Vasilis Thanopoulos
Η είδηση της ομοφοβικής δολοφονίας του Samuel Luiz, του 24χρονου νεαρού που ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου το περασμένο Σάββατο, έξω από ένα νυχτερινό κέντρο στη βόρεια πόλη Α Κορούνια της Ισπανίας, έκανε πολλούς/ες να αναρωτιούνται για το πόσο ασφαλή μπορούν να αισθάνονται τα ΛΟΑΤ+ άτομα, ακόμα και σε χώρες, όπου η θεσμοθέτηση των ΛΟΑΤ+ δικαιωμάτων μετρά αρκετά χρόνια.
Κι αν η κατάσταση είναι δύσκολη για την Ισπανία, τι γίνεται με τι χώρες, όπως για παράδειγμα η δική μας, όπου η λέξη “διαφορετικότητα” εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται συχνά ως πρόβλημα;
Ο Ιούνιος που πέρασε ήταν για τη χώρα μας αρκετά πολύχρωμος … ή πιο σωστά αρκετά rainbow. Και τι δεν είδαμε; Ποδοσφαιρικούς συλλόγους στα χρώματα του ουράνιου τόξου, rainbow γραμματόσημα, rainbow λογότυπα, rainbow βιτρίνες μέχρι και rainbow μπέργκερ. Και ενώ όλα αυτά δίνουν την εικόνα μιας σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας απαλλαγμένης από ομο/τρανσφοβίες, έτοιμης να γιορτάσει την υπερηφάνειας της, η κατάσταση είναι δυστυχώς αρκετά διαφορετική.
Ένας πρόχειρος απολογισμός δείχνει ότι μόνο τον Ιούνιο, σημειώθηκε στη χώρα μας μία βίαιη ομοφοβική επίθεση στη Ναύπακτο, μια λεκτική ομοφοβική επίθεση στη Θεσσαλονίκη και τρεις τρανσφοβικές επιθέσεις στο κέντρο της Αθήνας. Και μιλάμε φυσικά μόνο για τα περιστατικά που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, είδαν το φως της δημοσιότητας.
Όλα αυτά, ενώ προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι πραγματικά είχε συμβεί με τ@ Δήμητρ@ της Λέσβου (δυστυχώς συνέβη το χειρότερο) και ενώ ενημερωνόμασταν για τον άδικο χαμό τρανς ατόμων, που οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία εξ αιτίας της κοινωνικής περιθωριοποίησης.
Τον τελευταίο καιρό, ακούω αρκετό κόσμο να μιλά (με μεγάλη ευκολία θα έλεγα) για “εποχές που αλλάζουν”. Κινήσεις, όπως η Επιτροπή Eθνικής Στρατηγικής για την Ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+ ή η πρόταση νόμου της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την ισότητα στον γάμο, προφανώς και συνηγορούν υπέρ αυτής της άποψης.
Αλλά αν μας δείχνει κάτι η περίπτωση της Ισπανίας είναι πως με την ομοφοβία/τρανσφοβία δεν ξεμπερδεύεις τόσο εύκολα. Ακόμα κι όταν υπάρχει το απαραίτητο νομοθετικό πλαίσιο.
Σκεφτείτε δηλαδή τι γίνεται, όταν δεν υπάρχει και το μόνο που μας μένει για να προστατευτούμε είναι τα rainbow γραμματόσημα.
