Στους κουήρ χώρους το να είσαι γκέι είναι προνόμιο

Είμαι ένα non-binary asexual άτομο και καμία σχέση δεν έχω με την γκέι ταυτότητα. Για τον περισσότερο όμως κόσμο η λέξη “γκέι” αποτελεί έναν όρο ομπρέλα που καλύπτει ολόκληρη τη ΛΟΑΤ+ κοινότητα. Χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κάτι κακό, λέει πολλά για την ορατότητα που απολαμβάνει η ταυτότητα αυτή, εντός κι εκτός της κοινότητας.

Αν και οι γκέι άνδρες δεν χρειάζεται να ανησυχούν για τον αποκλεισμό τους από τους ΛΟΑΤ+ χώρους, πολλά άλλα άτομα που προσδιορίζονται ως queer δεν έχουν αυτήν την πολυτέλεια.

Σύμφωνα με το “Transgender History: The Roots of Today’s Revolution” της Susan Stryker, ο όρος ομοκανονικότητα χρησιμοποιήθηκε αρχικά για να αναγνωρίσει “την περιθωριοποίηση και τον εκτοπισμό που βιώνει ο τρανς πολιτικός και πολιτισμικός ακτιβισμός“. Αυτή λοιπόν η ομοκανονικότητα στις μέρες επιδρά στους κουήρ χώρους ακριβώς όπως η ετεροκανονικότητα επιδρά στον ευρύτερο πολιτισμό.

Υπό αυτό το πρίσμα, ο κόσμος γίνεται αντιληπτός μέσα από δίπολα – άνδρες και γυναίκες, γκέι και straight. Αυτή όμως η οπτική δεν αφήνει πολύ χώρο για τα άτομα που βρίσκονται στο φάσμα ανάμεσα στα δύο άκρα.

Η Major Griffin-Gracy μια ακτιβίστρια για τα τρανς δικαιώματα που συμμετείχε στις διαδηλώσεις του Stonewall, έχει μιλήσει συχνά για τον αποκλεισμό που και η ίδια έχει υποστεί εντός του ΛΟΑΤ+ κινήματος. “Αισθάνομαι πως με έχουν πετάξει έξω και δεν με αφήνουν καν να δω τι συμβαίνει“, είχε δηλώσει σε μια παλιότερη συνέντευξή της. “Είναι τα βλέμματα κι ο αποκλεισμός μας από τις αποφάσεις που αφορούν στο κίνημα. Ήταν ένας χώρος, χωρίς αποκλεισμούς, για να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας και μετά έγινε ένας που διοικείται από λευκούς γκέι άνδρες”.

Τα λέω όλα αυτά γιατί είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε και να προβάλλουμε και τις υπόλοιπες – συχνά υποβαθμισμένες – ταυτότητες εντός της κοινότητας. Να αναγνωρίσουμε επίσης τις οπτικές και τις απόψεις των ταυτοτήτων αυτών καθώς γίνονται κομμάτι των κουήρ χώρων.

Πρέπει να μιλήσουμε για τα προνόμια που φέρουμε ακόμα και εντός τις κοινότητας και να ακούσουμε τις φωνές των ατόμων που περνούν πιο δύσκολα. Μ΄αυτό τον τρόπο θα φροντίσουμε μια νέα κουλτούρα στην οποία θα εκφράζονται ισότιμα όλα τα γράμματα στο ΛΟΑΤ+ ακρωνύμιο.

κείμενο: Gabriell Mathys / pepperdine-graphic.com
κεντρική φωτογραφία: Madeline Duvall