Γιατί ο κορονοϊός μπορεί να είναι διπλά επικίνδυνος για τη ΛΟΑΤΚΙ+ νεολαία

30/03/2020

Κάθε χρόνο αρκετά κέντρα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ φιλοξενούν νεαρά ΛΟΑΤ+ άτομα, που έφυγαν από το σπίτι τους για να γλιτώσουν από ένα κακοποιητικό οικογενειακό περιβάλλον.

Σύμφωνα με το ΛΟΑΤ+ ίδρυμα Albert Kennedy Trust, τα ΛΟΑΤ+ άτομα στη Βρετανία αποτελούν το 1/4 των άστεγων ανθρώπων ηλικίας 12-25, με το 69% των περιπτώσεων να έχει υποστεί απόρριψη από την οικογένεια, κακοποίηση και βία.

“Συνήθως ένας γονιός που έχει διώξει το παιδί του επειδή είναι γκέι, λεσβία ή τρανς, δεν παραδέχεται πως το έχει κακοποιήσει ενώ τις περισσότερες φορές κατηγορεί το ίδιο το παιδί που έφυγε από το σπίτι”, δήλωσε στο BBC η Leigh Fontaine, υπάλληλος του Albert Kennedy Trust.

Όπως τονίζει, το χειρότερο είναι πως αρκετές φορές οι αρχές δεν λαμβάνουν στα σοβαρά τις καταγγελίες των παιδιών για κακοποίηση από τους γονείς τους, αναγκάζοντάς τα να επιστρέψουν στο σπίτι.

“Αυτό είναι πραγματικά επικίνδυνο γιατί πολλές φορές θέτει σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα του παιδιού. Στην καλύτερη των περιπτώσεων τα άτομα αυτά εγκλωβίζονται στο σπίτι, μη έχοντας τη δυνατότητα επικοινωνίας με κανένα. Φανταστείτε τι σημαίνει αυτό για την ψυχοσύνθεση του παιδιού”, εξηγεί η Leigh.

Με την πανδημία του κορονοϊού να σαρώνει όλο τον κόσμο, αρκετές χώρες έχουν επιβάλλει συνθήκες καραντίνας στους πολίτες εγκλωβίζοντας αρκετά ΛΟΑΤ+ άτομα με την κακοποιητική οικογένειά τους.

Ο Sam έκανε coming out στους γονείς του όσο ήταν στο πανεπιστήμιο, πιστεύοντας πως δε θα επέστρεφε ποτέ στο σπίτι. Δυστυχώς, λόγω του κορονοϊού τα πράγματα άλλαξαν.

Σε συνέντευξή στο BBC περιέγραψε τη δύσκολη πραγματικότητα, που βιώνει σπίτι.

“Η μαμά μου – φανατική χριστιανή – πιστεύει πως η ομοφυλοφιλία είναι μια διαβολική ασθένεια και ότι ο διάβολος είναι αυτός που με έκανε γκέι. Προσεύχεται δυνατά κάθε μέρα, ζητώντας απ΄το θεό να με απαλλάξει απ΄την ομοφυλοφιλία και να μου στείλει μια σύζυγο”. 

Ακόμη χειρότερα, πολλά από τα κέντρα που φιλοξενούν ΛΟΑΤ+ άτομα τώρα αναγκάζονται να κλείσουν.

Στις ΗΠΑ λειτουργούν περισσότερα από 10.000 συγκροτήματα φιλοξενίας, εκ των οποίων τα 250 φιλοξενούν αποκλειστικά νεαρά ΛΟΑΤ+ άτομα. Στα πλαίσια των μέτρων για τη μείωση της διασποράς, αρκετά απ΄αυτά κινδυνεύουν να διακόψουν τη λειτουργία τους.

Ο Liyanni Smith εργάζεται σε μια τέτοια δομή φιλοξενίας στη Φιλαδέλφεια. Μιλώντας στο Reuters, επισήμανε πώς το λουκέτο των ιδρυμάτων αυτών θα έχει τρομακτικές επιπτώσεις.

“Το γεγονός ότι κλείνουν είναι τρομακτικό. Τα άτομα αυτά δε θα έχουν ένα ασφαλές περιβάλλον για να μείνουν”.

Ο Smith είναι ένα 18χρονο γκέι αγόρι που εδώ και λίγους μήνες φιλοξενείται σε μια τέτοια δομή.

“Αν κάτι τέτοιο συμβεί, τα πράγματα θα γίνουν πολύ επικίνδυνα για εμάς”, δήλωσε σε μια τηλεφωνική επικοινωνία με το δίκτυο. “Η υγεία μας θα κινδυνεύσει κι όχι μόνο από τον ιό. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε σπίτι μας και τα πράγματα έξω στον δρόμο είναι πολύ επικίνδυνα για εμάς”. 

Διαβάστε επίσης

https://avmag.gr/120363/loatki-atoma-kai-karantina-enas-odigos-aytofrontidas/

Φυσικά και η επιστροφή των ατόμων αυτών στο σπίτι τους δεν αποτελεί επιλογή, αφού θα αναγκαστούν να επιστρέψουν σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον.

“Όσο ήμουν σπίτι φοβόμουν πολύ. Ήξερα πως κάτι κακό θα μου συνέβαινε, όταν θα μάθαιναν οι δικοί μου πως είναι γκέι”, δηλώνει ο Reggie που φιλοξενείται κι αυτός σε ένα ίδρυμα.

Για την Ελλάδα οι δομές φιλοξενίας για ΛΟΑΤ+ άτομα είναι κάτι άγνωστο, παρόλο που η κοινωνία παραμένει αρκετά συντηρητική σε σχέση με τα ΛΟΑΤΚΙ+ ζητήματα. Αρκετά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα αναγκάζονται να παραμένουν σε τοξικά περιβάλλοντα.

Δυστυχώς τώρα με τον κορονοϊό, ακόμη περισσότερο.

Vasilis Thanopoulos

Από μικρός ήθελα να γίνω αστροναύτης. Εξάλλου, πάντα θυμάμαι να μου λένε ότι "πετάω στα αστέρια". Λόγω όμως σχετικής υψοφοβίας αποφάσισα να αλλάξω επαγγελματικό προσανατολισμό και να γίνω δημοσιογράφος (απ' το κακό στο χειρότερο), Μπήκα στο Πάντειο (Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων & Πολιτισμού) και λίγους καφέδες αργότερα πήρα το πτυχίο μου. Έκτοτε το επαγγελματικό μου μετερίζι με έχει οδηγήσει στην πόρτα ανθρωπιστικών οργανισμών (Διεθνή Αμνηστία, Έλιξ) αλλά και πολλών έντυπων και διαδικτυακών μέσων (Esquire, Nitro, Protagon, κλπ). Η σχέση μου με το Antivirus ξεκίνησε τυχαία τον Μάρτιο του 2013. Έκτοτε έγινε λατρεία... Είτε εδώ είτε στο περιοδικό, όλο και κάπου θα με πετύχετε. Αν τώρα θέλετε να κάνετε και κάποιο σχόλιο... θα με βρείτε στο [email protected]. Cu!




Δες και αυτό!