Tassos Theodoropoulos
Από μικρός είχα μια απορία, πες την και αφελή αν θες. Γιατί το ΚΚΕ και οι αριστερές δυνάμεις τρώνε τα συκώτια τους μεταξύ τους; ΚΚΕ ΜΛ, ΚΚΕ σκέτο, ΚΚΕ εσωτερικού (κάποτε) Μ ΚΚΕ Λ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η θεία μου η Σία. Αφού ένα είναι το βασικό ζητούμενο. Η αντίσταση απέναντι στον καπιταλισμό. Και πας εσύ τώρα και αντί να κοιτάς το δάσος που έχεις να πολεμήσεις και να ενωθείς με τους συντρόφους σου, μου κλαίγεσαι επειδή σου κατούρησα ένα δέντρο. Κι αρχίζουν τα μαλλιοτραβήγματα της Κατίνας για δεύτερα και τρίτα ζητήματα την ώρα που δεν έχεις ακόμα λύσει τα πρώτα.
Και μια αφοσίωση των «ταγμένων» στην γραμμή του κόμματος, σχεδόν εκκλησιαστική. Σαν γονυπετής στην ουρά για την Παναγία της Τήνου. Μην και τολμήσεις να διαφοροποιηθείς ή να εκφράσεις διαφωνία για κάτι. Αμέσως είσαι ο αιρετικός, ο συστημικός, που έχει αποσχιστικές τάσεις. Ε, τα ίδια ακριβώς και ενίοτε χειρότερα στον gay ακτιβιστικό χώρο. Λέω χειρότερα γιατί το έχουμε το ταπεραμέντο μας οι αδελφές να μετατρέπουμε τις διαφωνίες σε αγώνες κατς μέσα σε κομμωτήριο.
Ήρθαν και τα social media και η κατάσταση έφυγε εκτός ελέγχου. Όχι πως ήταν ποτέ εντός. Από μικρό παιδί θυμάμαι δυο τρεις οργανώσεις ακτιβισμού. Η μία να βρίζει την άλλη, κι όλοι τον Βαλλιανάτο επειδή είχε τη μεγαλύτερη προβολή. Και; Αυτό δεν είναι το ζητούμενο; Η προβολή; Ή προτιμάς να εκφράζεις την άποψη σου κρυμμένος σε μια υπόγα και γράφοντας σε πολύγραφο όπως στην κατοχή; Αν μπορείς να βγάλεις το ταγάρι μιζεροπαρθένας και να την πετύχεις κι εσύ την προβολή κάνε την. Αν μπορείς επίσης να βγάλεις λεφτά κάνοντας καλό, κάνε το.
Ούτε ο παπάς, ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε ο ψυχολόγος σου το κάνουν τζάμπα. Και φυσικά ούτε τα gay bar σου προσφέρουν διασκέδαση επειδή σε λυπήθηκαν να μην περάσεις το βράδυ μόνη σου. Το έχω ξαναγράψει νομίζω, το μεγαλύτερο βρισίδι που έχω ακούσει για gay είναι από άλλον gay. Η Πάολα και ο Χατζηστεφάνου, δύο διαφορετικά άτομα με μυαλό, οξυδέρκεια και συνέπεια στη στάση τους, αν παρακολουθήσεις τους ιντερνετικούς τους διαλόγους αλλάζεις συκώτι από το ξεκατίνιασμα. Ή σε πιάνει θλίψη.
Δε με νοιάζει ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Με νοιάζει πως γινόμαστε γραφικοί κι αποδυναμώνουμε, αποδομούμε μάλλον, ότι έχουμε καταφέρει να χτίσουμε μέχρι τώρα. Ακόμα και το Antivirus βρίζουν κάποιοι. Μερικοί επειδή υπήρξαν επίδοξοι εκδότες ανάλογων εντύπων και έφαγαν τα μούτρα τους και άλλοι γιατί τους φαίνεται πολύ σαλονάτο ενώ οι ίδιοι αισθάνονται αναρχοαυτόνομοι. Ναι μωρή, θα στο τυπώσουμε το περιοδικάκι ειδικά για σένα σε λαδόκολλα για να μην προσβάλλουμε την αγωνιστική σου εμμηνόπαυση.
Στα gay pride ο ίδιος χαβάς (και δεν βγάζω καθ’ όλου την ουρά μου απ’ έξω, το ‘χω παίξει κι εγώ αυτό το παιχνίδι σαν γνήσιος μαλάκας). Έρχεται η Νατάσσα Μποφίλιου, κριτική για το έντεχνο κλαψομούνιασμα. Έρχεται η Φουρέιρα, κριτική για τη φτηνή λαϊκάντζα. Αν το συνεχίσεις έτσι κουκλίτσα μου, να βρίζεις κάποιον που αμισθί τραγουδάει για τη γιορτή σου, την επόμενη φορά η μόνη που θα σου κάτσει θα είναι η Έφη Θώδη. Κι όχι τυχαία, εφ’ όσον αποδεδειγμένα είσαι για τα πανηγύρια.
Μια νέα γενιά πιτσιρικάδων ταλιμπάν που μου τριγυρνάνε σαν λετσάκια ενώ μένουν σε μεζονέτες στην Κηφισιά, έτοιμα να σε κατασπαράξουν επειδή λέει έγραψες κάτι που είναι κρυφά ομοφοβικό κι επειδή δουλεύεις στα media. Σόρι που δεν έχω τον πατέρα με τη βιλάρα για να το παίζω μάγκας μετά από τρεις μπάφους, σόρι που δουλεύω για να ζω, σόρι που μέσα από αυτή τη δουλειά με προσωπικό κόστος, έστω και ενίοτε με λανθασμένη προσέγγιση, ανέδειξα σε μαζικά μέσα ενημέρωσης και μεγάλης κυκλοφορίας θεματάκια της κοινότητας μας.
Εκτός κι αν τελικά σε βολεύει να είσαι λούμπεν και περιθώριο γιατί μόνο έτσι αποκτάς υπόσταση. Δεν εξηγείται αλλιώς. Μόνο που δεν βολεύει και δεν βοηθάει ούτε εμένα ούτε όσους χρειάζονται υποστήριξη. Το να στήσεις καβγά για το αν η τάδε ακτιβιστική δράση είναι κόντρα στα προσωπικά σου πιστεύω, ακυρώνει. Και τα πιστεύω σου και τη δράση. Τα πιστεύω σου επειδή αποδεικνύεται ότι προέρχονται από καθαρό ναρκισσισμό και τη δράση επειδή μέχρι να αποφασίσουμε το πώς θα την κάνουμε, έχει ακυρωθεί η αποτελεσματικότητά της. Και δικαίωμα σου στην τελική να είσαι όσο νάρκισσος και ψυχοπαθής θες, όταν όμως η στάση σου υποβιβάζει και διασπά ένα πολύπαθο κίνημα, τότε φιλαράκο μου, απλά σου εύχομαι να πεθάνεις αγάμητος. Και στο λέω αυτό γιατί ξέρω πως είναι η χειρότερη κατάρα για αδερφή. (Ουπς, μήπως μόλις τώρα έγινα ομοφοβικός;)
