσου ότι είσαι ο διευθυντής ενός drag σχολείου. Τι συμβουλή θα έδινες στους μαθητές σου;
Να κάνουν τις ασκήσεις τους. Και να μην αντιγράφουν τις απαντήσεις από τους άλλους. Επίσης, πολύ σημαντικό, να προσέχουν τα νύχια των ποδιών τους. Γιατί μπορεί να τα χάσουν στην πορεία, οπότε πρέπει να είναι προσεκτικοί. Ακόμη, να μην κάνουν ηρωίνη. Απλά πράγματα. Και να μην γυρίσουν ποτέ την πλάτη στον A Man to Pet γιατί θα τους κλωτσήσει στον «κώλο» και θα πιαστούν μαλλί με μαλλί.
