Vasilis Thanopoulos
Ο χορογράφος Σπύρος Κουβαράς και η ελληνογαλλική ομάδα σύγχρονου χορού Synthesis 748 υπογράφουν την νέα τους δημιουργία με την παράσταση, SISS / PHUSS: while you carry time our bodies hold history, που θα παρουσιαστεί στο Θέατρο Ροές για 4 παραστάσεις, στις 23, 24, 30 και 31 Μαρτίου. Ο διεθνής χορογράφος μάς δίνει περισσότερες για το έργο που αν και δε σχετίζεται με την αναπαράσταση του μύθου του Σισύφου, εμπνέεται και επαναξιολογεί την μυθική του μορφή.
Μίλα μας λίγο για την παράστασή σας
Σ’ έναν άτοπο σκηνικό χώρο πέντε πλάσματα με γλυπτικά σώματα, που σχεδιάστηκαν από τον εικαστικό Αντώνη Βολανάκη, σαν ωστικά κύματα μιας αρχαϊκής ορμής αποκαλύπτουν αναδυόμενα στην επιφάνεια τους έναν δικό τους κόσμο μυθοπλασίας. Τα μετα-μυθολογικά αυτά σώματα, θα έλεγα ότι βιώνουν στην πληρότητά της τη μοναδική τους ύπαρξη, δημιουργώντας τον δικό τους κόσμο, μια νεο-δομή με όρους διαρκούς αυτοθέσμισης, μια πολεοδομία του μέλλοντος. Υπό τους ήχους της ηλεκτροακουστικής μουσικής σύνθεσης του, αδελφού και επί χρόνια συνεργάτη μου, Γιώργου Κουβαρά, το νανομετρικό κύκλωμα κίνησης που χαρακτηρίζει την χορογραφία οδηγεί προοδευτικά από την οργανική ενέργεια του σώματος στον σχηματισμό της χειρονομίας και υποβάλλει ένα υπνωτικό έργο με μια αδιάκοπη aller-retour κινησιολογία.
Ποιο είναι το βασικό χαρακτηριστικό της χορογραφικής σας προσέγγισης;
Η χορογραφική διαδικασία έθεσε εξ αρχής το ανθρώπινο σώμα ως πυρήνα της παράστασης. Το ανθρώπινο σώμα και την περιπλάνηση του στον χρόνο. Αρχικά ως Σώμα/Χώρος, έπειτα ως Σώμα/Μνήμη, ως Σώμα/Τόπος και κλείνοντας ως Σώμα/Ύλη. Η όλη προσέγγιση έγινε με άξονα την δημιουργία ενός άχρονου σκηνικού περιβάλλοντος μέσα από το οποίο προκύπτει μια μετα-μυθολογική διάσταση των σωμάτων και ένας κόσμος ο οποίος δεν περιορίζεται στα σύνορα του πραγματικού.
Πώς αισθάνεσαι ότι “ακουμπάει” στην ελληνική πραγματικότητα σήμερα;
Για να είμαι ειλικρινής δεν μου αρέσει τα έργα μου να ακουμπούν την πραγματικότητα, προτιμώ να ανοίγουν τις πύλες του φαντασιακού και της ουτοπίας σκιαγραφώντας με τον τρόπο αυτό το όραμα μου για τον κόσμο του αύριο. Επίσης δεν πιστεύω σε σύνορα και χάρτες αλλά σε μια παγκόσμια οικουμενικότητα κατά συνέπεια δεν θα ήθελα μια δουλειά μου να χαρακτηρίζεται με γεωγραφικούς όρους.
Πώς αντιλαμβάνεσαι τον όρο διαφορετικότητα;
Με όρους ανυπακοής, κριτικής σκέψης, αμφισβήτησης, καθώς και με την δημιουργία εναλλακτικών υποκειμενικοτήτων. Με το να αυτο-ορίζεις τον τρόπο με τον οποίο μπορείς να υπάρξεις και να αναπνεύσεις σε αυτό τον πλανήτη ψάχνοντας παράλληλα για συνοδοιπόρους σε αυτό το ταξίδι.
Εσύ γιατί αισθάνεσαι διαφορετικός;
Δεν έχω κάνει κάτι τρομερό ίσως θα μπορούσα να πω ότι απλά έχω αρνηθεί μια σειρά από κοινωνικά στερεότυπα, όπως η σχέση μου με τον στρατό ή την θρησκεία τους ,δυο δηλαδή μεγαλύτερους πομπούς δυστυχίας σε αυτό τον κόσμο. Επίσης ο τρόπος που ζω, οι αξίες και ηθική που προσπαθώ να μεταδώσω στο παιδί μου θα έλεγα ότι διαφοροποιούνται κάπως από το κοινωνικά «συνηθισμένο». Εξακολουθώ να βλέπω την αδυναμία του συστήματος να πετύχει μια πλήρη υπαγωγή των ατόμων στις δομές του, αφήνοντας «οπές» και «ρήγματα» μέσα απ’ τα οποία αναμφισβήτητα γεννιούνται εναλλακτικές, υποκειμενικότητες. Αυτό συμβαίνει κάθε ημέρα και μεγαλώνει αργά και σταθερά ακόμα και σε ένα τόσο σκληρό περιβάλλον όπως το σημερινό.
Θεωρείς ότι η τέχνη μπορεί να κάνει να συμβάλλει στην καταπολέμηση των κοινωνικών στερεοτύπων;
Κοιτάξτε, θεωρώ ότι εκ των πραγμάτων μέσω της τέχνης δημιουργούνται μικροί ετεροτοπικοί πυρήνες με ενεργές ατομικότητες και συλλογικότητες οι οποίες μέσω αυτής της «φωνής» δοκιμάζουν εναλλακτικούς συσχετισμούς και οραματίζονται το παρόν και το μέλλον με έναν τρόπο συχνά αντικομφορμιστικό. Αυτό βέβαια φυσικά μπορεί να συμβαίνει και εκτός τέχνης με άλλους τρόπους απλά η τέχνη λόγω της φύσης της προσφέρει ένα επιπλέον ηχείο στην φωνή που θέλει να ακουστεί λίγο πιο δυνατά. Πιστεύω ότι τα πράγματα γενικά θέλουν χρόνο για να αλλάξουν όμως πάραυτα το νέο συμβαίνει και παράγεται συνεχώς, «φυτεύεται» σπόρο-σπόρο απλά είμαστε ακόμα στην φάση της «περιφέρειας». Όταν οι περιφέρειες «ενηλικιωθούν» και γίνουν πιο καθολικές, θα πλησιάσουν το κέντρο, το συνεκτικό και τότε κάτι εμφανώς ρηγματώδες μπορεί να κάνει την εμφάνιση του.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Θέατρο Ροές
Ιάκχου 16, Γκάζι, Μετρό Κεραμεικός
