Vasilis Thanopoulos
Παρά την προσπάθεια της Ευρώπης να «επιβάλλει» τις αξίες της ισότητας για όλους τους πολίτες της, η εσωτερική αδυναμία και η διαίρεση φαίνεται να αποτελούν ανίατη ασθένεια. Χαρακτηριστικό (πρόσφατο) παράδειγμα οι σκληροπυρηνικοί γεωργιανοί κληρικοί, οι οποίοι έχουν κηρύξει ιερό πόλεμο στη διαφορετικότητα της χώρας.
Μια κατάσταση που έγινε ακόμα πιο τεταμένη, μετά το πράσινο φως που δόθηκε από την γεωργιανή κυβέρνηση στο νέο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, το οποίο έχει ως στόχο να καταπολεμήσει τα πολλά περιστατικά διακρίσεων που σημειώνονται στη χώρα. Νομοσχέδιο που παίζει σημαντικό ρόλο για την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Συγκεκριμένα, η συμπερίληψη των όρων «σεξουαλικός προσανατολισμός» και «ταυτότητα φύλου» στάθηκε η αφορμή για την αντίδραση της Ορθόδοξης εκκλησίας. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα όπου ο Πατριάρχης Ηλίας Β’ (φωτογραφία), ο οποίος αποτελεί ιδιαίτερα σημαντική φιγούρα μέσα στη χώρα, διαμήνυσε ότι «οι πιστοί δεν ανεχθούν αυτήν έναν νόμο που νομιμοποιεί το παράνομο».
Στο ίδιο μήκος κύματος και κληρικοί κάθε βαθμίδας που προειδοποιούν τους πολιτικούς της χώρας για την αντίδραση της εκκλησίας. Στο πλευρό τους και αρκετοί «ενθουσιώδεις φανατικοί» που κάνουν λόγο για «γενοκτονία του έθνους».
Ένα χρόνο πριν, την ημέρα όπου όλος ο κόσμος διαδήλωνε ενάντια στην ομοφοβία (IDAHO), μια τεράστια αντί-gayσυγκέντρωση –διακινούμενη από την εκκλησία- πραγματοποιήθηκε στην Τιφλίδα, απειλώντας μέχρι και τη σωματική ακεραιότητα αρκετών gay ακτιβιστών. Φέτος οι «πολιορκούμενοι» ακτιβιστές αποφάσισαν να μην κατέβουν στους δρόμους.
Από την άλλη, η εκκλησία σε μια προσπάθεια να «εξαλείψει» εντελώς το συμβολικό μήνυμα της IDAHO, αποφάσισε να αφιερώσει την εν λόγω ημέρα στο θεσμό της οικογένειας.
Αν και όλα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ομοφοβία στη Γεωργία είναι διαδεδομένη, μια δημοσκόπηση που είχε διεξαχθεί λίγο πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου αποτυπώνει ότι το 24% του πληθυσμού θεωρεί τα LGBT δικαιώματα σημαντικά για τη χώρα. Ποσοστό που δεν ξεπερνούσε το 16% ένα χρόνο πριν.
Τη δική του εξήγηση στην κοινωνική αυτή αντίφαση δίνει ο εκπρόσωπος του Γεωργιανού κοινοβουλίου, Davit Usupashivi.
«Ο νόμος αυτός αντιπροσωπεύει την επιλογή των Γεωργιανών ανάμεσα στη Ρωσία και την Ευρώπη».
Μετά από μακρές διαπραγματεύσεις και πολλά παρασκηνιακά επεισόδια το κοινοβούλιο ενέκρινε τον αντιρατσιστικό νόμο ομόφωνα. Αρκετοί ήταν μάλιστα και οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι που επισκέφθηκαν τη χώρα για να τη συγχαρούν.
Ακόμα και έτσι όμως, γίνεται αντιληπτό πως τα LGBTδικαιώματα αποτελούν έναν «καυτό» θέμα για τη Γεωργία που χρησιμοποιείται για την εκπλήρωση πολιτικών σκοπών. Στην προκειμένη περίπτωση για να την ομαλοποίηση του μονοπατιού που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα για να γίνει κάποια στιγμή «ευρωπαίος εταίρος».
Παρόλα αυτά, υπάρχουν ακόμα αρκετές παγίδες, μιας και η χώρα φαίνεται να ακροβατεί ανάμεσα σε Δύση (Ε.Ε) και Ανατολή (Ρωσία), ανάμεσα σε εκσυγχρονισμό και σκοταδισμό.
