Zak Kostopoulos
Ναι, ξέρω. Κλισέ και χιλιοειπωμένο και τα λοιπά. Έλα όμως που είναι απ’ εκείνα τα κλισέ, που είναι κλισέ για κάποιο λόγο. Επειδή, δηλαδή, ισχύουν. Κι επειδή έρχεται και καλοκαιράκι που σημαίνει ξενοιασιά και Μύκονοοοοοοος, είπα να γράψω κι εγώ κάτι ελαφρύ και μπανάλ, κάτι για να σας ελαφρύνω.
Το καλοκαίρι υποτίθεται ότι είναι περίοδος διακοπών με καλοκαιρινούς έρωτες και τα συναφή. Είναι, επίσης μια κακή περίοδος να διαγνωστείς με HIV. Το ξέρω από πρώτο χέρι γιατί κι εγώ καλοκαίρι διαγνώστηκα. Αλλά, τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση ήμουν φαντάρος, οπότε δε μου στέρησε τις διακοπές, αντιθέτως, μου τις χάρισε (βλέπεις και αδερφή και οροθετικιά έπεφτε πολύ βαρύ για το στρατόπεδο). Αλλά λαμβάνω και πολλά μηνύματα απ’ ανθρώπους που διαγνώστηκαν πρόσφατα, αυτή την περίοδο και μου λένε ότι τους χαλάει όλα τους τα σχέδια, τους χαλάει τη διάθεση, δε θέλουν να δουν φίλους και συγγενείς, γιατί δεν ξέρουν τι να τους πουν και πως θέλουν να ακυρώσουν τις διακοπές τους, γιατί “έχουν με αυτό να ασχοληθούν” θέλουν δεν θέλουν και άλλα τέτοια όμορφα.
Δε θα σας πω κάτι καινούργιο. Θα σας πω ότι ο HIV πλέον δεν αποτελεί θανατική καταδίκη, δεν μετράς ούτε μέρες, ούτε μήνες, ούτε καν χρόνια. Το προσδόκιμο ζωής μας, εφόσον το ξέρουμε και πράττουμε τα ανάλογα (δηλαδή ξεκινάμε και τηρούμε την θεραπεία μας) είναι σχεδόν το ίδιο με του καθένα και της καθεμίας. Εκτός, αν αύριο το πρωί βγεις απ’ το σπίτι σου και σε πατήσει το τρόλεϊ, το οποίο είναι εντελώς άλλη περίπτωση.
Τέλος πάντων, αυτό που θέλω να πω είναι ότι το άγχος κι η υπερβολική ανησυχία δεν είναι ποτέ, μα ποτέ, καλοί σύμβουλοι.
Θα πω τώρα άλλο ένα κλισέ, αλλά δεν το λέω από μόνος μου, το έχουνε δείξει και έρευνες: Οι άνθρωποι που ζουν με HIV και έχουν καλή ψυχολογική υγεία, δεν έχουν άγχος, στρες και τα λοιπά, χαίρουν και καλύτερης σωματικής υγείας. Πράγμα που δεν ισχύει μόνο για εμάς που ζούμε με τον ιό αλλά και για όλους και όλες, αλλά ίσως για εμάς έχει και λίγο παραπάνω σημασία.
Οπότε, αν διαγνώστηκες αυτή την περίοδο, δεν υπάρχει κανένας λόγος να αρχίσεις το μελόδραμα “για δες καιρό που διάλεξε ο Χάρος να με πάρει”, γιατί δε θα σε πάρει κανένας Χάρος (εκτός αν πρόκειται για το nickname κανενός τεκνού στο Grindr).
Κράτα (όσο μπορείς, γιατί άνθρωποι είμαστε) την ψυχραιμία σου, πήγαινε σε γιατρό, γνώριζε ότι αυτό που έχεις αντιμετωπίζεται και κατά τ’ άλλα συνέχισε την ζωή σου κανονικά. Μη βιάζεσαι να πάρεις αποφάσεις, μην πανικοβάλλεσαι γιατί – τα είπαμε – αντιμετωπίζεται και θα κλείσω με το κλισέ που ξεκίνησα (γιατί μου αρέσουν τα “σάντουιτς”).
Don’t worry, be happy”. Και η ζωή συνεχίζεται…
