Vasilis Thanopoulos
Στις 26 Μαρτίου του 1977, ένα λεσβιακό ζευγάρι αποφάσισε να κάνει κάτι απίστευτο για την εποχή. Να οργανώσει την πρώτη συνάντηση για ΛΟΑΤ+ θέματα στον Λευκό Οίκο.
Όταν η Jean O’Leary, διευθύντρια της National Gay Task Force, ρωτήθηκε από τον συγγραφέα Eric Marcus για το πώς κατάφερε να κανονίσει τη συνάντηση στον Λευκό οίκο, απάντησε διστακτικά: «Είχα πολλές επαφές με τον Λευκό Οίκο. Η κύρια επαφή όμως ήταν η Midge Costanza, με την οποία είχα δουλέψει και είχαμε πολύ καλή σχέση. Όταν λοιπόν μπήκε στον Λευκό Οίκο, της τηλεφώνησα και της είπα πως ήρθε η ώρα».
Η αλήθεια όμως είναι κάπως διαφορετική.
«Μου είπε να απενεργοποιήσω το μαγνητόφωνο», θυμάται ο Marcus. «Και μετά η Jean είπε: “Έτρεξα στο κρεβάτι και της είπα πως ήρθε η στιγμή να μπούμε στον Λευκό Οίκο”».
Η O’Leary και η Constanza δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να πουν την αλήθεια τους στον κόσμο. Ως ειδικός βοηθός του προέδρου Jimmy Carter (η πρώτη γυναίκα που βρέθηκε σε αυτή τη θέση), η Constanza αναγκάστηκε να παραμείνει στην ντουλάπα και η σχέση του ζευγαριού θα παραμείνει μυστικό για πολλά χρόνια.
Η Jean O’Leary, ως νεαρή γυναίκα μπήκε σε μοναστήρι για να εκπαιδευτεί ως καλόγρια, αλλά έφυγε για να ακολουθήσει τον φεμινιστικό ακτιβισμό. Το 1976, έγινε διευθυντρια της National Gay Task Force. Ήταν μία από τις τρεις εκπροσώπους της Δημοκρατικής Εθνικής Συνέλευσης.
Η O’Leary γνώρισε την Costanza, όταν χρειάστηκε βοήθεια προσπαθώντας να πάρει τη Δημοκρατική Εθνική Σύμβαση, ώστε να συμπεριλάβει τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων στην πλατφόρμα του κόμματος, κάτι που αρχικά αποκλείστηκε από τον Carter.
Το ζευγάρι οργάνωσε συνάντηση με 12 εκπροσώπους γκέι οργανώσεων από όλη τη χώρα. Στη συνάντηση, οι εκπρόσωποι συζήτησαν για την ομοσπονδιακή νομοθεσία κατά των διακρίσεων, για ορισμένα δημόσια γραφεία και κυβερνητικές υπηρεσίες.
Η συνάντηση κέντρισε επίσης την προσοχή στα μέσα ενημέρωσης, γράφοντας τίτλους, όπως: «Ο Λευκός Οίκος υποστηρίζει τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων», καθώς το γραφείο θεωρήθηκε ότι παίρνει στα σοβαρά την ισότητα των ΛΟΑΤ+ για πρώτη φορά.
Μεταξύ των συμμετεχόντων ήταν ο Frank Kameny, συνιδρυτής του NGTF, ο οποίος ηγήθηκε της πρώτης διαμαρτυρίας για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων έξω από τον Λευκό Οίκο, στη δεκαετία του ’60.
Κατά την άφιξή του, η Costanza είπε στον Kameny: «Είμαι πολύ χαρούμενη που σας γνωρίζω επιτέλους. Λυπάμαι που χρειάστηκε τόσο πολύς χρόνος για να έρθω σε ένα σπίτι που σας ανήκει όσο και για οποιονδήποτε σε αυτήν τη χώρα».
Ένας άλλος παρευρισκόμενος, ήταν ο ακτιβιστής George Raya: «Όλοι εργαστήκαμε πολύ σκληρά για να προετοιμαστούμε για τη συνάντηση με το προσωπικό του Λευκού Οίκου», θυμάται χαρακτηριστικά.
«Η αποστολή μας ήταν να προετοιμάσουμε μια λίστα με συστάσεις προς την ομοσπονδιακή κυβέρνηση για καλύτερη συμπεριφορά σε γκέι και λεσβίες».
«Μία από τις μεγαλύτερες συγκινήσεις της ζωής μου ήταν να που μπήκα στο ταξί εκείνο το πρωί και είπα στον οδηγό να με πάει στον Λευκό Οίκο».
Η Costanza και η O’Leary χώρισαν το 1980, αλλά παρέμειναν φίλες και συνέχισαν να πιέζουν για τα ΛΟΑΤ+ δικαιώματα. Η O’Leary πέθανε το 2005 και η Costanza το 2010.
Από τότε που η Costanza και η O’Leary προχώρησαν σε αυτήν την πρώτη συνάντηση, η National Gay Task Force (τώρα National LGBTQ+ Task Force) συνεργάστηκε με τον Λευκό Οίκο για να πραγματοποιήσει μνημειώδη άλματα στα δικαιώματα του ΛΟΑΤ +. Αυτά περιλαμβάνουν τη νομοθεσία για την ισότητα του γάμου και την έγκριση ενός νέου νόμου πρόληψης εγκλημάτων μίσους.
«Για τα γκέι που αναζητούν σημάδια, σύμβολα, ανάστημα, αναγνώριση και γενικά σε οτιδήποτε εκείνη την εποχή θα έκανε τον τρόπο ζωής τους έγκυρο, ήταν ένα μεγάλο επίτευγμα.» – Jean O’Leary,
